Του Νϊκου Ρεμούνδου
Η 4ήμερη Γενική Απεργία στη Νιγηρία (11-14 Οκτώβρη) ενάντια στη νέα αύξηση της τιμής του πετρελαίου, του αερίου και της βενζίνης κατά 25% είχε ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή και επιτυχία από τις προηγούμενες.
Η απεργία αυτή ήταν η έκτη Γενική Απεργία στη χώρα από τον Ιούνη του 2000 και η τρίτη φέτος ενάντια στην αύξηση των τιμών των καυσίμων.
Λαϊκή αγανάκτηση
Ο φτωχός λαός, που ξέρει ότι η Νιγηρία είναι μεγάλη πετρελαιοπαραγωγός χώρα, πιστεύει σωστά ότι τα καύσιμα που χρησιμοποιεί για να ζήσει θα πρέπει να είναι φτηνά και η τιμή τους να καθορίζεται από το πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο του και όχι από τις πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρείες και τους κερδοσκόπους της διεθνούς αγοράς. Πιστεύει ακόμα, πως τα τεράστια έσοδα της χώρας από την εξαγωγή αυτού του πετρελαίου, που αυξήθηκαν κατακόρυφα από την αύξηση της τιμής του στις διεθνείς αγορές, θα πρέπει να διατίθενται για να καταπολεμηθεί η μεγάλη φτώχεια και η ανεργία (το 70% του πληθυσμού ζει με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα) και να μην ληστεύονται από την κυβέρνηση και τους καπιταλιστές φίλους της.
Αντίθετα, 48 ώρες πριν αναγγείλει την νέα αύξηση των καυσίμων κατά 25%, η κυβέρνηση πέρασε από το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της χώρας μια απόφαση που ουσιαστικά απαγορεύει στο Νιγηριανό Εργατικό Κογκρέσο (την Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας) να καλέσει ξανά άλλη Γενική Απεργία. Η ύπουλη αυτή μεθόδευση της κυβέρνησης αγανάχτησε περισσότερο τα φτωχά λαϊκά στρώματα και έκανε την απεργία ακόμα περισσότερο επιτυχημένη.
Και τώρα;
Το Νιγηριανό Εργατικό Κογκρέσο (ΝΕΚ) και η Εργατική Κοινωνική Συμμαχία (ΕΚΣ) – στην οποία συμμετέχουν αριστερές και ριζοσπαστικές πολιτικές, κοινωνικές και κοινοτικές οργανώσεις – μετά από πρόταση του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κινήματος (DSM), που είναι τμήμα της CWI, αποφάσισαν να οργανώσουν νέα Γενική Απεργία στις 16 Νοέμβρη, αν η κυβέρνηση δεν ακυρώσει τις αυξήσεις στα καύσιμα. Στις 3 Νοέμβρη έγινε μαζική πορεία στο Λάγος, για επίδειξη δύναμης, που είχε μήκος 10 χιλιόμετρα.
Ωστόσο, οι ηγέτες του Εργατικού Κογκρέσου έχουν αυταπάτες ότι η δεξιά κυβέρνηση του Προέδρου Ομπασάνγκο αν πιεστεί μπορεί να υποχωρήσει και να λυθεί το πρόβλημα. Το DSM, αντίθετα, προτείνει ότι το ΝΕΚ και το ΕΚΣ πρέπει να προετοιμάσουν το εργατικό κίνημα και τα φτωχά λαϊκά στρώματα για ένα μακρόχρονο αγώνα, που θα έχει σαν στόχο την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης. Γιατί, όπως έδειξε και η πρόσφατη εμπειρία, ακόμα και αν η κυβέρνηση αναγκαστεί ξανά να υποχωρήσει, μόλις σταματήσει ο αγώνας θα επανέλθει πάλι με νέες αυξήσεις και αντεργατικά μέτρα.
Οι εργαζόμενοι έδειξαν για μια ακόμα φορά, με την μαζική συμμετοχή τους και στη Γενική Απεργία του Οκτώβρη, ότι είναι έτοιμοι να παλέψουν ενωμένοι σ’ όλη τη χώρα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη, αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και ζητάνε τα πλούτη της Νιγηρίας να βελτιώσουνε τη ζωή των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που υποφέρουν τα πάνδεινα.
Για να μην αντικαταστήσει την κυβέρνηση Ομπασάνγκο μια άλλη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, το DSM προτείνει να προετοιμαστούν το ΝΕΚ και το ΕΚΣ να προτείνουν στους εργαζόμενους να παλέψουν για την ανάδειξη στην εξουσία μιας δικής τους ισχυρής κυβέρνησης εργατών και αγροτών, που να συγκρουστεί με τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα (DSM), τμήμα της CWI, παίζει πρωτοπόρο ρόλο στην Εργατική Κοινωνική Συμμαχία και στην οργάνωση των Γενικών Απεργιών. Ο Γραμματέας του DSM, Σεγκούν Σάνγκο συμμετέχει στην οκταμελή Επιτροπή της Εργατικής Κοινωνικής Συμμαχίας, που είναι υπεύθυνη για την οργάνωση της Γενικής Απεργίας και στην κοινή Επιτροπή αντιπροσώπων του ΝΕΚ και του ΕΚΣ, που διαπραγματεύεται με την κυβέρνηση.
Στο τέλος της πρώτης μέρας της Γενικής Απεργίας πουλήθηκαν και τα 5.000 τεύχη της εφημερίδας του «Σοσιαλιστική Δημοκρατία» και όλο το έντυπο υλικό του.
