Σρι Λάνκα: Η επόμενη μέρα μετά τη σφαγή

______________________________

Το τμήμα της CWI στη Σρι Λάνκα, USP (Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα) τελεί υπό συνθήκες ημιπαρανομίας. Τα βασικά του στελέχη είναι υποχρεωμένα να κρύβονται καθώς η ζωή τους απειλείται από τους εθνικιστές και τους παραστρατιωτικούς της κυβέρνησης Ρατζαπάκσε. Η φωτογραφία του γραμματέα του τμήματος, Σίρι Τζαμασουρίγια, είναι ανάμεσα στους 5 σριλανκέζους πολιτικούς που οι εθνικιστές έχουν δημόσια δηλώσει πως σκοπεύουν να δολοφονήσουν. Πήραμε και δημοσιεύουμε την πιο κάτω αναπόκριση από τον σύντροφο Σίναν.

_____________________________

Από τη στιγμή που ο σριλανκέζικος στρατός κατέλαβε την πόλη Κιλινότσι (Kilinochi) στις 2 Ιανουαρίου πάνω από 20.000 άνθρωποι έχουν πέσει νεκροί από τα πυρά των κυβερνητικών στρατευμάτων.

Περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι, εγκλωβισμένοι στην μικρή περιοχή που έλεγχαν οι «Τίγρεις των Ταμίλ» (LTTE), έμειναν για μήνες χωρίς τρόφιμα, φάρμακα και στέγη, με τον σριλανκέζικο στρατό να τους βομβαρδίζει ανηλεώς.

Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch) ανέφερε πως ο στρατός «βομβάρδιζε αδιακρίτως πυκνοκατοικημένες περιοχές, ακόμη και νοσοκομεία» . Και ενώ οι κυβερνητικές δυνάμεις προχωρούσαν σε ωμή καταστολή, ακόμη και στη δολοφονία οποιουδήποτε ασκούσε κριτική στις μεθόδους του καθεστώτος, αρνιόταν να επιτρέψει στις ανθρωπιστικές οργανώσεις και στα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης την πρόσβαση στην εμπόλεμη ζώνη.

Παρ’ όλες τις μαζικές σφαγές που έλαβαν χώρα τους τελευταίους πέντε μήνες, ο πρόεδρος της χώρας, Μαχίντα Ρατζαπάκσε (Mahinda Rajapakse) ανακοίνωσε πως είχε «απελευθερώσει» τη Σρι Λάνκα από την «τρομοκρατία» και μίλησε περιχαρής για «νίκη» στο διάγγελμα του στις 18 Μαΐου.

Ενώ εκατομμύρια Ταμίλ στη Σρι Λάνκα και το εξωτερικό θρηνούσαν για τις δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες, η κυβέρνηση ανακήρυξε την 20η Μαΐου σαν επίσημη μέρα αργίας για να γιορταστεί η νίκη. Οι τελευταίες μέρες πριν την κυβερνητική «γιορτή για τη νίκη» ήταν οι πιο αιματηρές από την αρχή των εχθροπραξιών με τους αθώους άμαχους να δολοφονούνται μαζικά.

Ακόμα και ο ΟΗΕ, που αρνείται να πάρει οποιοδήποτε μέτρο ενάντια στη κυβέρνηση της Σρι Λάνκα, μίλησε για «λουτρό αίματος». Ακόμα και η (παντελώς αδιάφορη μέχρι τότε για τη σφαγή) Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε τη διενέργεια ανεξάρτητης έρευνας για εγκλήματα πολέμου.

Τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή

Με το τέλος του πολέμου, τίποτα δεν έχει αλλάξει για τους Ταμίλ που ζουν στον Βορρά και οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Πάνω από 500.000 άνθρωποι παραμένουν εκτοπισμένοι από τις εστίες τους. Οι δεκάδες χιλιάδες τραυματισμένοι άμαχοι δεν έχουν ακόμα πρόσβαση στην κατάλληλη νοσοκομειακή περίθαλψη που χρειάζονται. Πάνω από 300.000 εξακολουθούν να κρατούνται σε στρατόπεδα χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες ανθρώπινης διαβίωσης.

Τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα σπίτια και όλες οι υποδομές έχουν καταστραφεί ολοσχερώς από τον σριλανκέζικο στρατό. Όσοι Ταμίλ κατέφυγαν στο νότιο τμήμα του νησιού για να γλιτώσουν απ’ τον πόλεμο, δεν βρίσκουν πουθενά ασφαλές καταφύγιο (η μειονότητα των Ταμίλ αριθμεί 3,6 εκατ. σε συνολικό πληθυσμό 21 εκατ. και είναι συγκεντρωμένη στο Βόρειο και στο Νοτιοανατολικό τμήμα της Σρι Λάνκα). Οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που έχασαν μέλη των οικογενειών τους κατά τη διάρκεια του πολέμου δεν έχουν καν την ευκαιρία να θρηνήσουν για τους νεκρούς τους. Αντίθετα, βρίσκονται φυλακισμένοι σε υποτιθέμενες «κατασκηνώσεις προσφύγων» και περνάνε διαρκώς από «ανακρίσεις» για να αποκαλύψουν πληροφορίες για τυχόν μέλη των «Τίγρεων» που έχουν «κρυφτεί» μέσα στον πληθυσμό.

Η οικονομία σε ελεύθερη πτώση

Αυτός ο πόλεμος δεν προκάλεσε μόνο απίστευτη δυστυχία στον λαό, αλλά ανέδειξε και τα τεράστια προβλήματα στην οικονομία της χώρας, προβλήματα που μόνο για πανηγυρισμούς δεν προσφέρονται.

Η κυβέρνηση του Rajapakse ξόδεψε πάνω από 5 εκ. δολάρια για κάθε μέρα που διήρκεσε ο πόλεμος! Το υψηλό κόστος του πολέμου, μαζί με τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, έφερε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας.

Ο διακεκριμένος οικονομολόγος της Σρι Λάνκα Σίριμαλ Αμπεϊράτνε (Sirimal Abeyratne) έχει προειδοποιήσει ότι επίκειται μια οξεία οικονομική κρίση. Τόνισε επίσης ότι: «η παγκόσμια οικονομική ύφεση δεν έχει ακόμα χτυπήσει τη Σρι Λάνκα και όταν αυτό θα συμβεί θα βρεθούμε μπροστά σε πολύ σοβαρά προβλήματα.»

Η ανάπτυξη του ΑΕΠ σημειώνει σταθερή μείωση από το 2006, φθάνοντας σωρευτικά το -5,1% (από το 2006). Σύμφωνα με την Κεντρική Τράπεζα της Σρι Λάνκα, τα συναλλαγματικά αποθέματα ήταν μόνο $ 1,7 δισ. ευρώ το Δεκέμβριο του 2008, και επαρκούν μόνο για 1½ μήνα εισαγωγών. Ο επίσημος πληθωρισμός κυμαίνεται σε ποσοστό πάνω από 14%, ο πραγματικός πολύ περισσότερο.

Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να διασώσει την οικονομία η κυβέρνηση αναγκάστηκε να καταφύγει στο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) από το οποίο ζήτησε δάνειο $ 1,9 δισ. ευρώ το Μάρτιο του 2009.

Οι φτωχοί θα πληρώσουν τον πόλεμο και την κρίση

Το κύριο βάρος αυτής της κρίσης στη Σρι Λάνκα ασφαλώς η κυβέρνηση θα το φορτώσει στους φτωχούς, η κατάσταση των οποίων είναι ήδη δραματική.

Το 2008 έλαβε χώρα μια άνευ προηγουμένου αύξηση των τιμών σε βασικά είδη διατροφής. Η υπηρεσία απογραφών και στατιστικής δημοσίευσε στοιχεία που δείχνουν αύξηση 78,2% στην τιμή του λευκού ρυζιού, 72,5% για το ψωμί, 78,6% για το γάλα σε σκόνη, και 122% για το φοινικέλαιο. Σχεδόν όλα τα προϊόντα παρουσίασαν αύξηση σε διψήφια ποσοστά. Αυτό έριξε τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια.

