Αθηνά Καρυάτη, Λευκωσία
Από την αρχή του χρόνου οι τουρκοκύπριοι (τ/κ) εργαζόμενοι έχουν ξεκινήσει ένα αγώνα ενάντια στις επιθέσεις στο βιοτικό τους επίπεδο και τα δικαιώματά τους.
Μέχρι σήμερα έχουν κάνει δύο γενικές 24ωρες γενικές απεργίες (28 Ιανουαρίου και 2 Μάρτη) κάποιοι τομείς όπως τα δικαστήρια κατέβηκαν σε απεργία που κράτησε πάνω από 2 μήνες και παρόμοιας μεγάλης διάρκειας απεργιακές κινητοποιήσεις είχαμε σε μια σειρά Σχολεία, στην Ακαδημία Δασκάλων και σε κάποια τμήματα του Πανεπιστημίου Ανατολικής Μεσογείου (ΕΜU).
Άλλοι κλάδοι συμμετέχουν σε 5ήμερες ή 3ήμερες απεργίες σε τακτά διαστήματα.
Στις 2 του Μάρτη είχαμε την πιο μεγάλη κινητοποίηση που έχουν κάνει μέχρι στιγμής: 60.000 άτομα κατέκλεισαν την πλατεία Ινονού και τους γύρω δρόμους – δηλαδή περίπου 1 στους 3 κατοίκους της Β. Κύπρου!
Οι τ/κ εργαζόμενοι απεργούν και διαδηλώνουν ενάντια στην κυβέρνηση του UBP (Κόμμα Εθνικής Ενότητας, το δεξιό εθνικιστικό κόμμα) η οποία εφαρμόζει το χειρότερο πακέτο λιτότητας που έχει βιώσει ποτέ η εργατική τάξη στη Βόρεια Κύπρο. Το πακέτο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, περικοπές των μισθών του δημόσιου τομέα κατά 40%, μείωση του εισαγωγικού μισθού στο δημόσιο τομέα κατά 1.000 λίρες (500 ευρώ), επιθέσεις εναντίον των συνταξιούχων, ιδιωτικοποιήσεις των Τουρκοκυπριακών Αερογραμμών (που έχουν ήδη περάσει) την πλήρη ιδιωτικοποίηση του ημι-δημόσιου Πανεπιστημίου Ανατολικής Μεσογείου / ΕΜU, της Ηλεκτροδότησης και των Τηλεπικοινωνιών. Επιπλέον, αφαιρεί το δικαίωμα των συνδικάτων να διαπραγματεύονται Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας!
Αυτό το πακέτο λιτότητας είχε αρχικά προταθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση του CTP (Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα – σοσιαλδημοκρατικό). Ωστόσο, δεν κατάφεραν να το εφαρμόσουν, λόγω της μαζικής αντίστασης των τ/κ εργαζομένων. Σαν αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους, έχασαν τις εκλογές, όμως η νέα κυβέρνηση του UBP άρχισε να εφαρμόζει το ίδιο πρόγραμμα, από τη στιγμή που κέρδισε τις εκλογές το 2009.
Επίθεση από τον Ερντογάν
Στην απεργία της 28ης Ιανουαρίου, οι διαδηλωτές ζητούσαν η τουρκική κυβέρνηση του AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) και τον πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν, στην Άγκυρα, να πάρουν πίσω το πακέτο περικοπών (καθώς την πραγματική εξουσία στη Β. Κύπρο κατέχει η κυβέρνηση της Άγκυρας). Αυτό δεν άρεσε στην τουρκική άρχουσα τάξη.
Ο Εντογάν «πιάστηκε» από ένα πανό που έγραφε «Άγκυρα κάτω τα χέρια σου από την Κύπρο» και αποκάλυψε τις πραγματικές προθέσεις της τουρκικής αστικής τάξης για την Κύπρο. Λέγοντας,
«Ποιοι είναι αυτοί που θα πουν στην Τουρκία να φύγει από την Κύπρο;» και με ψέματα ότι "στην Κύπρο ο κατώτατος μισθός είναι 10.000 λίρες αλλά στην Τουρκία ένας σύμβουλος μου παίρνει μόνο 5.000 λίρες" δήλωσε ότι «Τους πληρώνουμε και οφείλουν να δρουν ανάλογα», προσθέτοντας ότι «η Τουρκία είναι στην Κύπρο για τον ίδιο λόγο που είναι και η Ελλάδα, επειδή έχει στρατηγικά συμφέροντα και δεν θα φύγει».
Παραδέχτηκε, δηλαδή, ότι η Τουρκία δεν εισέβαλε στην Κύπρο για να «ελευθερώσει» τους τ/κ, όπως ισχυρίζονταν όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις μέχρι τώρα, αλλά προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της τουρκικής άρχουσας τάξης!
