Του Γιάννη Παπία
Άλλη μια δημόσια επιχείρηση, σύμφωνα με τα σχέδια που ετοιμάζει το Υπουργείο Οικονομικών, οδεύει προς τα χέρια των ιδιωτών. Στην αρχή με την επέκταση του ποσοστού της μερικής ιδιωτικοποίησης της εταιρίας και την παραχώρηση του management, μέχρι την πλήρη ιδιωτικοποίηση που θα είναι η φυσική κατάληξή της σε μερικά χρόνια.
Η περίπτωση όμως του νερού δεν είναι όπως οποιουδήποτε άλλου αγαθού. Το νερό κατέχει την πρώτη θέση στην πυραμίδα των κοινωνικών αγαθών, καθώς χωρίς νερό είναι αδύνατον κάποιος να μπορέσει να επιβιώσει.
Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού σε Ευρώπη και κυρίως στην Λ. Αμερική έχει ξεσηκώσει κατά καιρούς πολύ μεγάλες διαμαρτυρίες αλλά και κινήματα.
Η βασική επωδός και σε αυτήν την περίπτωση από τη μεριά της κυβέρνησης δεν είναι άλλη από την παγκόσμια οικονομική κρίση που αρχίζει και στην Ελλάδα να γίνεται μέγγενη στις κατακτήσεις των εργαζομένων, αλλά και η προσπάθεια για την μείωση του τεράστιου δημοσίου χρέος.
Στην πραγματικότητα και τα δύο αυτά επιχειρήματα από τη μεριά της κυβέρνησης της Ν.Δ. στηρίζονται σε πήλινα πόδια.
Από τη μια μεριά χάρισαν 28 δις στις τράπεζες, μείωσαν την φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο και ετοιμάζονται να το μειώσουν κι άλλο, κι από την άλλη φορτώνουν όλο το βάρος της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων με λιτότητα και περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
Σε σχέση με το δημόσιο έλλειμμα κανείς από την κυβέρνηση δεν μπορεί να μας απαντήσει γιατί μετά το μερικό ή ολικό ξεπούλημα του Ο.Τ.Ε., της Δ.Ε.Η., του Ο.Λ.Π. και των ΣΕΜΠΟ, της Ολυμπιακής, το δημόσιο έλλειμμα δεν έχει μειωθεί. Τι θα γίνει αύριο που θα έχουν ξεπουλήσει τα πάντα στο ιδιωτικό κεφάλαιο; Από πού θα ψάξουν να βρούνε έσοδα για το κράτος;
Όλα τα παραπάνω επιχειρήματα της κυβέρνησης είναι προσχηματικά. Χαρίζει στο μεγάλο κεφάλαιο τον κρατικό πλούτο που ανήκει σε όλους μας και με περισσή μαεστρία φορτώνει τα βάρη στους εργαζόμενους.
Τι θα σημαίνει για τους εργαζόμενους η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ
Αύξηση των τιμολογίων για τους καταναλωτές. Η φημολογούμενη μείωση κατά 4% των χαμηλών τιμολογίων μόνο σαν τυράκι μέσα στη φάκα μπορεί να θεωρηθεί. Το τι θα ακολουθήσει, μας το έχει δείξει με τον χειρότερο τρόπο η Ευρώπη. Στη Βρετανία, επί Θάτσερ, μέσα σε 6 χρόνια είχαμε αύξηση κατά 106 % στα τιμολόγια, ενώ στην Γαλλία η αύξηση έφτασε το 14%. Στον τρίτο κόσμο τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά καθώς στις Φιλιππίνες η αύξηση ξεπέρασε το 500%!!!
Μείωση ελέγχων και κατά συνέπεια της ποιότητας του νερού που πίνουμε. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι στον βωμό του κέρδους οι καπιταλιστές δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να ρίξουν την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Περιβαλλοντικά προβλήματα καθώς και κατασπατάληση των πολύτιμων φυσικών πόρων.
Προβλήματα στην συντήρηση, αντικατάσταση και επέκταση του δικτύου κυρίως σε περιοχές που δεν θα προσφέρουν το υπερκέρδος που επιδιώκουν οι καπιταλιστές.
Και φυσικά χειρότερες εργασιακές σχέσεις για τους εργαζόμενους.
Η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της εταιρίας ύδρευσης και αποχέτευσης Θεσσαλονίκης πρέπει να σταματήσει τώρα.
Χρειάζεται η μαζική συμπαράσταση στους συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους που η διορισμένη διοίκηση προσπαθεί να τρομοκρατήσει για τη δράση που έχουν αναπτύξει ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εταιρίας. Να σταματήσει τώρα η κατασπατάληση των χρημάτων της εταιρίας, όπου για ένα μονοπώλιο, η διοίκηση έχει ήδη ξοδέψει 1εκ. euro σε διαφήμιση στον τύπο.
Πρέπει εδώ και τώρα να βάλουμε ένα φρένο στο ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου και ιδιαίτερα των κοινωνικών αγαθών όπως είναι το νερό.
Να επαναεθνικοποιηθούν όλες οι ΔΕΚΟ, και να περάσουν κάτω από εργατική διαχείριση και κοινωνικό έλεγχο ώστε να προσφέρουν φτηνά τιμολόγια και άριστες υπηρεσίες στους εργαζόμενους.
