Δημοσιεύουμε ανακοίνωση της Ενωτικής Αριστερής Συνεργασίας Μαγνησίας

Να στηρίξουμε την ελπίδα & να αποτρέψουμε την καταστροφή!

Μετά από τρεις και κάτι μήνες διαπραγμάτευσης όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι οι δανειστές και η ελληνική οικονομική ολιγαρχία απαιτούν ένα και μόνο πράγμα: την υποταγή της κυβέρνησης και του λαού. Απαιτούνε να μην εφαρμοστεί σχεδόν τίποτα από τις προεκλογικές δεσμεύσεις και από τα μέτρα που θα ελαφρύνουν το λαό, θα μειώσουν την ανεργία και θα ενεργοποιήσουν την οικονομία. Αντίθετα, απαιτούν να συνεχιστεί η ίδια πολιτική λιτότητας, έστω και με ελάχιστες διαφοροποιήσεις. Ο λόγος είναι απλός, η Γερμανική και οι άλλες άρχουσες τάξεις δεν είναι διατεθειμένες να επιτρέψουν σε μια κυβέρνηση με κορμό ένα κόμμα της Αριστεράς να δείξει ότι υπάρχει άλλος δρόμος, γιατί τότε το «μικρόβιο» θα εξαπλωθεί σε όλη την Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα η ως τώρα πορεία της κυβέρνησης δεν είχε ουσιαστικά αποτελέσματα, γιατί οι «εταίροι»-αντίπαλοί μας δεν θέλουν να εφαρμοστεί κανένα φιλολαϊκό μέτρο.

• Τα περισσότερα από τα μέτρα της Θεσσαλονίκης έχουν παγώσει (όπως ο κατώτατος μισθός, οι συλλογικές συμβάσεις, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ κα).
• Σε πολλά μέτωπα καταγράφονται υποχωρήσεις και παλινωδίες (ΤΑΙΠΕΔ, Σκουριές, ΟΛΠ, άλλες ιδιωτικοποιήσεις).
• Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να συνεχίσει να αποπληρώνει κανονικά το χρέος παρότι οι δανειστές δεν καταβάλουν τις δικές τους δόσεις ως όφειλαν, κάτι που οδήγησε στο στράγγισμα των κρατικών ταμείων.
• Οι τοποθετήσεις προσώπων όπως ο Παυλόπουλος, ο Πανούσης, ο Ταγματάρχης, η Έλενα Παναρίτη κα σε καίριες θέσεις κλείνουν το μάτι στο πολιτικό-τεχνοκρατικό προσωπικό του κατεστημένου. 
• Παρ` όλα αυτά, η πλευρά των δανειστών όχι μόνο δεν κάνει πίσω αλλά απαιτεί την πλήρη υποταγή της κυβέρνησης ζητώντας διαρκώς αντιλαϊκά μέτρα.

H επιλογή της υπαναχώρησης ισοδυναμεί με καταστροφή (ακόμη και αν αυτή βαφτιστεί «έντιμος συμβιβασμός»), πρώτα από όλα για τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που ασφυκτιούν μετά από 5 χρόνια λιτότητας και ταξικών επιθέσεων.

Θα είναι όμως καταστροφή και για το ΣΥΡΙΖΑ γιατί τότε θα αποδειχτεί ότι είναι «μια από τα ίδια», ένα κόμμα που άλλα υπόσχεται προεκλογικά και άλλα κάνει όταν έρθει στην κυβέρνηση. Και με δεδομένη τη σημερινή στάση των υπόλοιπων δυνάμεων της Αριστεράς (απομονωτισμός και άρνηση συζήτησης και συνεργασίας στο όνομα μιας υποτιθέμενης «επαναστατικής καθαρότητας») το κόστος θα το πληρώσει ολόκληρη η Αριστερά και όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο για νέα άνοδο της ακροδεξιάς όλων των αποχρώσεων.