Ακόμα και τα επίσημα στατιστικά της κυβέρνησης, που δεν περιλαμβάνουν στοιχεία για τις βόρειες και ανατολικές περιοχές της χώρας (!) που είναι και οι φτωχότερες (εκεί ζουν οι Ταμίλ) αναφέρουν πως το 41.6% του πληθυσμού ζει με λιγότερο από 2 δολάρια (περίπου 1½ ευρώ) την ημέρα!

Ακόμα δεν ξέρουμε πόσοι είναι οι νεκροί

Η πλειοψηφία των σριλανκέζων που κατατάσσονται στον στρατό προέρχεται από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα περιοχές της χώρας. Η κυβέρνηση δεν έχει ανακοινώσει ακόμα πόσοι στρατιώτες έχασαν την ζωή τους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Πριν την έναρξη των εχθροπραξιών υποσχέθηκε μεγάλα ποσά αποζημίωσης για κάθε θάνατο στρατιώτη. Οι χιλιάδες στρατιώτες που τραυματίστηκαν και ακρωτηριάστηκαν θα χρειαστούν πέρα από περίθαλψη, οικονομική στήριξη στη συνέχεια εφόσον δεν θα είναι σε θέση να εργαστούν. Πόσες απ’ αυτές τις υποσχέσεις θα τηρήσει η κυβέρνηση; Όσες τηρήσει πάντως θα κληθούν να πληρώσουν γι’ αυτές τα ήδη εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα.

Στρατός, ο μεγαλύτερος εργοδότης

Ο στρατός είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας, με 1 στους 132 πολίτες να είναι ενεργός στρατιώτης και έναν στους 40 να δουλεύει για το Υπουργείο Άμυνας!

Είναι αδύνατο να συντηρηθεί αυτή η μεγάλη στρατιωτική μηχανή χωρίς τεράστιες αμυντικές δαπάνες, όπως αυτές που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Προκειμένου να διατηρηθούν υπό πλήρη στρατιωτικό έλεγχο οι βόρειες και ανατολικές περιοχές της χώρας οι δαπάνες του δημοσίου για κοινωφελείς σκοπούς θα μειωθούν ακόμη περισσότερο. Τα υποτιθέμενα σχέδια «ανάπτυξης» στα βορειοανατολικά και «ευημερίας» για τους εργαζόμενους και τους φτωχούς της χώρας, που υπόσχεται η κυβέρνηση, δεν είναι τίποτε άλλο από ψέματα.

Ιράν, Κίνα και Ινδία – οι στενοί σύμμαχοι

Η προσέλκυση ξένων επενδύσεων και η ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση πολύ περισσότερο στο σημερινό κλίμα παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ακόμη και αν η κυβέρνηση καταφέρει να εξασφαλίσει ορισμένες επενδύσεις αυτές δεν θα είναι αρκετές για μια σοβαρή ανάκαμψη της οικονομίας που να δώσει λύσεις στα προβλήματα των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.

Προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για τον πόλεμο, η κυβέρνηση δημιούργησε δεσμούς με το Ιράν και την Κίνα, γεγονός που προκάλεσε ανησυχία μεταξύ των παραδοσιακών «χωρών-χορηγών» και άλλων δυτικών καπιταλιστικών κυβερνήσεων.

Το Ιράν ήταν η πρώτη χώρα που συνεχάρη την σριλανκέζικη κυβέρνηση για τη νίκη της στον πόλεμο. Υπάρχουν αναφορές για χορηγία 450 εκ. δολαρίων από την ιρανική κυβέρνηση για την διεξαγωγή του πολέμου, καθώς και 1 δις δολαρίων για την δημιουργία διυλιστηρίου.

Η Κίνα φέρεται να δώρισε περισσότερο από 1 δις δολάρια για την κατασκευή ενός σταθμού παραγωγής ενέργειας από άνθρακα.

Η Ινδία ξοδεύει επίσης εκατομμύρια δολάρια στις επενδύσεις γύρω από τον άνθρακα. Αυτή η περιφερειακή οικονομική δραστηριότητα βοήθησε σημαντικά τον πρόεδρο Rajapakse στην διεξαγωγή του βάρβαρου αυτού πολέμου τους τελευταίους μήνες.

