Ο μεγαλειώδης αγώνας των 12 χιλιάδων εργαζομένων της ΤΕΚΕΛ αποτελεί μια έμπνευση για όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία στην Τουρκία, αλλά και διεθνώς. Η αποφασιστική δράση των εργαζομένων της ΤΕΚΕΛ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εταιρείας τους, η οποία πουλήθηκε στην ΒΑΤ (British American Tobacco) οδήγησε στην απώλεια πολλών θέσεων εργασίας και σε περικοπές μισθών, με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί γενική απεργία αλληλεγγύης στις 4 Φλεβάρη.
Στην απεργία αυτή συμμετείχαν γύρω στα 2 εκατομμύρια εργαζομένοι από πολλούς κλάδους και δημόσιες υπηρεσίες.
Η γενική απεργία είναι ένα μεγάλο βήμα μπροστά για το τουρκικό εργατικό κίνημα. Δίνει μια εικόνα των τεράστιων δυνατοτήτων του εργατικού κινήματος. Συμβολίζει την αρχή της επανεμφάνισης της εργατικής τάξης σαν ανεξάρτητης δύναμης, η οποία παλεύει για τα δικά της ταξικά συμφέροντα. Η μέχρι τώρα δράση Τούρκων, Κούρδων και άλλων εργατών, έχει αρχίσει να βάζει εμπόδια στην πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» των αφεντικών. Αυτό δείχνει τον δρόμο προς το χτίσιμο ενός δυνατού, ενωμένου εργατικού κινήματος, με τολμηρές σοσιαλιστικές πολιτικές, που θα έχουν τη δύναμη να αλλάξουν ουσιαστικά την κοινωνία.
Η νίκη του αγώνα των εργατών της ΤΕΚΕΛ δε θα είναι μόνο νίκη για τους ίδιους, αλλά και για ολόκληρη την εργατική τάξη. Τον περασμένο Δεκέμβρη, η επίθεση ενάντια στα δικαιώματα και τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων της ΤΕΚΕΛ αντιμετωπίστηκε με θαρραλέα αντίσταση από πλευράς των εργαζομένων. Εκατομμύρια άλλοι εργάτες στάθηκαν άμεσα αλληλέγγυοι στους εργαζόμενους της ΤΕΚΕΛ μιας και αυτοί αντιμετωπίζουν μεγάλες επιθέσεις, λόγω του ότι τα αφεντικά προσπαθούν να κάνουν τους εργαζόμενους να πληρώσουν για την κρίση του δικού τους συστήματος κερδοφορίας.
Το τουρκικό κράτος αντέδρασε βίαια στην αντίσταση των εργαζομένων της ΤΕΚΕΛ. Τα ΜΑΤ επιτέθηκαν σε χιλιάδες εργάτες που βρίσκονταν σε καθιστική διαμαρτυρία σε κεντρικό πάρκο της Άγκυρας. Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΚΔΑ) αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε πραγματική παραχώρηση στα αιτήματα των εργατών, ενώ το μόνο που προσέφερε ήταν αποζημιώσεις λόγω απόλυσης ή νέα συμβόλαια με χαμηλότερους μισθούς. Ο πρωθυπουργός Ρασίπ Ταγίντ Ερντογάν αποκάλεσε «παράνομες» τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και απείλησε να χρησιμοποιήσει ΜΑΤ για να διαλύσουν τους διαδηλωτές.
Για τους εργαζόμενους της ΤΕΚΕΛ, αλλά και για όλους τους Τούρκους εργαζόμενους, αυτή η αναμέτρηση έκανε ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση του ΚΔΑ, που το παίζει φιλολαϊκή, βρίσκεται στο πλευρό των αφεντικών. Επί της ουσίας, το ΚΔΑ εφαρμόζει φιλο-καπιταλιστικές πολιτικές από τη στιγμή που πήρε την εξουσία, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικοποιήσεων που έχουν οδηγήσει στην απώλεια πολλών θέσεων εργασίας και δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Τα λεγόμενα «αντιπολιτευόμενα» κόμματα δεν είναι καλύτερα. Το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (ΛΔΚ) αρνήθηκε να δώσει πλήρη υποστήριξη στους απεργούς όταν είδε ότι αυτή η αναμέτρηση ριζοσπαστικοποιεί μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης.
Ο αγώνας της ΤΕΚΕΛ έχει ήδη μεγάλο αντίκτυπο στον τρόπο που οι εργαζόμενοι βλέπουν τα πράγματα, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που ψήφιζαν ΚΔΑ. Οι εργάτες βλέπουν ότι παρ’ όλες τις έντονες μεταξύ τους αντιπαραθέσεις, σε διάφορα θέματα, το ΚΔΑ και το ΛΔΚ αντιπροσωπεύουν απλώς διαφορετικές τάσεις του ίδιου καπιταλιστικού κατεστημένου. Τα κόμματα αυτά πάντα συμπλέουν όταν διαπιστώσουν ότι τα θεμελιώδη συμφέροντα της άρχουσας τάξης απειλούνται. Το ΚΔΑ και το ΛΔΚ θα κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν την ανάπτυξη ενός ισχυρού και ανεξάρτητου εργατικού κινήματος.
