Συνέντευξη με την Αθηνά Καρυάτη, Λευκωσία, Κύπρος
Αθηνά, ποιο είναι το βασικό αποτέλεσμα, το κεντρικό μήνυμα των εκλογών;
Αρχικά θα σημείωνα την μεγάλη, σε σύγκριση με το παρελθόν, άρνηση την οποία έδειξε η κοινωνία ως προς την εκλογική διαδικασία. Η αποχή για πρώτη φορά έφτασε το 21%, διπλασιάστηκε δηλαδή από τις προηγούμενες εκλογές το 2006 που ήταν 11%. Βέβαια η τάση αυτή φαινόταν και από τις ευρωεκλογές το 2009 που η αποχή ήταν 40%, όμως οι βουλευτικές εκλογές έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα.
Αν υπολογίσουμε δε και το ότι μόνο το 1/3 των νέων που είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν φέτος εγγράφηκαν στους εκλογικούς καταλόγους τότε αποκαλύπτεται το μέγεθος του ζητήματος αυτού. Στους νέους η αποχή έφτασε το 50%.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ενισχυμένα βγήκαν τα δύο μεγάλα κόμματα, ο δεξιός Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ) και το αριστερό ΑΚΕΛ. Τα μικρότερα κόμματα, εκτός των οικολόγων που κι αυτοί όμως είχαν μόλις 0.25% αύξηση, είχαν πτώση στα ποσοστά τους.
Το ΔΗΚΟ, παρόλο που σε ποσοστά έπεσε μόνο κατά 2.2%, σε πραγματικούς αριθμούς έπεσε κατά 11.695 ψήφους (από 75.458 σε 63.763, δηλαδή 15% πτώση), ενώ η ΕΔΕΚ παρόλο που στα ποσοστά της έμεινε στάσιμη, έχασε 1420 ψήφους (από 37.533 σε 36.113 δηλαδή περίπου 3.7%). Μεγαλύτερη πτώση σε ψήφους είχε το ΕΥΡΩΚΟ το οποίο παρόλο που ποσοστιαία είχε πτώση 1.9%, και διατήρησε και τις έδρες του, έχασε συνολικά 8485 ψήφους, λίγο παραπάνω από το ένα τρίτο της δύναμής του (από 24.196 στις 15.711, πτώση δηλαδή 35%!). Η πτώση αυτή των δυνάμεών τους δείχνει ότι σε μια εποχή που βάζει μπροστά τα ταξικά ζητήματα, κόμματα τα οποία ασχολούνται μόνο με το κυπριακό και μάλιστα από μια εθνικιστική σκοπιά δεν μπορούν να σταθούν.
Την ίδια στιγμή βέβαια οι ακροδεξιοί-νεοφασίστες του ΕΛΑΜ, οι οποίοι κατέβηκαν για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές, (είχαν κατέβει και στις ευρωεκλογές παίρνοντας μόνο 664 ψήφους) πήραν 1.08%, δηλαδή 4.354 ψήφους πάνω δηλαδή από 5πλασιασμό των δυνάμεων τους, το οποίο είναι αρκετά μεγάλο και αρκετά ανησυχητικό.
Πόσο σημαντικό είναι ότι ο ΔΗΣΥ είναι 2 μονάδες πάνω από το ΑΚΕΛ;
Ο ΔΗΣΥ κατάφερε για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια να ξαναβγεί πρώτο κόμμα. Αυτό είναι σημαντικό, από την άλλη, το ΑΚΕΛ δεν είχε απώλειες, αντίθετα αύξησε ελαφρά τις δυνάμεις του ποσοστιαία.
