Η συντριπτική ήττα του Ματέο Ρέντσι στο ιταλικό δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση πυροδοτεί άμεσες πολιτικές εξελίξεις.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός παραιτείται, μιλώντας για βαριά ήττα, ο υπουργός οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν ακυρώνει το προγραμματισμένο ταξίδι του στις Βρυξέλλες για τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών του Eurogroup, ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε μιλάει με αγωνία για την ανάγκη να συνεχίσει η Ιταλία την οικονομική πολιτική του Ρέντσι και να αποκτήσει άμεσα «λειτουργική κυβέρνηση»… Παράλληλα, προσπαθεί να καθησυχάσει τις ανησυχίες, λέγοντας ότι το δημοψήφισμα στην Ιταλία είναι ένα «εσωτερικό θέμα» και πως «δεν υπάρχει λόγος για μια κρίση στην Ευρωζώνη».

Παρά τις καθησυχαστικές φωνές, τόσο η περίοδος πολιτικής αστάθειας που ανοίγει στην Ιταλία μετά το δημοψήφισμα και την παραίτηση Ρέντσι, όσο και η αβεβαιότητα γύρω από το μέλλον των ιταλικών τραπεζών, που σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις της Goldman Sachs πιθανότατα θα χρειαστεί να διασωθούν από το ιταλικό κράτος, προκαλούν τρόμο στα ευρωπαϊκά επιτελεία.

Την ίδια ώρα, η εφημερίδα «Wall Street Journal» αναφέρει ότι «η ήττα του Ρέντσι σηματοδοτεί το τραγικό ξεκίνημα για μία χρονιά που αναμένεται να καταστεί καθοριστική για την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Παρακάτω δημοσιεύουμε ξανά δύο άρθρα που αναρτήθηκαν τις τελευταίες μέρες στο xekinima.org. Το πρώτο, είναι η συνέντευξη του σ. Μάρκο Βερούτζιο γραμματέα της Controcorente (αδερφή οργάνωση του «Ξ» στην Ιταλία) για τις εξελίξεις στην Ιταλία σε ότι αφορά το δημοψήφισμα και κάποιες σημαντικές εργατικές κινητοποιήσεις. Το δεύτερο δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του «Ξ» (443 – 1 – 15/12) και ασχολείται με μια σειρά εξελίξεις, που εντείνουν την κρίση του ευρώ και της Ε.Ε.

 

 

Το ιταλικό δημοψήφισμα – σε συνθήκες έντασης της ταξικής πάλης

 

Συνέντευξη του σ. Μάρκο Βερούτζιο στο «Ξ»

 

Σύντροφε Μάρκο, την ερχόμενη Κυριακή (4/12) θα πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα στην Ιταλία. Γιατί κάλεσε το δημοψήφισμα αυτό ο Ρέντσι και τι προοπτικές ανοίγονται;

Καταρχάς, όλο το τελευταίο διάστημα η ισχύς του Ρέντσι βρίσκεται σε διαρκή υποχώρηση. Πρέπει να θυμίσουμε ότι ήρθε στην εξουσία με το προφίλ του νέου άφθαρτου πολιτικού με την υπόσχεση ότι θα ανανεώσει την Ιταλική πολιτική σκηνή. Όμως τρία χρόνια τώρα, το μόνο που βλέπουν τα πλατιά λαϊκά-εργατικά στρώματα είναι η πτώση του βιοτικού τους επιπέδου σαν αποτέλεσμα της λιτότητας που εφάρμοσε. Αλλά και από τη σκοπιά της αστικής τάξης, ο Ρέντσι απέτυχε να δώσει ώθηση στον Ιταλικό καπιταλισμό που βρίσκεται σε βαθιά κρίση.

Ο Μπερλουσκόνι είχε καταφέρει να αποκτήσει κάποια κοινωνική βάση δημιουργώντας το δικό του κόμμα και τη δική του συνδικαλιστική συνομοσπονδία. Σε αντίθεση με τον Μπερλουσκόνι, ο Ρέντσι είναι ένας πολιτικός χωρίς ρίζες μέσα στην κοινωνία ή τα συνδικάτα και δεν έχει δικό του κομματικό μηχανισμό. Αυτή η κατάσταση ενώ αρχικά ήταν η δύναμη του, με την έννοια ότι δεν αισθάνονταν την κοινωνική πίεση και έτσι εφάρμοσε μέτρα λιτότητας, σήμερα αυτό ακριβώς μετατρέπεται στην κεντρική του αδυναμία. Τα κοινωνικά στρώματα που τον στήριξαν στην αρχή, σήμερα απομακρύνονται πολύ γρήγορα.

Βάση της πολιτικής αυτής κρίσης είναι η βαθιά οικονομική κρίση του Ιταλικού καπιταλισμού. Η οικονομία βαλτώνει, το ΑΕΠ δεν αναπτύσσεται, η ανεργία είναι κοντά στο 11% (στη νεολαία φτάνει στο 40-45%) ενώ το Τραπεζικό σύστημα βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο κατάρρευσης με αλυσιδωτές επιπτώσεις για όλο το Ευρωπαϊκό Τραπεζικό σύστημα.

Τι θέλει να πετύχει ο Ρέντσι μέσα από το δημοψήφισμα; Ποιο είναι το πιο πιθανό αποτέλεσμα;

Η επιδίωξη του Ρέντσι είναι να ενισχύσει τη θέση του. Το επίσημο ερώτημα του δημοψηφίσματος αφορά αλλαγές στο σώμα της Γερουσίας που προϋποθέτουν συνταγματική αναθεώρηση.

Μέσα από αυτές τις αλλαγές ο Ρέντσι επιδιώκει να αποκτήσει περισσότερες εξουσίες. Όμως για τα πλατιά εργατικά-λαϊκά στρώματα και την κοινωνία το πραγματικό ερώτημα είναι «ναι» ή «όχι» στον Ρέντσι και την κυβέρνησή του!

