Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»
Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές του Σεπτέμβρη προσπαθώντας να παρουσιαστεί σαν καλύτερος διαχειριστής του Μνημονίου, έχοντας υποσχεθεί ότι μπορεί να αμβλύνει τις συνέπειες των πολιτικών λιτότητας, παίρνοντας λιγότερο σκληρά μέτρα και εφαρμόζοντας ένα «παράλληλο πρόγραμμα».
Αυτή η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης καταρρέει μέρα με τη μέρα. Την κορυφαία απόδειξη ότι στα Μνημόνια δεν υπάρχουν περιθώρια φιλολαϊκών ελιγμών, αποτελεί η έκβαση της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές όσον αφορά το ασφαλιστικό και το φορολογικό νομοσχέδιο.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δυσχερή θέση και στην πραγματικότητα παρακαλεί τους δανειστές να επιτευχθεί γρήγορα η συμφωνία και να κλείσει η πολυπόθητη «αξιολόγηση». Η κυβέρνηση ελπίζει σε μια καταρχήν συμφωνία μέχρι τις 25 Μάρτη έτσι ώστε να φέρει τα νομοσχέδια προς ψήφιση στη Βουλή μέχρι τα τέλη Απρίλη.
Τα «αρπακτικά» των Βρυξελλών και του Κουαρτέτου έχουν πλήρη γνώση της δυσχερούς θέσης της κυβέρνησης και κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα: «στραγγαλίζουν» τις κυβερνητικές αντοχές και ζητάνε διαρκώς όλο και πιο σκληρά μέτρα.
***
Συγκεκριμένα, οι δανειστές ζητάνε άμεσες περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις.
Η «διαπραγμάτευση» δεν αφορά το αν θα γίνουν αυτές αλλά τον τρόπο και το από ποιο ύψος και πάνω θα γίνουν.
Έντονες αντιδράσεις προκαλεί στο «κουαρτέτο» η «δέσμευση» της κυβέρνησης για 384 ευρώ εθνική σύνταξη με 15 χρόνια ασφάλισης. Οι δανειστές ζητούν για αυτό το ποσό να απαιτούνται 20 χρόνια και συζητάνε το αν στα 15 χρόνια θα δίνεται κάποια σύνταξη, που δεν θα ξεπερνάει τα 288 ευρώ.
***
Ταυτόχρονα, νέα δεδομένα έρχονται και στα φορολογικά. Οι δανειστές ζητάνε μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 7.000 ευρώ (από 9.500 ευρώ σήμερα) αλλά και την αύξηση των συντελεστών φορολόγησης, για τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Επίσης,
«διαφωνίες έχουν οι δανειστές και για το σχέδιο της κυβέρνησης που προβλέπει μεγάλες επιβαρύνσεις στα υψηλά εισοδήματα και ζητάνε πιο χαμηλό ανώτατο συντελεστή, έτσι ώστε να μην υπάρχει κίνητρο φοροδιαφυγής».[1]
Δηλαδή να μη φορολογηθούν οι πλούσιοι που φοροδιαφεύγουν επειδή αν ανέβουν οι συντελεστές υπάρχει κίνδυνος να… φοροδιαφύγουν!
***
Όλα αυτά υποτίθεται ότι γίνονται για να «ξεκλειδώσει» η συζήτηση για το χρέος. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι αν είναι «καλό παιδί» οι διαπραγματεύσεις όσον αφορά την ελάφρυνση του χρέους θα ξεκινήσουν άμεσα και θα μπορεί, μέσα από αυτές, να κερδίσει σημαντικές παραχωρήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από αυτή τη συζήτηση θα κερδίσει όσα κέρδισε και από τη μέχρι τώρα «διαπραγμάτευσή» του: τίποτα ουσιαστικό.
Καταρχήν να σημειώσουμε ότι η συζήτηση για το χρέος (που θα γίνει εφόσον ολοκληρωθεί η αξιολόγηση») είναι ακόμα στον αέρα. Ακόμα όμως και αν γίνει, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα οδηγήσει στις αποφάσεις που επιδιώκει η κυβέρνηση. Όπως δήλωσε και ο Β. Σόιμπλε:
«δεν υπάρχει κανένα ισχυρό επιχείρημα για τους Γερμανούς βουλευτές, πολίτες, για ποιο λόγο θα πρέπει να εστιάσουν στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους τώρα»
και προσέθεσε ότι
«αυτό το μέρος της συζήτησης έχει να κάνει περισσότερο με το πρεστίζ, παρά με την ουσία».[2]
Τα σχόλια περιττεύουν…
***
Η κυβέρνηση έχει πάρει το δρόμο της. Ο δρόμος αυτός είναι η εφαρμογή των Μνημονίων γιατί αλλιώς… δεν θα πάρουμε την επόμενη δόση… δεν θα κλείσει η αξιολόγηση…και τελικά θα βρεθούμε εκτός ευρώ…
Όσοι επιμένουν να ελπίζουν σε ένα θαύμα από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα. Η ηγεσία του Α. Τσίπρα πέρασε στην απέναντι πλευρά.
Η Αριστερά στη χώρα πρέπει να ξανακτιστεί, στη βάση των συμπερασμάτων που προκύπτουν από την τραγική εμπειρία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το βασικό συμπέρασμα είναι ένα: η Αριστερά που δεν είναι επαναστατική θα πάψει να είναι Αριστερά.
