Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»
Συγκλονισμένος παρακολουθεί ολόκληρος ο κόσμος το νέο λουτρό αίματος στο Παρίσι. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι νεκροί έχουν φτάσει τους 128 ενώ εκατοντάδες είναι οι τραυματίες.
Πίσω από την επίθεση βρίσκονται οι φανατικοί ισλαμιστές του ISIS, οι οποίοι ανέλαβαν επίσημα την ευθύνη της. Το βίντεο που είχαν δημοσιεύσει στις 22 Ιούλη, όταν και προειδοποιούσαν ότι θα γεμίσουν τους δρόμους του Παρισιού με πτώματα,[1] δεν άφηνε πολλά περιθώρια παρεξήγησης. Άλλωστε, μόλις μία μέρα πριν (την Πέμπτη, 12 Νοέμβρη) είχαν αιματοκυλήσει τη Βηρυτό του Λιβάνου με διπλή βομβιστική επίθεση και 43 νεκρούς.[2]
Η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη μας στα λαϊκά στρώματα, τους εργαζόμενους και τη νεολαία στη Γαλλία είναι αδιαμφισβήτητη. Τα θύματα των επιθέσεων αποτελούν ακόμα ένα «επεισόδιο» στην απίστευτη τραγωδία που εκτυλίσσεται στην εποχή μας και έχει δύο βασικούς «πρωταγωνιστές»: τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές από τη μια, τους φανατικούς ισλαμιστές του ISIS από την άλλη. Στη μέση, βρίσκονται ολόκληροι λαοί οι οποίοι πληρώνουν με αίμα το αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης.
Η υποκρισία των ιμπεριαλιστών
Η αντίδραση των κρατών της «Δύσης» στην επίθεση είναι πέρα για πέρα υποκριτική. Τόνοι δακρύων θα χυθούν για τα θύματα. Όμως κανένας τους δεν θα πει την αλήθεια: ότι «όποιος σπέρνει ανέμους θα θερίσει θύελλες».
Αυτοί που σήμερα καταδικάζουν το ISIS με «πύρινα» λόγια είναι αυτοί που δημιούργησαν και συνεχίζουν να δημιουργούν τις συνθήκες εμφάνισης, ανάπτυξης και ενίσχυσής του.
Συνεχίζοντας τις πολεμικές επεμβάσεις, βυθίζοντας στη φτώχεια και τη δυστυχία τους λαούς της Μέσης Ανατολής, πράγμα που αποτελεί την «πρώτη ύλη» της ανάφλεξης του ισλαμικού φανατισμού, αλλά όχι μόνο!
Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από την δημόσια παραδοχή του πρώην πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ ότι οι πολιτικές των «Μεγάλων Δυνάμεων» στη Μέση Ανατολή έπαιξαν ρόλο στη δημιουργία του ISIS.[3]
Ούτε από τη διαρροή απόρρητου εγγράφου της Υπηρεσίας Αντικατασκοπείας των ΗΠΑ που χρονολογείται από τον Αύγουστο του 2012, στο οποίο αποκαλύφθυκε ότι οι ΗΠΑ έβλεπαν με πολύ θετικό μάτι την προοπτική ενός «Σαλαφιστικού Πριγκηπάτου» στην ανατολική Συρία και ενός Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και το Ιράκ, που θα ελεγχόταν από την Αλ Κάιντα.[3] Ήταν η περίοδος που, θέλοντας να απομακρύνουν τον Ασάντ από την εξουσία, στήριξαν τους αντιπάλους του, συμπεριλαμβανομένων και των Τζιχαντιστών.
