Συνέντευξη του Δ. Τρίμη, δημοσιογράφου και γ.γ. της ΕΣΗΕΑ
Στις 16/7/2004 και ενώ ξεκινούσε η απεργία που είχε προκηρύξει η ΕΣΗΕΑ, ο Δημήτρης Τρίμης βρισκόταν με συναδέλφους του έξω από το κτίριο του σταθμού στο Φάληρο, για να περιφρουρήσουν την απεργία τους. Στον συγκεκριμένο εργασιακό χώρο η εργοδοτική απεργοσπασία έχει επαναληφθεί αρκετές φορές, η περιφρούρηση λοιπόν επιβεβλημένη. Πώς κατέληξε ο Δ. Τρίμης, που τυχαίνει να είναι και γ.γ. της ΕΣΗΕΑ, να τιμωρείται με 5μηνη φυλάκιση μας το λέει στην σύντομη συνέντευξη που ακολουθεί:
(Τη συνέντευξη πήρε ο Γιώργος Κασαμπαλάκος)
_______________
Τι έγινε λοιπόν εκείνο το πρωί;
Ήμουν μαζί με συναδέλφους έξω από τον ΣΚΑΙ για να περιφρουρήσουμε την απεργία μας. Όλο το προηγούμενο διάστημα η απεργοσπασία, οργανωμένη από τον ιδιοκτήτη του σταθμού, Αλαφούζο, είχε πετύχει να γίνονται διάφορες εκπομπές χωρίς άδεια, παράνομες, κατά τη διάρκεια των απεργιών μας. BBC και VOICE OF AMERICA έπαιζαν, ενώ στελέχη του ΣΚΑΙ όπως ο Ανδρέας Μαζαράκης έκαναν υβριστικές εκπομπές εναντίον μας. Μας έλεγαν τραμπούκους της ΕΣΗΕΑ και άλλα διάφορα… Ενώ λοιπόν ήμασταν στο Φάληρο, στις εγκαταστάσεις του ΣΚΑΙ και είχαμε απλώσει ένα πανό εμφανίστηκαν οι απεργοσπάστες (Μαζαράκης, Μπότσαρης) και στη συνέχεια ο Αλαφούζος.
Εσείς ασκήσατε βία εναντίον τους;
Εμείς απλά είχαμε αποκλείσει την είσοδο. Αυτοί έφυγαν και μπήκαν από την πίσω είσοδο. Το επίμαχο σκηνικό έγινε όταν ήρθε ο Μπότσαρης, τότε υποδιοικητής του σταθμού. Οι προηγούμενοι που είχαν ήδη μπει και ο Αλαφούζος, ήρθαν πίσω μας και προσπάθησαν να σπάσουν την περιφρούρηση. Εκεί συλληφθήκαμε και έπεσαν ο μηνύσεις.
Δικαστικά τι έγινε;
Όλες οι μηνύσεις έγιναν προσωπικά εναντίον μου. Στην πρώτη δίκη αθωώθηκα πανηγυρικά. Είχα στην υπεράσπισή μου καταθέσεις 20 ανθρώπων που αποδείκνυαν το ότι έκανα κάτι απόλυτα νόμιμο, περιφρουρούσα την απεργία μας. Η υπόθεση πήγε στο αρχείο, αλλά η εργοδοσία πίεσε τον ίδιο τον Σανιδά, εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, να ασκήσει αυτεπάγγελτη δίωξη για δήθεν «βίαιη παρεμπόδιση της εργασίας». Έτσι έγινε και δεύτερη δίκη, στις 26 Μαρτίου, στο μονομελές πλημμελειοδικείο του Πειραιά. Εκεί, χωρίς να εξεταστεί ούτε ένας μάρτυρας, καταδικάστηκα σε φυλάκιση 5 μήνες με αναστολή. Είναι ιστορική απόφαση αφού καταδικάζει στην ουσία το δικαίωμα της περιφρούρησης της απεργίας.
Και η συνέχεια ποια αναμένεται;
Έχουμε κάνει έφεση η οποία θα δικαστεί σε 8 μήνες. Το ζήτημα όμως είναι κυρίως πολιτικό. Οι συνθήκες εργασίας μας είναι απάνθρωπες. Πέρα από 10 ονόματα οι υπόλοιποι κακοπληρωνόμαστε για να μην αναφέρουμε τους μαθητευόμενους. Πρέπει επιτέλους όλοι οι δημοσιογράφοι, όλων των μέσων, να δώσουμε ενωμένοι την απάντησή μας σε αυτές τις μεθοδεύσεις. Έχοντας και την πείρα χρόνων συνδικαλιστικής δουλειάς στην παράταξη της ‘Συσπείρωσης Δημοσιογράφων Δούρειος Τύπος’ και στην ΕΣΗΕΑ, νομίσω πως μόνο με τον διασωματειακό συντονισμό όλων των εργαζομένων σε όλα τα ΜΜΕ, που να οδηγήσει σε κοινούς αγώνες, μπορούμε να πετύχουμε κάποιες νίκες.
