Η δραματική ομιλία του Ντέηβιντ Κάμερον στην προσπάθειά του να πείσει τους Σκωτσέζους να ψηφίσουν «όχι» στο δημοψήφισμα μύριζε από χιλιόμετρα πανικό και απελπισία.
«Θα λυπηθώ κατάκαρδα αν αυτή η οικογένεια των εθνών διαλυθεί … δεν υπάρχει λόγος να πείτε ”ναι” στο δημοψήφισμα γιατί είστε ανεξάρτητοι ούτως ή άλλως».
Ωστόσο, ούτε η έκκληση του Βρετανού πρωθυπουργού, ούτε οι υποσχέσεις για διεύρυνση της αυτονομίας και επιπλέον παροχές αν οι Σκωτσέζοι αποφασίσουν να παραμείνουν στη… μεγάλη οικογένεια δε φάνηκε να τους πείθει. Μέχρι και την ώρα που εκδίδεται το παρόν φύλλο του «Ξ», οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το δημοψήφισμα της 18ης Σεπτέμβρη δε θα είναι περίπατος του «όχι», όπως πίστευε μέχρι πριν λίγο καιρό το επιτελείο του Κάμερον, αλλά ένα πραγματικό ντέρμπι.
Η μάχη για την υπερψήφιση της ανεξαρτησίας, δεν έχει να κάνει αυστηρά με το πατριωτικό αίσθημα των Σκωτσέζων, αλλά και με το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι των πιο φτωχών και καταπιεσμένων στρωμάτων το αντιλαμβάνεται σαν μια ευκαιρία να απαντήσει με πρακτικό τρόπο στα μέτρα λιτότητας και τις περικοπές που έχει υποστεί από τη βρετανική κυβέρνηση.
Το «Σοσιαλιστικό Κόμμα» (CWI) στη Σκωτία, συμμετέχει στην εκστρατεία υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα υπέρ ή κατά της ανεξάρτητης Σκωτίας, ενώ ταυτόχρονα παλεύει για τη σύνδεση του κινήματος με τον αγώνα ενάντια στη λιτότητα, για ανθρώπινους μισθούς, κατάργηση των αντεργατικών νόμων, ανατροπή των βάναυσων περικοπών στην κοινωνική πρόνοια, εθνικοποίηση κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση του τραπεζικού συστήματος. Εξηγεί πως μια ανεξάρτητη καπιταλιστική Σκωτία δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα των Σκωτσέζων εργαζομένων, αντίθετα, παράλληλα με τον αγώνα για ανεξαρτησία χρειάζεται η πάλη για σοσιαλιστικές πολιτικές και διεθνιστική κοινή πάλη με τους Βρετανούς και υπόλοιπους Ευρωπαίους εργαζόμενους.
Αναλυτικό άρθρο για το δημοψήφισμα εδώ