Όμως, το ζήτημα δεν έχει κριθεί. Είναι γεγονός ότι ο αρχικός ενθουσιασμός, που εκφράστηκε στις παλλαϊκές συγκεντρώσεις του Φλεβάρη, έχει δώσει τη θέση του στην αμηχανία, τον προβληματισμό και την ανησυχία. Όμως η πλειοψηφία της κοινωνίας συνεχίζει και στηρίζει την κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση πρέπει να στραφεί προς τη βάση της κοινωνίας, τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα και να πει την αλήθεια! Η προσπάθεια για διαπραγμάτευση και για φιλολαϊκή πολιτική εντός του συστήματος και εντός του ευρώ και με τη συγκατάθεση των δανειστών έγινε και κατέληξε σε αδιέξοδο. Γιατί οι δανειστές λένε «συνεχίστε τη λιτότητα, συνεχίστε τα μνημόνια»! Απέναντι σε αυτό πρέπει να απαντήσουμε «θα σταματήσουμε τη λιτότητα και τα μνημόνια πάση θυσία!». Στους εκβιασμούς να απαντήσουμε ότι η ευημερία και αξιοπρεπής διαβίωση του ελληνικού λαού μπαίνει πάνω από το €. Με βάση αυτή την εξήγηση η κυβέρνηση πρέπει να καλέσει τον ίδιο το λαό να πάρει την απόφαση μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες πάνω στο δίλημμα «Μνημόνια και λιτότητα ή Ρήξη και Αξιοπρέπεια».

Ταυτόχρονα πρέπει να εξηγηθεί ότι η επιλογή να αντισταθούμε στον στραγγαλισμό των «εταίρων»-αντιπάλων και να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας, θα οδηγήσει σε ρήξη και πιθανά σε έξοδο από το € και ότι οι δυσκολίες τις οποίες θα προκαλέσει η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα (υποτίμηση και σαμποτάζ από το ντόπιο και το ξένο κεφάλαιο) μπορούν να αντιμετωπιστούν με συγκεκριμένα μέτρα όπως:

• η άμεση παύση αποπληρωμής και η διαγραφή του χρέους – ένα χρέος για το οποίο δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι και ο λαός και το οποίο το έχουμε χιλιοπληρώσει
• η εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών κλάδων και επιχειρήσεων της οικονομίας – δηλαδή το πέρασμά τους στην ιδιοκτησία και τον έλεγχο της κοινωνίας
• ο έλεγχος της κίνησης κεφαλαίων και του εξωτερικού εμπορίου για να εμποδιστεί η κερδοσκοπία και το σαμποτάζ
• ο δημοκρατικός έλεγχος της παραγωγής και της οικονομίας μέσα από την καθιέρωση συνθηκών διαφάνειας και κοινωνικού και εργατικού ελέγχου και διαχείρισης σε όλο το φάσμα της οικονομίας και του δημοσίου
• οι άμεσες και μαζικές δημόσιες επενδύσεις (πχ αναγκαία έργα υποδομής όπως νοσοκομεία, σχολεία, ανάπτυξη ΑΠΕ μέσω της ΔΕΗ κοκ) και οι προσλήψεις σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία, το κράτος πρόνοιας για να αντιμετωπιστεί η τεράστια ανεργία ειδικά της νεολαίας
• η στήριξη των μικρών αγροτών, των μικρομεσαίων και των αυτοαπασχολούμενων μέσα από διαγραφές χρεών και χαμηλότοκα/άτοκα δάνεια για να σταθούν στα πόδια τους και να επενδύσουν
• η δήμευση πλούτου που έχει προέλθει από φοροδιαφυγή, μίζες, σκάνδαλα κλπ Η καταδίκη των εμπλεκομένων σε περιπτώσεις διαπλοκής (λίστα Λαγκάρντ κ.α.)
• ένα προοδευτικό και δίκαιο φορολογικό σύστημα που να ελαφρύνει τα βάρη των φτωχών στρωμάτων και να επιβαρύνει τους πλούσιους
• και τέλος μέσα από ένα κάλεσμα για κοινή πάλη με τους εργαζόμενους της υπόλοιπης Ευρώπης και ειδικά του Νότου ενάντια στις άρχουσες τάξεις για μια άλλη Ευρώπη των λαών και των εργαζομένων, για μια σοσιαλιστική προοπτική

Αυτή η πορεία παρά τις δυσκολίες είναι η μόνη που μπορεί να προσφέρει πραγματικά προοπτική! Επιπλέον μια τέτοια πορεία θα κερδίσει άμεσα την τεράστια υποστήριξη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων όχι μόνο της χώρας μας αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης και διεθνώς.