Μεγαλύτερη συμμετοχή απ’ ό,τι προβλεπόταν παρά την κρατική τρομοκρατία.
Εκατό χιλιάδες μαθητές, σε παραπάνω από σαράντα πόλεις, συμμετείχαν στην πανεθνική μέρα δράσης για τα σχολεία την Τετάρτη 12 Νοέμβρη στη Γερμανία, στην πρώτη μέχρι σήμερα πανγερμανική μαθητική κινητοποίηση. Κάποιες από τις διαδηλώσεις είχαν ιδιαίτερη σημασία, κυρίως αυτές που έγιναν σε μικρές πόλεις. Η μεγαλύτερη ήταν στο Μπραουνσβάιγκ, με 10.500 μαθητές, ενώ επίσης μεγάλες ήταν οι διαδηλώσεις στο Ανόβερο με 8.500, στο Βερολίνο και στη Στουντγκάρδη με 8.000, στη Βρέμη με 7.000, στο Αμβούργο με 6.000, στο Ροστόκ με 5.000, στο Κίελο με 4.500, στο Βρεμεχάβεν και στο Όλντενμπουργκ με 4.000, στο Κασσέλ με 3.000, στο Γκότινγκερ με 2.500, στην Κολονία, το Μόναχο και τη Νούρμπερκ με 2.000, ενώ έγιναν διαδηλώσεις σε άλλες 30 περίπου πόλεις.
Ήδη από το Μάη και τον Ιούνη, η αύξηση της οργής στους μαθητές είχε γίνει φανερή, με 40.000 να κατεβαίνουν στους δρόμους σε διαφορετικές ημερομηνίες, με βασικό αίτημα τη βελτίωση των υποδομών στα σχολεία. Το αποτέλεσμα ήταν να γεννηθεί η ιδέα για το κάλεσμα πανγερμανικής μαθητικής κινητοποίησης και ενός πανγερμανικού συντονιστικού το Σεπτέμβρη για να την οργανώσει. Τα μέλη της SAV (CWI Γερμανία) έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην προπαγάνδιση της πανεθνικής μέρας δράσης, και συμμετείχαν στο συντονιστικό και στις διαδηλώσεις.
Κρίσιμη γι’ αυτή την κινητοποίηση ήταν πρώτα απ’ όλα, η πρόταση να υιοθετηθούν κεντρικά αιτήματα, που θα ένωναν το κίνημα. Το κυριότερο όλων ήταν η απόσυρση της ονομαζόμενης «μεταρρύθμισης του Άμπιτουρ», που εισάγει εξετάσεις για την αποφοίτηση από το λύκειο και την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, εντατικοποιώντας ακόμη περισσότερο το πρόγραμμα των μαθητών και των καθηγητών. Ένα ακόμη σημαντικό σημείο ήταν η μείωση των μαθητών ανά τάξη, που αυτή τη στιγμή φτάνουν, ή και ξεπερνούν τους 30. Βασικό αίτημα της κινητοποίησης ήταν να μην υπάρχει τάξη με πάνω από 20 μαθητές. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, χρειάζονται παραπάνω από 100.000 επιπλέον προσλήψεις σε καθηγητές.
Ένα ακόμη βασικό αίτημα είναι η πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, ώστε να μπει τέλος στον κοινωνικό αποκλεισμό στην εκπαίδευση. Η υιοθέτηση αυτού του αιτήματος εξασφάλισε τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην κινητοποίηση και στις διαδηλώσεις, από τα σχολεία των πιο φτωχών εργατικών περιοχών.
Αυξημένη σε σχέση με το παρελθόν ήταν και η συμμετοχή των μικρότερων ηλικιακά μαθητών. Πολλοί από αυτούς ήταν εξοργισμένοι. Η συνείδηση των μαθητών αναπτύσσεται σημαντικά το τελευταίο διάστημα: κάτι θεμελιώδες πάει στραβά όταν οι τράπεζες χρεοκοπούν μέσα σε λίγες μέρες και παίρνουν αυτομάτως σανίδα σωτηρίας, αξίας 500 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ το ασθενές εκπαιδευτικό σύστημα υποφέρει από μεγάλες ελλείψεις. Πολλοί ακτιβιστές προέβαλλαν ευρύτερα πολιτικά ζητήματα κατά τις μαθητικές κινητοποιήσεις, και στη διάρκειά τους παρακολούθησαν συζητήσεις για τις σοσιαλιστικές ιδέες. Ο Καρλ Μαρξ έχει επιστρέψει στα ράφια των βιβλιοπωλείων!
Αυτοοργάνωση
Μεγάλες προσπάθειες έγιναν από τις αρχές για να παρεμποδιστούν οι μαθητικές κινητοποιήσεις. Πολλοί διευθυντές σχολείων έστειλαν γράμματα στους γονείς, και ταυτόχρονα προειδοποιούσαν τους μαθητές ότι θα τιμωρηθούν αν κατέβουν σε διαδήλωση. Σε πολλά σχολεία η ημερομηνία της πορείας μετατράπηκε ξαφνικά σε ημερομηνία εξετάσεων! Μια μέρα πριν την πανεθνική κινητοποίηση, κάποιες εφημερίδες ισχυρίζονταν ότι ακραίοι αριστεροί προσπαθούσαν να επηρεάσουν τα παιδιά και να «τα χρησιμοποιήσουν» για τους δικούς τους σκοπούς. Καμία από αυτές τις προσπάθειες δε στάθηκε αρκετή για να κρατήσει χαμηλούς τους αριθμούς συμμετοχής των μαθητών στην κινητοποίηση, που τελικά ήταν ακόμα μεγαλύτερη απ’ ό,τι προβλεπόταν, με αποτέλεσμα την ευρεία κάλυψη από εθνικά και τοπικά ΜΜΕ.
Η μεγάλη επιτυχία της πορείας ήταν επίσης σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της αυτοοργάνωσης των μαθητών. Σε πολλά σχολεία δημιουργήθηκαν επιτροπές αγώνα αρκετές εβδομάδες πριν, που εξασφάλισαν ότι δεν θα υπήρχε σε κανένα σχολείο μαθητής που να μην ξέρει την ημερομηνία της κινητοποίησης, τα αιτήματά της, και τη σημασία της συμμετοχής του σε αυτή, παρά τις απειλές για τιμωρίες.
Αν και αυτή τη στιγμή, αυτό που κυριαρχεί σε κάθε πόλη είναι οι πανηγυρισμοί για τη μεγάλη επιτυχία, τις επόμενες βδομάδες θα πρέπει να γίνουν συζητήσεις για το πώς θα συνεχιστεί το μαθητικό κίνημα. Ένα σημαντικό ζήτημα είναι να συνδυαστεί η δράση στα σχολεία με τους αγώνες των εργατών, και να βρεθούν τρόποι για να εμπλακούν και οι φοιτητές. Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: η πανγερμανική μαθητική μέρα δράσης έχει καθιερώσει μια νέα παράδοση, που θα την ακολουθήσουν κι άλλοι. Ακόμα κι αν χρειαστεί μερικούς μήνες, η κυβέρνηση θα πρέπει να ξέρει ότι αυτό ήταν μόνο η αρχή. Η νεολαία ετοιμάζεται για αντεπίθεση!
Ντέιβντ Ρεντελμπέργκερ (Κασσέλ) και Ανγκέλικα Τεβελέιτ (Βερολίνο), SAV- αδελφό τμήμα του Ξεκινήματος στη Γερμανία.
