Η οικονομική κρίση δεν κάνει διακρίσεις. “Χτυπάει” και κατά την περίοδο των γιορτών. Γι αυτό και το Ξεκίνημα στο Βόλο αποφάσισε, εν πνεύματι Χριστουγέννων, να διοργανώσει μια ομιλία για την οικονομική κρίση στις μέρες μας. Ομιλητής ήταν ο σύντροφος Τέρι Κέλεχερ από την Ιρλανδία (συνδικαλιστής, δημοτικός σύμβουλος και μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αδελφής οργάνωσης του Ξ). Η εκδήλωση, που έγινε στο Στέκι Μεταναστών, είχε σημαντική επιτυχία καθώς σε αυτή συμμετείχαν περισσότεροι από 45 σύντροφοι και φίλοι, παρά το «χαλαρό» κλίμα των γιορτών. Επίσης σημαντική ήταν και η δημοσιότητα που πήρε η εκδήλωση στον τοπικό Τύπο. Φυσικά είναι λογικό να υπάρχει ενδιαφέρον καθώς στην Ελλάδα ήδη παίρνονται μέτρα τύπου Ιρλανδίας, όμως το πιο σημαντικό είναι το αυξημένο ενδιαφέρον για την διεθνιστική αντίληψη ειδικά στις σημερινές συνθήκες παγκόσμιας κρίσης.
Η Ιρλανδία, μια χώρα που τα προηγούμενα χρόνια σημείωνε ανάπτυξη, τώρα μαστίζεται από την κρίση. Η ιρλανδική οικονομία χαρακτηριζόταν ως “κέλτικος τίγρης” και θεωρούνταν πρότυπο από τους καπιταλιστές αστούς για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Η ανάπτυξη οφειλόταν στην έμφαση που δόθηκε στην κατασκευή και πώληση ακινήτων, το οποίο τελικά αποτέλεσε μια “φούσκα”, γιατί ο ιρλανδικός λαός δεν κατάφερε να αποπληρώσει τα δάνεια και οι κατοικίες έμειναν απούλητες. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να στηρίξει τους δανειολήπτες, στήριξε τις τράπεζες και τις ιδιωτικές εταιρείες, παρέχοντάς τους 54 δις (μήπως διακρίνουμε κάποια ομοιότητα με την Ελλάδα;). Και, σα να μην έφτανε αυτό, ήδη έχουν επιβληθεί μειώσεις της τάξης του 13% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Η ιρλανδική κυβέρνηση σκοπεύει να κάνει περικοπές στους κλάδους της υγείας, της εκπαίδευσης και των κοινωνικών υπηρεσιών της τάξης των 22 δις ευρώ! Δυστυχώς και εκεί οι ηγεσίες των συνδικάτων κρίνονται ανεπαρκείς. Το Φλεβάρη του 2009 έγινε μια μεγάλη κινητοποίηση των εργαζομένων ενάντια στα παραπάνω μέτρα. 250.000 δημόσιοι υπάλληλοι κατέβηκαν σε γενική απεργία (στον δημόσιο τομέα), κάτι που είχε να συμβεί 30 ολόκληρα χρόνια! Η απεργία όμως δε συνεχίστηκε, η πίεση που ασκήθηκε στην κυβέρνηση δεν ήταν αρκετή και τα μέτρα δεν πάρθηκαν πίσω.
Σημαντικό είναι πάντως ότι ο κόσμος κινητοποιήθηκε και μάλιστα κόσμος που δεν είχε ξανασυμμετάσχει σε κάτι παρόμοιο. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Ιρλανδοί αστυνομικοί διεξάγουν εσωτερικό δημοψήφισμα για απεργία, παρόλο που απαγορεύεται. Στο μέλλον θα δούμε κι άλλα παρόμοια παραδείγματα, όσο η κρίση μεγαλώνει κι όσο ο εργαζόμενος κατανοεί το άδικο παιχνίδι που παίζεται στους ώμους του από τους λίγους, πλούσιους και ισχυρούς της κάθε χώρας και του πλανήτη. Καλό είναι να συγκρίνουμε καταστάσεις και να βγάζουμε σωστά συμπεράσματα, έτσι ώστε να είμαστε συνειδητοποιημένοι και έτοιμοι να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν. Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους!
Μαριάνθη Κυπρίδου
___________
