Προϋπολογισμός 2007: Ίδια-πικρή γεύση

Δεν υπάρχει πιο εύκολο (αλλά και πιο βαρετό) καθήκον από τη συγγραφή ενός άρθρου για τον προϋπολογισμό. Κι αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι καμιά έκπληξη δεν κρύβει ο καινούριος προϋπολογισμός που κατατίθεται σύντομα. Όπως δεν έκρυβε ούτε ο περσινός ή ο προπέρσινος… Στην πραγματικότητα, αρκεί κάποιος να πάρει ένα οποιοδήποτε άρθρο της τελευταίας δεκαετίας, να αλλάξει μόνο τα απόλυτα νούμερα και να …ξεμπερδεύει.

Εύκολα πράγματα…

Το ίδιο εύκολα είναι τα πράγματα και για τον Αλογοσκούφη. Η συνταγή της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης θα παραμείνει η ίδια και για το 2007, στηριζόμενη σε 4 βασικούς πυλώνες: Ιδιωτικοποιήσεις όσων δημόσιων επιχειρήσεων τους έχουν ξεφύγει ως τώρα, παροχές στους βιομήχανους για να «τονωθεί η ανάπτυξη και η απασχόληση», πάγωμα μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών και αύξηση των έμμεσων φόρων που πληρώνονται στην συντριπτική τους πλειοψηφία από τους εργαζόμενους. Πιθανότατα βέβαια ο υπουργός Οικονομικών δε βαριέται, εφαρμόζοντας μονότονα την ίδια πολιτική. Αντίθετα, θα έλεγε κανείς ότι το απολαμβάνει…

Σταθεροί προσανατολισμοί…

Απ’ όποια μεριά και να το δει κανείς, και ο νέος προϋπολογισμός είναι σταθερά προσανατολισμένος στη συνέχιση της λιτότητας. Τα βασικότερα στοιχεία του είναι από τη μια οι αυξήσεις του 3-4% στους μισθούς και τις συντάξεις (που δεν καλύπτουν καλά-καλά ούτε τον επίσημο πληθωρισμό), η θεαματική αύξηση των έμμεσων φόρων κατά 8,8% και η αμελητέα αύξηση (2,5%) των φόρων των επιχειρήσεων. Στην πραγματικότητα μάλιστα, ακόμη κι αυτή η μικρή αύξηση θα μείνει στα χαρτιά, αφού ποτέ το κράτος δεν εισπράττει όλα όσα υπολογίζει από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Με κάποιο μαγικό τρόπο το μέγεθος αυτό στην πράξη είναι πάντοτε μικρότερο από το προϋπολογισμένο!

Υγεία και Παιδεία – νέα μείωση

Στο επίπεδο των επιμέρους δαπανών ανά υπουργείο, τα πράγματα είναι επίσης ξεκάθαρα: Οι δαπάνες για υγεία και παιδεία αυξάνονται κατά 5,7% περίπου, ποσοστό που σημαίνει ότι σε πραγματικά νούμερα θα είναι μικρότερες απ’ ότι φέτος, αφού χρειάζεται αύξηση πάνω από 7,5% (πληθωρισμός + αύξηση ΑΕΠ) για να διατηρούνται σε σταθερά επίπεδα. Αυτό δημιουργεί ένα πρόβλημα στην κυβέρνηση, που το λύνει μ’ έναν απλό τρόπο: Αυξάνει τις δαπάνες του υπουργείου Δημόσιας Τάξης κατά 8,1%, πράγμα λογικό, αφού θα δουλέψουν υπερωρίες του χρόνου, με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις που προκαλεί αυτή η πολιτική!

Υπερκέρδη, θαλασσοδάνεια, φοροδιαφυγή κ.α.

Αν λοιπόν πάρουμε το φετινό προϋπολογισμό και τον πολλαπλασιάσουμε επί δέκα ή επί τριάντα, έχουμε και την πλήρη εξήγηση της «αδυναμίας» της κυβέρνησης να λύσει βασικά και απολύτως δίκαια αιτήματα δεκάδων κλάδων εργαζομένων, που ασφυκτιούν από τη λιτότητα και παραπέμπονται μονίμως σ’ ένα απροσδιόριστο μέλλον για να ικανοποιηθούν: Δεν πρόκειται για στενότητα πόρων, αλλά για την εξωφρενικά άδικη κατανομή τους: Από το 1975 το εθνικό προϊόν έχει αυξηθεί κατά 88 φορές (8.734%)!! Πού πήγε όλη αυτή η αύξηση; Στη συντριπτική της πλειοψηφία κατευθύνθηκε με τη μορφή υπερκερδών, θαλασσοδανείων και εξαγωγής κεφαλαίων σε μια χούφτα επιχειρηματίες, εφοπλιστές και βιομήχανους.

Την ίδια στιγμή, ο πραγματικός παραγωγός αυτού του πλούτου, δηλαδή οι εργαζόμενοι, βλέπει τα εισοδήματά του ν’ αυξάνονται (όταν αυξάνονται) με το σταγονόμετρο. Για να αναφέρουμε ένα παράδειγμα από την πρόσφατη επικαιρότητα: Αν η φορολογία των επιχειρήσεων τα 3 τελευταία χρόνια αυξανόταν ανάλογα με την αύξηση του ΑΕΠ, τα επιπλέον έσοδα θα ξεπερνούσαν τα 700 εκατομμύρια ευρώ, ποσό αρκετό για να λυθούν όλα τα αιτήματα των εκπαιδευτικών αλλά και για να αυξηθούν δραστικά οι δαπάνες για την παιδεία. Στην πραγματικότητα, όχι μόνο δεν αυξήθηκε η φορολογία τους, αλλά και μειώθηκε κατά 120 εκατομμύρια!! Κατά τα άλλα, «η παιδεία αποτελεί για την κυβέρνηση πρώτη προτεραιότητα»… Κι αυτό είναι ένα μόνο από τα δεκάδες παραδείγματα που ανατρέπουν εντελώς τη μόνιμη επωδό περί «ελλειμμάτων», «λογικής διαχείρισης» κλπ με τα οποία μας πιπιλίζουν το μυαλό εδώ και χρόνια.

ΟΝΕ, Ολυμπιακοί,

απογραφή… τι άλλο;

Ενώ ο παραγόμενος πλούτος στη χώρα αυξάνεται με σημαντικούς ρυθμούς για 12 συνεχόμενα χρόνια (από το 1994), με μια σειρά από τρικ οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πετυχαίνουν σ’ ολόκληρη αυτή την περίοδο να κρατούν το εισόδημα των εργαζομένων καθηλωμένο ή και να το μειώνουν. Έπρεπε πρώτα να μπούμε στην ΟΝΕ, μετά να διατηρηθούμε στην ΟΝΕ, ύστερα να διοργανώσουμε τους Ολυμπιακούς, κατόπιν να διορθώσουμε (με την απογραφή της ΝΔ) τα προβλήματα του παρελθόντος και πάει λέγοντας. Ποια θα είναι η επόμενη δικαιολογία; Σίγουρα κάτι θα σκεφτούν…

Παναγιώτης Βογιατζής

_____________

Ακολουθήστε το «Ξ» στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία άρθρα μας.

Μπορείτε επίσης να βρείτε αναρτήσεις, φωτογραφίες, γραφικά, βίντεο και ηχητικά μας σε facebook, twitter, instagram, youtube, spotify.

Ενισχύστε οικονομικά το xekinima.org

διαβάστε επίσης:

7,242ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,002ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
1,118ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
426ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής

Επίκαιρες θεματικές

Πρόσφατα άρθρα