Μετά από χρόνια νέο-φιλελεύθερων επιθέσεων, πολλοί εργάτες και νεολαίοι συμπεραίνουν πλέον ότι μονάχα με αποφασιστική και μαχητική δράση θα νικήσει ο αγώνας των εργαζομένων της ΤΕΚΕΛ και θα μπει φρένο σε όλες τις άλλες παρόμοιες επιθέσεις.
Νιώθοντας αυξημένη πίεση από τα κάτω, οι τουρκικές συνδικαλιστικές ενώσεις κάλεσαν σε γενική απεργία στις 4 του Φλεβάρη. Ακόμα και αυτή η μονοήμερη εμφάνιση της δύναμης των εργαζομένων ανάγκασε τον πρωθυπουργό Ερντογάν να απευθυνθεί στους εργαζόμενους ζητώντας περισσότερο χρόνο, ώστε το υπουργικό συμβούλιο να συζητήσει (υποτίθεται) το θέμα.
Μετά τη 24ωρη γενική απεργία οι 6 συνδικαλιστικές ενώσεις ανακοίνωσαν ότι θα συναντιόνταν για να αποφασίσουν τα επόμενα βήματα.
Η CWI καλεί σε συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική νίκη των εργαζομένων της ΤΕΚΕΛ μέχρι να αναγκαστεί η κυβέρνηση και τα αφεντικά να σταματήσουν τις επιθέσεις τους, μέχρι να ανατραπούν οι πολιτικές τους.
Παλεύουμε για:
Την υπεράσπιση όλων των θέσεων εργασίας και των μισθών,
την επανεθνικοποίηση της ΤΕΚΕΛ κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση.
48ώρη γενική απεργία, ως το επόμενο βήμα υποστήριξης των εργαζομένων της ΤΕΚΕΛ, συνδυάζοντας αν χρειαστεί, εφ’ όλης της ύλης απεργιακή δράση, που θα συνενώνει τους αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στις περικοπές και τη φτώχεια.
Τη δημιουργία επιτροπών δράσης σε χώρους δουλειάς, πανεπιστήμια και σχολεία, για την καλύτερη οργάνωση μιας γενικής απεργίας και για να χτίσουν ένα κίνημα υπεράσπισης των εργαζομένων, της νεολαίας και των συνταξιούχων.
Αγωνιστικά και δημοκρατικά συνδικάτα, με αντιπροσώπους αιρετούς και ανακλητούς από τη βάση, οι οποίοι θα ζουν με τον μέσο μισθό του εργάτη.
Πλήρη δημοκρατικά δικαιώματα, συμπεριλαμβάνοντας το δικαίωμα της δημιουργίας ανεξάρτητων σωματείων/συνδικάτων, της απεργίας, της οργάνωσης και διαδήλωσης, καθώς και για ελεύθερα μέσα ενημέρωσης, ελεύθερες εκλογές και ίσα δικαιώματα για τις μειονότητες.
Το χτίσιμο ενός μαζικού εργατικού κόμματος, με τολμηρές σοσιαλιστικές πολιτικές.
____________
Ο ευρωβουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ιρλανδίας (αντίστοιχη οργάνωση του «Ξ») Τζο Χίγκινς βρίσκεται σε επαφή με τους εργαζόμενους της ΤΕΚΕΛ και ταυτόχρονα έχει βάλει το ζήτημα στο ευρωκοινοβούλιο. Στο μήνυμα του προς τους απεργούς, και όλους τους Τούρκους εργαζόμενους και τη νεολαία, αναφέρει:
«Χαιρετίζω τον μεγαλειώδη αγώνα των εργαζομένων της ΤΕΚΕΛ και τη γενική απεργία αλληλεγγύης εκατομμυρίων εργαζομένων στις 4 του Φλεβάρη. Οι μαζικοί αυτοί αγώνες για την υπεράσπιση των μισθών, των συνθηκών εργασίας και ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, εμπνέουν τους εργάτες και τους νεολαίους όλων των χωρών.
Σαν CWI χαιρετίζουμε την ενιαία δράση των ανθρώπων της εργατικής τάξης που ξεπερνούν τους όποιους διαχωρισμούς, για να αντισταθούν στην προσπάθεια των αφεντικών να κάνουν τους εργάτες να πληρώσουν για την κρίση του δικού τους συστήματος κερδοφορίας.
Μια δραστήρια, μαχητική, εργατική τάξη στην Τουρκία αποτελεί τεράστιο βήμα μπροστά. Με ένα δικό της, αριστερό, εργατικό κόμμα και ένα τολμηρό σοσιαλιστικό πρόγραμμα, θα αποτελεί μια ασταμάτητη δύναμη».