Ωστόσο, οι βασικές εξαγωγές της Σρι Λάνκα, που γίνονται σε χώρες όπως η Ινδία και η Αγγλία, όχι μόνο παρουσιάζουν μείωση, αλλά τα έσοδα από τις εξαγωγές έχουν καταρρεύσει από την εποχή που υπογράφηκε συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με την Ινδία. Η Ινδία, που είναι ο κυρίως ωφελημένος από την υπογραφή αυτής της συμφωνίας, δεν βλέπει με καλό μάτι την ανάμειξη της Κίνας.

Όπως και να έχει, καμία από τις παραπάνω χώρες δεν θα μπορέσει να στηρίξει αποφασιστικά τη Σρι Λάνκα, καθώς βρίσκονται και αυτές αντιμέτωπες με τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Το δάνειο που έχει ζητήσει η σριλανκέζικη κυβέρνηση από το ΔΝΤ θα δοθεί μόνο αν εκπληρωθούν μια σειρά από όρους. Ένας από τους όρους είναι η υποτίμηση του σριλανκέζικου νομίσματος, της ρουπίας, πράγμα που θα προκαλέσει νέα αύξηση των τιμών (άνοδο πληθωρισμού) και κατ’ επέκταση αύξηση της φτώχειας.

Τα ψέματα θα αποκαλυφθούν

Η κυβέρνηση έχει καταφέρει να πείσει την πλειοψηφία των φτωχών που ζουν στο Νότο πως το τέλος του πολέμου θα τους φέρει ευημερία. Σύντομα θα ανακαλύψουν ότι το κόστος του πολέμου θα τους βυθίσει ακόμη περισσότερο στη φτώχεια.

Η κυβέρνηση αναμένεται να συνεχίσει στους ίδιους πολεμοχαρείς τόνους μέχρι τις επόμενες εκλογές, στις οποίες περιμένει να πετύχει μια καταιγιστική νίκη. Αλλά οι πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και των φτωχών δεν θα αργήσουν να υπερκεράσουν την εθνικιστική προπαγάνδα. Η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να κρύψει τα αποτελέσματα της καταρρέουσας οικονομίας πίσω από την φρασεολογία του πολέμου και του εθνικισμού. Η πάλη των εργαζομένων στο Νότο σύντομα θα γνωρίσει ανάπτυξη. Η σριλανκέζικη εργατική τάξη έχει μια τεράστια ιστορία αγώνων και αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεί αυτό το νήμα.

«Ο πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία» – αιτιολόγηση της κρατικής τρομοκρατίας μετά την 11/9

Η φιλολογία του προέδρου Μπους περί μάχης μεταξύ του καλού και του κακού μετά την 11η του Σεπτέμβρη, είχε αρχικά ως επίκεντρο τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, αλλά γρήγορα αντιγράφηκε από αντιδραστικές κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Η νοοτροπία «είτε μαζί μας είτε εναντίον μας» χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο για την εντατικοποίηση της κρατικής τρομοκρατίας, αλλά και για την πάταξη οποιασδήποτε φωνής διαμαρτυρίας. Στο νεοαποικιακό κόσμο, όπου πολλές ασταθείς κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν προβλήματα επιβολής της πολιτικής τους, η τακτική του «πολέμου ενάντια στη τρομοκρατία» γρήγορα υιοθετήθηκε προκείμενου να εξοντωθούν οι αντιφρονούντες.

Στην Σρι Λάνκα, η προσέγγιση του Μπους αξιοποιήθηκε πλήρως από την αντιδραστική δεξιά κυβέρνηση. Η κυβέρνηση Rajapakse εκλέχτηκε με πολύ μικρή πλειοψηφία και στην ουσία υποβοηθήθηκε από την (λανθασμένη!) απόφαση του LTTE να καλέσει τους Ταμίλ να απέχουν από τις εκλογές! Λαμβάνοντας υπόψη αυτό τον παράγοντα (την αποχή των Ταμίλ) η κυβέρνηση δεν εκπροσωπεί παρά μια μειοψηφία. Ωστόσο, άρχισε να εφαρμόζει την εθνικιστική της πολιτική από την πρώτη μέρα.

Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» χρησιμοποιήθηκε (και χρησιμοποιείται) για την επίθεση ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα σε ολόκληρη τη χώρα. Οι δημοσιογράφοι που γράφουν ενάντια στην κυβέρνηση δολοφονούνται. Ο υπουργός Άμυνας, Γκοτάμπαγια Ρατζαπάκσε (Gotabaya Rajapakse) δήλωσε: «είτε είστε μαζί μας είτε είστε μ’ αυτούς» προκειμένου να δικαιολογήσει την τρομοκρατία που έχει εξαπολύσει ενάντια σε κάθε αντιπολιτευόμενο. Η φρασεολογία του υπουργού είναι μιας πλήρης αντιγραφή των όσων δήλωνε ο Μπους σχετικά με τον πόλεμο στο Ιράκ. Είναι καθαρό για την κυβέρνηση πως αν ο Μπους και ο Μπλερ κατάφεραν με αυτό τον τρόπο να δικαιολογήσουν τον θάνατο εκατομμυρίων ιρακινών, τότε μπορεί και αυτοί να δικαιολογήσουν τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων Ταμίλ. Και αφού ο Μπους και ο Μπλερ δεν αντιμετώπισαν τη δικαιοσύνη, δεν θα την αντιμετωπίσουν ούτε και αυτοί.

Παρά την σφαγή δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, ο πρόεδρος Μαχίνται Ρατζαπάκσε, στηριγμένος στον εθνικισμό κατάφερε να εξασφαλίσει την υποστήριξη της πλειοψηφίας των Σινχάλα. Με στημένες εκλογές και με μεθόδους βίας και νοθείας δεν αποκλείεται να «εξασφαλίσει» πλειοψηφία ακόμα και στις περιοχές που ζουν οι Ταμίλ στις εκλογές του επόμενου χρόνου.

Οι Ταμίλ μόνιμα θύματα του Σινχαλέζικου εθνικισμού

Από την εποχή που η Σρι Λάνκα απέκτησε την ανεξαρτησία της, οι διαδοχικές κυβερνήσεις της δεξιάς επιτίθενται στα δικαιώματα των Ταμίλ προκειμένου να εξασφαλίσουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας. Η πάλη των Ταμίλ για ίσα δικαιώματα και καλύτερες συνθήκες ζωής έχουν οδηγήσει στο αίτημα για το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού.

Η αριστερά στη Σρι Λάνκα έχει ιστορικά υποστηρίξει αυτό το δικαίωμα. Ξεκινώντας από το Lanka Sama Samaja Party (LSSP) στη δεκαετία του ’60, το Nava Sama Samaja Party (NSSP) στη δεκαετία του ’80 και τώρα το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα (USP – τμήμα της CWI στη Σρι Λάνκα), η αριστερά πάντα στάθηκε δίπλα στον αγώνα των Ταμίλ και συνεργάστηκε μαζί τους.

Από την έναρξη του ένοπλου αγώνα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, οι αριστεροί Ταμίλ απομονώθηκαν, καθώς στην ηγεσία του αγώνα βρέθηκαν δεξιά μεσοαστικά στοιχεία. Αυτή η εξέλιξη νομιμοποίησε την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» που εφάρμοζαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις στηριγμένες στην σινχαλέζικη πλειοψηφία.

Τα λαϊκά στρώματα, Ταμίλ και Σινχάλα, δεν έχουν τίποτε να μοιράσουν

Ιστορικά, τα λαϊκά στρώματα των Ταμίλ και των Σινχάλα έχουν δώσει μαζί μάχες για τα κοινά τους προβλήματα και ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Μόνο η άρχουσα τάξη στην κοινότητα των Σινχάλα και οι μεσοαστοί Ταμίλ βγήκαν κερδισμένοι από τους διαχωρισμούς που δημιουργήθηκαν στη χώρα. Αυτός ο διαχωρισμός είναι τώρα πιο βαθύς παρά ποτέ. Πολλοί φοβούνται, δικαιολογημένα, πως η επιθυμία για εκδίκηση από μέρους των εναπομείναντων στελεχών του LTTE θα εκδηλωθεί με πράξεις βίας ενάντια σε άμαχους Σινχάλα.

