Όταν πέρυσι ξεκινήσαμε τον αγώνα για να πάρουμε πίσω τις άδειές μας νομίζαμε ότι το πρόβλημα θα λυνόταν γρήγορα. Πιστεύαμε ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει συνείδηση και πως εκτιμούσε τη συνεισφορά μας στην ελληνική οικονομία.
Εδώ και 10 χρόνια, το ελληνικό κράτος μας αναγνώριζε ως νόμιμους μικροπωλητές και ως τέτοιοι πληρώναμε και ασφαλιστικές, φορολογικές κ.λ.π. εισφορές. Έτσι νιώθαμε ότι είχαμε διασφαλισμένο το επαγγελματικό μας μέλλον άρα και τη ζωή μας στην Ελλάδα. Ήμασταν γελασμένοι! Συνήθως, όσο κανείς μεγαλώνει, η ζωή παίρνει το δρόμο της και τα πράγματα τείνουν να τακτοποιούνται. Όχι εδώ… Στην Ελλάδα τα πράγματα γίνονται όλο και δυσκολότερα. Δεν υπάρχει μέλλον για τους ξένους.
Σιγά-σιγά μάθαμε πολλά μέσα από τον αγώνα μας. Βιώσαμε τις απόπειρες εξαπάτησης, την περιφρόνηση και την επιθετική στάση των δημόσιων λειτουργών, παράλληλα με την κοροϊδία των κυβερνητικών υποσχέσεων.
Ένα χρόνο μετά πια, δεν υπάρχει καμία αλλαγή, δεν πήραμε πίσω τις άδειές μας, παρά τις υποσχέσεις του Παπαθανασίου (Υφυπουργός εμπορίου) ότι κάτι τέτοιο θα είχε γίνει μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου 2006. Αρχικά τον εμπιστευτήκαμε αλλά αποδείχτηκε ένας κοινός ψεύτης. Μη σεβόμενος τη θέση του είπε ψέματα για να μας ξεφορτωθεί θεωρώντας μας ασήμαντους και κατώτερούς του.
Οι λογαριασμοί, το ΤΕΒΕ, οι φόροι, το ΦΠΑ συνεχίζουν να έρχονται, εμείς αδυνατούμε να τα πληρώσουμε και έτσι οι άδειες παραμονής μας κινδυνεύουν. Φυσικά όταν πρέπει να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, η κυβέρνηση μας θεωρεί ίσους με τους έλληνες πολίτες. Όταν όμως διεκδικούμε τα δικαιώματά μας όπως οι υπόλοιποι πολίτες τότε μας θεωρεί ξένους.
Και σαν ξένοι ήμαστε τα πειραματόζωα της κυβέρνησης που δοκιμάζει συνεχώς τις αντοχές μας. Και ακριβώς πριν πεθάνουμε, φοβούμενη ότι το πείραμα θα αποτύχει, θα μας πετάξει μερικά κόκαλα προκειμένου να συνεχίσει το πείραμα…
Είμαστε περίπου 100 οικογένειες με παιδιά και κάποιοι είναι πολύτεκνοι. Τα περισσότερα παιδιά γεννήθηκαν εδώ, είναι επί της ουσίας Έλληνες πολίτες αλλά τους στερούν το να νιώσουν Έλληνες πολίτες. Οι περισσότεροι δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι και κινδυνεύουν με εξώσεις. Άλλοι είναι ανασφάλιστοι και δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δύο από εμάς έπαθαν καρδιακή προσβολή και οι οικογένειες τους βρέθηκαν στον πάτο.
Αυτή είναι η ευρωπαϊκή Ελλάδα του 21ου αιώνα!
Όμως δεν θα σταματήσουμε γιατί ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο και έχουμε ευθύνη για την κληρονομιά που θα αφήσουμε στα παιδιά μας!
Για αυτούς τους λόγους συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Έχουμε προγραμματίσει παραστάσεις διαμαρτυρίας και πορείες στις 17 Απριλίου στο Υπουργείο Εμπορίου και στις 3 Απριλίου στο Υπουργείο Ανάπτυξης.
Ήρθαμε στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή και θα την κερδίσουμε! Περιμένοντας ένα καλύτερο μέλλον θυσιάσαμε τα λεφτά, το χρόνο, τα νιάτα, την υγεία μας, κάποιοι ακόμα και τη ζωή τους. Ακόμα και αν η κυβέρνηση δεν μας θέλει, έχουμε επενδύσει πολλά για να πάνε χαμένα!
Happiness Godwin
___________________