Το ΔΗΣΥ κεφαλαιοποίησε την απογοήτευση από τον αντίκτυπο της κρίσης στην κυπριακή οικονομία και το γεγονός πως την κρίση διαχειρίζεται το ΑΚΕΛ. Απέναντι στην κρίση βέβαια η απάντηση του ΔΗΣΥ είναι προτάσεις για νεοφιλελεύθερα μέτρα τα οποία δεν έχουν βιώσει καθόλου οι ε/κ, και τα οποία θα χειροτερέψουν δραματικά τη ζωή τους. Την ίδια στιγμή η στροφή που έκανε ο ΔΗΣΥ τις τελευταίες εβδομάδες σε μία έντονα εθνικιστική πολιτική του επέτρεψε να συγκρατήσει την ακροδεξιά του πτέρυγα και να μην έχει απώλειες προς τα κόμματα που στηρίζονται σε μια εθνικιστική πολιτική.
Ο ΔΗΣΥ στις πρώτες του δηλώσεις είπε ακριβώς ότι με αυτές τις θέσεις (με τον νεοφιλελευθερισμό και εθνικισμό, σημειώνουμε εμείς) θα πορευτεί στο μέλλον. Χρειάζονται να γίνουν αλλαγές δηλώνουν. Οπότε η άνοδος του ΔΗΣΥ δεν είναι καθόλου καλά νέα.
Σε αυτό ευθύνεται βέβαια το ΑΚΕΛ, γιατί στις επικρίσεις του ΔΗΣΥ και των άλλων δεξιών κομμάτων δεν απαντούσε δυναμικά αλλά απολογητικά. Οπότε, ούτε έδινε απάντηση στα προβλήματα του κόσμου, ούτε αντιπαρατίθονταν στην προτεινόμενη νεοφιλελεύθερη και εθνικιστική πολιτική.
Πώς ερμηνεύεται το γεγονός ότι το ΑΚΕΛ παρότι στην κυβέρνηση ανέβασε τα ποσοστά του;
Το ΑΚΕΛ αύξησε τα ποσοστά του κι αυτό ίσως και να είναι πρωτοφανές στην Ευρώπη για κόμμα εξουσίας και μάλιστα σε διακυβέρνηση σε περίοδο κρίσης.
Η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως στο ότι διαχειρίστηκε τελείως διαφορετικά την κρίση σε σχέση με τα άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη. Η αύξηση των ποσοστών του δηλαδή είναι αποτέλεσμα των παροχών που έδωσε στο κοινωνικό κράτος, των δημοσίων έργων που έκανε, των Δημοσίων Συγκοινωνιών που δημιούργησε από την αρχή κτλ1.
Το ΑΚΕΛ δεν έχει χάσει ακόμη την βάση του στους εργαζόμενους οι οποίοι βλέποντας τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο με την κρίση, αναγνωρίζει ότι το ΑΚΕΛ δεν έχει επιτεθεί σοβαρά στο βιοτικό τους επίπεδο. Οπότε και το στηρίζουν.
Τι σημαίνει η άνοδος της Ακροδεξιάς;
Αυτή η εξέλιξη είναι πολύ σημαντική. Το ΕΛΑΜ, το ακροδεξιό, νεοφασιστικό κόμμα, μόλις 3 χρόνων, κατάφερε και συγκέντρωσε 1.08% παγκύπρια, στην ουσία να πενταπλασιάσει τις δυνάμεις του (από 664 ψήφους που πήρε το 2009 στις ευρωεκλογές). Αυτό είναι πολύ μεγάλο ποσοστό αν σκεφτούμε ότι με 1,75% μπορεί να βγάλει έδρα. Την ίδια στιγμή είχε πολύ ανεβασμένα ποσοστά στην Πάφο (2,04%) όπου θεωρούνταν μια κατεξοχήν αντιφασιστική επαρχία.
Τα ανεβασμένα ποσοστά του ΕΛΑΜ ανησύχησαν και το ΑΚΕΛ. Σύμφωνα με τις εφημερίδες, έξω από τα γραφεία τους μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, το κύριο θέμα συζήτησης, περισσότερο και από τα ποσοστά του ίδιου του ΑΚΕΛ, ήταν η άνοδος του ΕΛΑΜ!