Την ίδια ώρα η σριλανκέζικη κυβέρνηση κατάφερε να καταστείλει επιτυχώς μια σειρά αγώνες των εργαζόμενων Σινχάλα στο Νότο, προσπαθώντας ταυτόχρονα να πείσει τον πληθυσμό πως οι απεργίες βοηθάνε τους τρομοκράτες του LTTE και θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας.

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους αγωνιστές της αριστεράς με βία και ωμή καταστολή. Ο Siritunga Jayasuria, γενικός γραμματέας του USP και πρόεδρος της Επιτροπής Έρευνας Πολιτών, που έχει συσταθεί για να διερευνήσει μια σειρά εξαφανίσεις αγωνιστών στο Νότο, έχει αναγκαστεί να περάσει σε συνθήκες ημι-παρανομίας προκειμένου να σώσει τη ζωή του. Συμμορίες δεξιών τραμπούκων πρόσφατα απείλησαν να τον δολοφονήσουν. Κάτω από αυτό το καθεστώς τρομοκρατίας, οι εργαζόμενοι δεν έχουν μπορέσει να αντισταθούν επιτυχώς στα διαρκή χτυπήματα στο βιοτικό τους επίπεδο.

Η ήττα του LTTE δεν σημαίνει το τέλος της εθνικής διαμάχης

Η κυβέρνηση προσπαθεί μέσω μιας συστηματικής καμπάνιας να πείσει τους εργαζόμενους πως το τέλος του πολέμου θα σημάνει ένα τέλος και στην ίδια την εθνική σύγκρουση. Με την βοήθεια του JVP (εθνικιστικό κόμμα με μαοϊκές καταβολές) και άλλων εθνικιστικών δυνάμεων διεξάγει έναν πόλεμο προπαγάνδας όχι μόνο στην κοινότητα των Σινχάλα αλλά και μέσα στην κοινότητα των Ταμίλ.

Όμως η κατάληψη των περιοχών που έλεγχε το LTTE δεν μπορεί από μόνη της να βάλει ένα τέλος στην διαμάχη. Είναι ανόητο να περιμένει κανείς πως οι Ταμίλ θα υποστηρίξουν τώρα την κυβέρνηση επειδή αυτή είναι ο νικητής, πόσο μάλλον που αυτή η νίκη επιτεύχθηκε μέσω της εξόντωσης δεκάδων χιλιάδων αθώων. Τα προβλήματα που οδήγησαν στην σύγκρουση παραμένουν άλυτα. Η κυβέρνηση δεν προτείνει καμία πολιτική λύση. Το μόνο που λέει είναι πως για τον Βορρά (περιοχές των Ταμίλ) θα υπάρξει μια λύση «ανατολικού στυλ». Αυτή είναι μια μετριοπαθής εκδοχή της εφαρμογής του 13ου άρθρου του συντάγματος που εισήγαγε η κυβέρνηση της Ινδίας κατά την διάρκεια της κατοχής των ανατολικών περιοχών της Σρι Λάνκα από τα ινδικά στρατεύματα το 1987. Αυτό πρακτικά θα σημαίνει πως θα υπάρχει ένας βασικός υπουργός που θα «εκλέγεται» (πιθανά με στημένες εκλογές) από τον λαό των Βόρειων Επαρχιών, δίνοντας μια ψευδαίσθηση αυτονομίας. Όμως στην πραγματικότητα δεν θα έχει καμία εξουσία αφού κάθε απόφαση που θα θέλει να πάρει θα πρέπει να έχει την έγκριση της εκτελεστικής εξουσίας και του προέδρου της χώρας. Επιπλέον, με αυτή την τακτική ο πρόεδρος θα ελέγχει άμεσα και την στρατιωτική διοίκηση που θα υπάρχει στον Βορρά. Αυτά τα μέτρα δεν θα προσφέρουν ούτε ελευθερία, ούτε δημοκρατία στα λαϊκά στρώματα της περιοχής.