Την ίδια χρονική περίοδο και για τους ίδιους λόγους, η πολιτική της Ε.Ε. επίσης «έστρωσε» το δρόμο στο ISIS. Τον Απρίλη του 2013 η Ε.Ε. κατήργησε όλες τις κυρώσεις που εμπόδιζαν την εισαγωγή συριακού πετρελαίου, σε μια προσπάθειά της να ενισχύσει τη συριακή αντιπολίτευση. Μόνο που κομμάτι αυτής της «συριακής αντιπολίτευσης» και μάλιστα εξαιρετικά ισχυρό και πάνοπλο ήταν οι φανατικοί ισλαμιστές. Η πολιτική αυτή της Ε.Ε. βοήθησε το ISIS να δημιουργήσει την οικονομική βάση της ανάπτυξής του.[4]
Τώρα θ’ αρχίσουν τον πόλεμο στους πρόσφυγες
Ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί η επίθεση αυτή από τους φασίστες και κάθε λογής ακροδεξιούς, ενάντια στους πρόσφυγες είναι άμεσος.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τους ρατσιστές και τους φασίστες να χύσουν το δηλητήριο τους στις πλάτες των νεκρών. Οι πρόσφυγες από τη Συρία είναι θύματα της ίδιας κατάστασης, όπως και οι δολοφονημένοι πολίτες του Παρισιού. Φεύγουν για να ξεφύγουν από τους φανατικούς ισλαμιστές, τους ίδιους δηλαδή που είναι υπεύθυνοι για τις επιθέσεις στη Γαλλία. Είναι θύματα των ιμπεριαλιστικών πολιτικών, οι οποίες διέλυσαν τη Συρία (όπως και το Ιράκ και το Αφγανιστάν), προκάλεσαν το προσφυγικό κύμα και την ίδια στιγμή αρνούνται να δώσουν ουσιαστικές λύσεις.
Όπως έχουμε γράψει σε μια σειρά από άρθρα μας, η «απάντηση» της Ε.Ε. απέναντι στους πρόσφυγες είναι η ένταση της καταστολής και το πώς θα τους εμποδίσουν να έρθουν στην Ευρώπη[5].
Πάλη ενάντια στον πραγματικό εχθρό, το ίδιο το σύστημα…
Δεν πρέπει να χάνουμε από τα μάτια μας από τον πραγματικό εχθρό. Να αγωνιστούμε ενάντια στους πραγματικούς υπεύθυνους αυτής της επίθεσης.
Αυτοί είναι, από τη μια, οι ιμπεριαλιστές, που με τους πολέμους δημιουργούν χάος στη Μέση Ανατολή. Από την άλλη είναι οι φανατικοί ισλαμιστές του ISIS, που όπως έκαναν στο Κομπάνι, στο Σουρούτς,[6] στην Άγκυρα,[7], στο Charlie Hebdo, στο Παρίσι, σκορπούν το θάνατο και το σκοταδισμό. Είναι, τέλος, τα αυταρχικά καθεστώτα, τύπου Άσαντ, που αποτελούν κομμάτι σε αυτό το «παζλ» της εξαθλίωσης, της προσφυγιάς και του θανάτου.
Ο εχθρός είναι το σύστημα που γεννά όλα τα παραπάνω – ο καπιταλισμός. Σκοπός μας οφείλει να είναι το ξερίζωμα αυτού του σάπιου συστήματος και η πάλη για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Σε αυτό το σκοπό, τα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης πρέπει να χτίσουν δεσμούς φιλίας, αλληλεγγύης και συμμαχίας με τα λαϊκά στρώματα της Μέσης Ανατολής, που κι αυτά, όπως και εμείς, βιώνουν τα τραγικά αποτελέσματα των καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών πολιτικών.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι το χτίσιμο μαζικών κομμάτων της Αριστεράς, που να μην συμβιβάζονται με το σύστημα αλλά να δίνουν τη μάχη μέχρι το τέλος με στόχο την καπιταλιστική ανατροπή. Το χτίσιμο αυτής της «νέας» Αριστεράς είναι ένα κεντρικό καθήκον για κάθε συνεπή αγωνιστή της Αριστεράς, στην Ευρώπη, στη Μ. Ανατολή κι όλο τον κόσμο.