Και φυσικά είναι ανησυχητικό αν αναλογιστούμε τις επιθέσεις που έχουν κάνει τον τελευταίο χρόνο, το μαχαίρωμα ενός τουρκοκυπρίου τον Νοέμβρη του 2010 ή τον ξυλοδαρμό ενός λαχειοπώλη το Μάρτη του 2011 επειδή δεν συμφωνούσε με τις απόψεις τους για τους μετανάστες – επιθέσεις που έχουν μείνει ατιμώρητες.
Επίσης ανησυχητικό είναι ότι οι δύο βασικοί υποψήφιοί τους στην Λευκωσία δηλώνουν καθαρά μέλη της Χρυσής Αυγής.
Η άνοδος του ΕΛΑΜ δείχνει καθαρά ότι η τακτική «δεν τους δίνουμε σημασία για να μην τους διαφημίσουμε» που κράτησε το ΑΚΕΛ αλλά και άλλες δυνάμεις την προηγούμενη περίοδο όχι μόνο δεν έπιασε, αλλά τους άνοιξε και τον δρόμο για μεγάλα ποσοστά.
Πώς διαγράφονται οι εξελίξεις την επόμενη περίοδο;
Για τους εργαζόμενους και τη νεολαία στην Κύπρο η επόμενη περίοδος θα είναι δύσκολη!
Σε θέματα οικονομίας αν «δυσκολεύονταν» μια φορά να περάσει από την βουλή η κυβέρνηση Χριστόφια νομοσχέδια που να ελέγχουν ή να περιορίζουν κάπως την ασυδοσία του κεφαλαίου (όπως όταν είχε επιχειρήσει να προτείνει αύξηση των εταιρικών φόρων από 10 σε 11% αλλά δεν πέρασε από τη βουλή) τώρα θα δυσκολεύεται ακόμη περισσότερο. Η ενίσχυση του ΔΗΣΥ σημαίνει ενίσχυση του νεοφιλελευθερισμού την επόμενη περίοδο.
Όσον αφορά τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, επίσης παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις. Ο ΔΗΣΥ βγήκε παίζοντας το εθνικιστικό χαρτί. Το ΔΗΚΟ ξαναεξέλεξε τον Κουλία, και η ΕΔΕΚ τον Βαρνάβα, οι οποίοι ήταν οι κύριοι βουλευτές που προωθούσαν τον ρατσισμό και την ξενοφοβία μέσα και έξω από την βουλή. Έτσι δημιουργήθηκαν και οι συνθήκες για να μεγαλώσει τόσο πολύ το ΕΛΑΜ.
Αυτά όλα μαζί σημαίνουν ένταση της πόλωσης στην Κύπρο την επόμενη περίοδο.
Τα ζητήματα που κυριαρχούν στην Κύπρο είναι τα ταξικά ζητήματα – γι’ αυτό και τα κόμματα που επενδύουν σε εθνικιστικές πολιτικές (ΕΔΕΚ, ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ) έχασαν και σε ποσοστά και σε απόλυτους αριθμούς.
Ελπίζουμε πως ένα κομμάτι του κόσμου του ΑΚΕΛ θα αρχίσει να βγάζει συμπεράσματα για την ανεπάρκεια και το αδιέξοδο της πολιτικής που εφαρμόζει σήμερα. Εμείς βέβαια, σαν Νεολαία Ενάντια στον Εθνικισμό θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για μια ταξική πολιτική, σκληρής απάντησης στην επίθεση του κεφαλαίου, επαναπροσέγγισης σε ταξική βάση των τουρκοκυπρίων εργαζομένων, με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και το χτίσιμο μιας κοινωνίας σοσιαλιστικής, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα και την Τουρκία, σε συντονισμό με τις υπόλοιπες οργανώσεις και κόμματα που παλεύουν μέσα από τις γραμμές της CWI.
___________________