Ακόμα και για την εφαρμογή αυτών των μέτρων ψευτο-αυτονομίας, ο πρόεδρος Rajapkse θα αντιμετωπίσει σφοδρή αντίδραση από τις εθνικιστικές δυνάμεις στο κοινοβούλιο. Το JVP έχει δηλώσει την αντίθεση του και μάλιστα έχει ξεκινήσει εκστρατεία για το ζήτημα. Οι ηγέτες των ακροδεξιών συμμοριών –που έχουν ισχυρή παρουσία στο κοινοβούλιο– είναι σίγουρο πως επίσης θα αντιδράσουν.

Ωστόσο, υπάρχουν μεσοαστικά στρώματα ανάμεσα στους Ταμίλ, τόσο στη Σρι Λάνκα όσο και στο εξωτερικό, που βλέπουν με καλό μάτι μια τέτοιου είδους συνεργασία με την κυβέρνηση προκειμένου να έχουν κάποιο μερίδιο εξουσίας. Μερικοί μάλιστα ζητάνε και την δημιουργία μιας «ζώνης ελεύθερου εμπορίου» στις ανατολικές περιοχές της χώρας. Αυτό που βασικά τους ενδιαφέρει είναι τα κέρδη τους.

Κανένα από τα παραπάνω μέτρα δεν πρόκειται να φέρει την λύση στα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων. Το μόνο που θα καταφέρει αυτή η κυβέρνηση είναι να βυθίσει ακόμη περισσότερους ανθρώπους στην φτώχεια, τόσο στον Βορρά όσο και στο Νότο.

Μόνος δρόμος η αντεπίθεση των εργαζομένων

Ο αποκαλούμενος «πόλεμος ενάντια στη τρομοκρατία» που διεξήγαγε η κυβέρνηση, ήταν στην πραγματικότητα μια μαζική σφαγή αθώων ανθρώπων. O Rajapakse δεν θα μπορεί για πολύ καιρό να καταστέλλει τους αγώνες των εργαζομένων με πρόσχημα την εθνική ασφάλεια. Την ίδια ώρα, δεν πρέπει να πληρώσουν οι απλοί εργαζόμενοι Σινχάλα την δίκαιη οργή των Ταμίλ για τους νεκρούς τους.

Οι αγώνες των εργαζόμενων Σινχάλα πρέπει να έχουν ένα διπλό στόχο. Την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους που καταπατούνται βάναυσα από την κυβέρνηση και την πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα για την μειονότητα των Ταμίλ.

Η κυβέρνηση μέχρι τώρα χρησιμοποίησε τους εθνικούς πόρους και τη διεθνή βοήθεια για να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο. Θα προχωρήσει σε περαιτέρω δανεισμούς από το εξωτερικό για να συντηρήσει την τεράστια πολεμική της μηχανή αντί να βελτιώσει τις δημόσιες υπηρεσίες. Επιπλέον, σύμφωνα με τους όρους που θα της επιβληθούν για να πάρει αυτά τα δάνεια, θα προχωρήσει στην περαιτέρω κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και σε περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις.

Αυτά τα σχέδια πρέπει να συναντήσουν την αντίσταση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Η όποια διεθνής βοήθεια πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση των ανθρώπων που η ζωή τους καταστράφηκε από τον πόλεμο, κι όχι για τα σχέδια και τα συμφέροντα του Ρατζαπάκσε. Οι αμυντικές δαπάνες πρέπει να μειωθούν και τα ποσά που θα εξοικονομηθούν πρέπει να πάνε στους εργαζόμενους και τους φτωχούς. Καμία περικοπή δεν πρέπει να γίνει σε μισθούς και υπηρεσίες.