Νέα κατάσταση
Οι δηλώσεις του Ερντογάν έχουν αλλάξει εντελώς το κλίμα μέσα στους τουρκοκύπριους. Τα συνθήματά τους πλέον δεν είναι μόνο ενάντια στα μέτρα λιτότητας. Είναι ενάντια στην εμπλοκή της Τουρκίας στα εσωτερικά τους, ενάντια στην κυβέρνηση του Ερντογάν.
Όλη η πορεία στις 2 του Μάρτη ήταν γεμάτη με πανό και συνθήματα όπως:
«εμείς είμαστε οι τουρκοκύπριοι, ποιος είσαι εσύ;», «δεν θα κυβερνηθούμε άλλο με εντολές», «ΑΚP, κάτω τα χέρια», «υπήρχαμε, υπάρχουμε και θα υπάρχουμε» και, αναφερόμενοι στο κυπριακό, «λύση- ειρήνη τώρα».
Οι δηλώσεις Ερντογάν προκάλεσαν αντιδράσεις και μέσα στους Τούρκους εργαζόμενους (στην Τουρκία) οι οποίοι με τα συνδικάτα τους και τα κόμματα της αριστεράς οργάνωσαν πορείες αλληλεγγύης σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας. Παρόμοια ήταν η στάση και των τ/κ προς τους Τούρκους εργαζόμενους· χαρακτηριστικό ήταν ένα πανό που έγραφε
«οι Κύπριοι και οι Τούρκοι είναι αδέλφια, η Άγκυρα μας περιπαίζει».
Πολύ δυναμική ήταν και η παρουσία των μαθητών στην πορεία! Για πρώτη φορά από την εποχή του σχεδίου Ανάν το 2004, μαθητές από διάφορα σχολεία κατέβηκαν στην πορεία με δικά τους πανό και συνθήματα, και ήταν από τα πιο δυναμικά κομμάτια της πορείας.
Οι τ/κ εργαζόμενοι είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν. Έδωσαν διορία στην κυβέρνηση να πάρει πίσω το πακέτο, ή να παραιτηθεί, ως τις 25 του Μάρτη! Δήλωσαν πως μετά από αυτή την ημερομηνία θα μεταφέρουν τις κινητοποιήσεις τους έξω από την βουλή.
«Ούτε όμηροι της Τουρκίας, ούτε τσιράκια των Ελλήνων»
Αυτό ήταν ακόμη ένα σύνθημα της πορείας της 2 του Μάρτη.
Ένα σύνθημα που οι ελληνοκύπριοι αστοί και τα εθνικιστικά και δεξιά κόμματα που τους εκπροσωπούν, πρέπει να ακούσουν καλά. Από την πρώτη μέρα μετά την πρώτη γενική απεργία οι δεξιές παρατάξεις στη Νότια Κύπρο ξεκίνησαν να εκμεταλλεύονται το κίνημα των τ/κ. Ξαφνικά οι τ/κ τους οποίους τόσα χρόνια περίγραφαν ως χαραμοφάηδες (όπως κάνει και η τουρκική άρχουσα τάξη – τι ειρωνεία!) ότι μας παίρνουν τα επιδόματα (μόλις 13 άτομα από το Βορρά παίρνουν επιδόματα από την κυπριακή κυβέρνηση στο Νότο!) ότι μας παίρνουν τις δουλειές, και χρησιμοποιούν τα νοσοκομεία μας δωρεάν, έχουν γίνει οι καλύτεροι φίλοι και… αδελφοί!
Η στήριξη τους προς το κίνημα των τουρκοκυπρίων είναι υποκριτική! Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε η ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη για τα δικαιώματα των τουρκοκυπρίων. Αντίθετα αυτό που θέλουν είναι να φύγει η Τουρκία έτσι ώστε να μπορούν να εκμεταλλευτούν χωρίς εμπόδια και το υπόλοιπο μισό νησί – όπως κάνουν και με το Νότο.
Ευτυχώς οι τ/κ δεν ξεχνούν το παρελθόν, ότι δηλαδή η ε/κ αστική τάξη και η δεξιά, πριν τον πόλεμο του 1974 τους είχαν σφάξει και ισοπεδώσει τα χωριά τους, ότι επιδίωξή τους ήταν να τους έχουν υποχείρια και να τους υπερ-εκμεταλλεύονται.
Αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε ούτε οι ε/κ εργαζόμενοι και νέοι. Η δεξιά και οι καπιταλιστές δεν έχουν ηθική, θα κάνουν τα πάντα για να έχουν τον έλεγχο και την εξουσία. Ας μην ξεχνάμε επίσης ποτέ πως οι πατριώτες-εθνικιστές, ήταν αυτοί που μας οδήγησαν στο πραξικόπημα, για να κάνουν δήθεν την Κύπρο ελληνική και τα αποτελέσματα τα ζούμε μέχρι σήμερα.
