Της Άννας Κλείτσα
Πώς θα σας φαινόταν να πάρετε αποζημίωση 330.000 (βρετανικών) λιρών για είκοσι λεπτά; Δηλαδή, με την σημερινή ισοτιμία, περίπου 450.000 ευρώ; Ή 375 ευρώ ανά δευτερόλεπτο; 1,35 εκατομμύρια ευρώ την ώρα; Όπως και να το πούμε, είναι απλά μαθηματικά, τα ποσά αυτά είναι τεράστια για να συλλάβουμε τι σημαίνει να παίρνεις τόσα λεφτά. Κι όμως, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ ζήτησε αυτά τα χρήματα για μια ομιλία 20 λεπτών! Αν κάποιος δεχτεί πως αυτό, τέλος πάντων, είναι το κασέ των πολιτικών, πρώην πρωθυπουργών κτλ, ας προσθέσουμε το κερασάκι στην τούρτα: ο «χρυσός λόγος» επρόκειτο να εκφωνηθεί στο Παγκόσμιο Φόρουμ για την Πείνα (!), στην Στοκχόλμη, αυτό τον Ιούνη. Το ποσό που ζήτησε ο Μπλερ απορρίφθηκε ως «υπερβολικό».
Ναι, μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που η θητεία του έληξε με μια κληρονομιά μεγάλων επιθέσεων στον δημόσιο τομέα της Βρετανίας, τεράστιων ζημιών στην οικονομία της χώρας και φυσικά για τον άνθρωπο που συμπαρατάχθηκε με τον Μπους στον πόλεμο του Ιράκ. Που έστειλε στρατό στο Αφγανιστάν και το Κόσοβο. Όσο να πεις, είναι ειδικός στην φτώχεια…
Ότι κάτι δεν πάει καλά με τον κόσμο που ζούμε φαίνεται κάθε μέρα, στις χώρες του «τρίτου κόσμου», στην παγκόσμια οικονομία, στην Ελλάδα της κρίσης, παντού. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η ανισότητα μεταξύ πλουσίων – φτωχών σήμερα είναι η υψηλότερη των τελευταίων 30 χρόνων. Πάλι σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, τα χρόνια της κρίσης, όταν το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού αύξανε το εισόδημά του, το φτωχότερο 40% το είδε να μειώνεται κι άλλο. Κάπου μέσα σε αυτή την στατιστική, βρισκόμαστε όλοι εμείς που παίρνουμε τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη κι έχουμε παιδιά που λιποθυμούν από την ασιτία στα σχολεία. Που υπογράφουμε συμβάσεις 700 ευρώ για να πάρουμε τελικά 450 και λέμε κι ένα δειλό ευχαριστώ στον εργοδότη γιατί σωθήκαμε από την ανεργία. Στην ίδια μοίρα όμως βρίσκεται και η καθαρίστρια στην Πορτογαλία ή ο εργαζόμενος στον επισιτισμό στην Αγγλία.
Κι έρχεται μια μέρα που βλέπεις ότι κάτι τύποι σαν τον Μπλερ ζητάν 330.000 λίρες. Το εικοσάλεπτο. Για ομιλία σε κάποιο forum. Για την πείνα. Και αναρωτιέσαι: σε ποιόν κόσμο χωράει τόση αδικία; Σε ποιόν πλανήτη ο σφαγέας παιδιών κι ενηλίκων κερδίζει εκατομμύρια; Κι έχει το θράσος να ζητάει αστρονομικές αποζημιώσεις για να μιλήσει για ένα πρόβλημα που δημιούργησε; Όχι μόνος του βέβαια, είχε και παρέα.
Βρισκόμαστε εδώ και ζούμε με κάποια δεδομένα που άλλοι άνθρωποι, μια κλίκα που ευγενικά αποκαλείται «το πλουσιότερο 1%», δημιούργησαν για εμάς. Που συχνά μας κάνουν να ευχόμαστε να σταματούσε η Γη για να κατέβουμε. Είμαστε όμως εδώ κι αν θέλουμε πίσω τη ζωή που μας κλέβουν οι πολυεθνικές και οι διάφοροι Μπλερ πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε για να φτιάξουμε έναν κόσμο που δεν θα μετράμε τα «σκορ» ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς στις μελέτες του ΟΟΣΑ.