Η σφαγή χιλιάδων αθώων από την άρχουσα τάξη δεν σημαίνει πως οι Ταμίλ θα παραιτηθούν των δικαιωμάτων τους. Υπήρχε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει καταπίεση των εθνικών δικαιωμάτων των Ταμίλ. Το αίτημά τους για αυτονομία είναι δίκαιο. Ένα μαζικό κίνημα αντίστασης είναι ο μόνος δρόμος για να κερδίσουν οι Ταμίλ τα δικαιώματα τους. Οι μέθοδοι των Τίγρεων, με στρατιωτικές επιθέσεις ενάντια σε πολιτικούς στόχους και με επιθέσεις αυτοκτονίας, με εθνικιστική προσέγγιση των σινχαλέζικων μαζών και αποξένωση της κοινότητας των Ταμίλ στις δικές της ζώνες, δεν αποτελεί λύση. Χρειάζεται ένα κίνημα μαζικό, που πέρα από τη διεκδίκηση των εθνικών δικαιωμάτων να επιδιώκει την προσέγγιση της κοινότητας των Σινχαλέζων πάνω σε ταξική βάση. Δεδομένων βέβαια των άθλιων συνθηκών που δημιούργησε ο πόλεμος, με πάνω από 300.000 Ταμίλ να βρίσκονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ένα μαζικό κίνημα σήμερα είναι αδύνατο να υπάρξει – χρειάζεται χρόνο για να χτιστεί.

Με βάση όλα τα πιο πάνω παλεύουμε ώστε:

· Το εργατικό κίνημα –Σινχάλα και Ταμίλ– πρέπει να απαιτήσουν όλα τα υποτιθέμενα «στρατόπεδα αποκατάστασης» να κλείσουν. Οι πρόσφυγες Ταμίλ πρέπει να μπορούν να επιλέξουν μόνοι τους το μέλλον τους και να μην υπόκεινται σε κανέναν έλεγχο από τον στρατό.

· Κάθε προσπάθεια για νόθες εκλογές πρέπει να συναντήσει αντίσταση και να ξεσκεπαστεί σαν αυτό που είναι, μια προσπάθεια να καταλάβουν την εξουσία παραστρατιωτικές οργανώσεις στις βόρειες και ανατολικές περιοχές της χώρας. Πραγματικά ελεύθερες εκλογές μπορούν να γίνουν μόνο όταν οι Ταμίλ ξαναρχίσουν να χτίζουν την ζωή τους σε φυσιολογικές συνθήκες και νιώσουν ελεύθεροι να εκφραστούν χωρίς εκφοβισμούς και καταπίεση. Τώρα μόλις έχουν περάσει από την φρικτή εμπειρία ενός πολέμου. Αυτό που πρώτα από όλα χρειάζονται όσοι πέρασαν από αυτή την εμπειρία είναι η βοήθεια για να ξανακτίσουν τις ζωές τους.

· Κάθε «πολιτική λύση» που θα προσπαθήσει να επιβάλει αυτή η κυβέρνηση πρέπει να συναντήσει την αντίσταση των εργαζομένων. Καμία «τεχνητή» πολιτική λύση δεν μπορεί να σταθεί από την στιγμή που οι θεμελιώδεις ανάγκες των Ταμίλ δεν ικανοποιούνται. Το δικαίωμα των πολιτών να οργανώνονται ελεύθερα και να έχουν πολιτικά δικαιώματα πρέπει να γίνει σεβαστό. Η ελευθερία του τύπου αποτελεί άμεση επιδίωξη.

· Τα συνδικάτα και οι άλλες οργανώσεις των εργαζομένων πρέπει να ξαναχτιστούν και η ελεύθερη λειτουργία τους να περιφρουρηθεί σε ολόκληρη τη χώρα. Είναι μέσα από αυτές τις οργανώσεις και τους αγώνες του εργατικού κινήματος που μπορεί να χτιστεί η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Αυτός είναι και ο μόνος δρόμος για να κερδίσουν τα δικαιώματα τους οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί στη Σρι Λάνκα.

Ακολουθήστε το «Ξ» στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία άρθρα μας.

Μπορείτε επίσης να βρείτε αναρτήσεις, φωτογραφίες, γραφικά, βίντεο και ηχητικά μας σε facebook, twitter, instagram, youtube, spotify.

Ενισχύστε οικονομικά το xekinima.org

διαβάστε επίσης:

7,243ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,002ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
1,118ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
426ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής

Επίκαιρες θεματικές

Πρόσφατα άρθρα