Το πιθανότερο σενάριο, χωρίς να είναι σίγουρο φυσικά, είναι να επικρατήσει το «όχι» κάτι που θα προκαλέσει πολιτική κρίση και θα θέσει το θέμα της παραίτησης του Ρέντσι.

Σε αυτή την περίπτωση, η εκτίμησή μας είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα διορίσει υπηρεσιακό πρωθυπουργό και προσωρινή κυβέρνηση με ένα και μόνο στόχο, την αλλαγή του εκλογικού νόμου ώστε να αποτραπεί η ανάληψη της διακυβέρνησης από το «Κίνημα των 5 Αστέρων» στις βουλευτικές εκλογές του 2018.

Σε ποια φάση βρίσκεται το «Κίνημα 5 Αστέρων»;

Το «Κ5Α» βρίσκεται σε διαρκή άνοδο στις δημοσκοπήσεις σαν συνέπεια της λιτότητας του Ρέντσι και της τραγικής απουσίας μια αριστερής εναλλακτικής πρότασης. Όμως η αστική τάξη είναι ιδιαίτερα ανήσυχη λόγω του ασταθούς και λαϊκίστικου χαρακτήρα του «Κ5Α».

Το ρίσκο από την πλευρά του κατεστημένου είναι τέτοιου είδους μανούβρες και κόλπα, με στόχο τον αποκλεισμό του «Κ5Α», μπορεί να φέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα και αντί να αποδυναμώνουν το «Κ5Α», τελικά να το ενισχύσουν. Κι αυτό, παρότι το «Κ5Α» αστέρων βρίσκεται το ίδιο σε εσωτερική κρίση. Ενδεικτικό είναι ότι μόλις ένα μήνα μετά την εκλογική νίκη του «Κ5Α» στο Δήμο της Ρώμης (τον περασμένο Ιούνιο) πέντε στελέχη του «Κ5Α» που πλαισίωσαν το Δήμο παραιτήθηκαν προκαλώντας μεγάλη αίσθηση, γεγονός που αντανακλά τις έντονες αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε διαφορετικά ρεύματα εντός του «Κ5Α».

Είναι ευνόητο πως αν τελικά το «Κ5Α» βρεθεί στην κυβέρνηση το θέμα μιας νέας κρίσης της Ευρωζώνης και της ΕΕ θα τεθεί ξανά επί τάπητος καθώς υποστηρίζει την έξοδο από το Ευρώ. Αυτό, ο κύριος όγκος της ιταλικής άρχουσας τάξης προσπαθεί να το αποφύγει με κάθε τρόπο. Η μόνη τακτική που μπορούν στην παρούσα συγκυρία να εφαρμόσουν είναι να κερδίσουν χρόνο – γιατί αν μια ιταλική κρίση ακολουθήσει πολύ σύντομα μετά από το Brexit εύκολα μπορεί να αποτελέσει δυναμίτη στα θεμέλια της ΕΕ και της ΕΖ.

Ποια είναι η κατάσταση στο εργατικό κίνημα; Υπάρχουν εργατικοί αγώνες αυτή την περίοδο;

Σε γενικές γραμμές το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε στασιμότητα εδώ και αρκετό καιρό. Την ίδια στιγμή όμως σε κάποιους εργασιακούς χώρους και κλάδους έχουν αναπτυχθεί σημαντικοί εργατικοί αγώνες από παραδοσιακά αλλά και νέα στρώματα εργαζομένων.

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα των εργαζομένων στην Καθαριότητα των Δήμων.

Η συνδικαλιστική ηγεσία υπέγραψε νέα εθνική κλαδική σύμβαση εργασίας για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα στις 10 Ιουλίου. Πρόκειται για μια απαράδεκτη συμφωνία που προέβλεπε την αύξηση των ωρών εργασίας κάθε μέρα χωρίς όμως ουσιαστική αύξηση των μισθών.

Η αντίδραση της βάσης των εργαζομένων ήταν οργισμένη. Εκατοντάδες εργάτες από όλη τη χώρα ζήτησαν να διαγραφούν από τα συνδικάτα ενώ στη Ρώμη, όπου υπάρχουν 8.000 εργαζόμενοι στον κλάδο, περίπου 400 με 500 άτομα επέστρεψαν τις κάρτες μέλους των συνδικάτων ενώ μια ομάδα 100 περίπου, πήγαν όλοι μαζί στο κτίριο των συνδικάτων για να επιστρέψουν τις κάρτες μέλους.

Οι εργαζόμενοι στη Ρώμη, το Μιλάνο, τη Μπολόνια, το Μπάρι και τη Γένοβα απέρριψαν αυτή την απαράδεκτη κλαδική σύμβαση.

Στη Γένοβα η συνδικαλιστική γραφειοκρατία υπέστη τη μεγαλύτερη ήττα. Εκεί δραστηριοποιείται μια ομάδα μαχητικών εργαζόμενων σε στενή συνεργασία με την Controcorrente. Η «παράταξη» αυτή οργάνωσε μια μαχητική καμπάνια ενάντια στην κλαδική σύμβαση και άσκησε σκληρή κριτική στην ηγεσία του συνδικάτου, στη γενική συνέλευση των εργαζομένων. Όταν οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές προσπάθησαν να απαντήσουν σε αυτή την κριτική όλοι οι εργαζόμενοι που βρίσκονταν στην αίθουσα αποχώρησαν από την αίθουσα.

Η κίνηση αυτή πήρε μεγάλες διαστάσεις στα τοπικά ΜΜΕ – εφημερίδες, τηλεοράσεις και διαδίκτυο. Οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές είχαν το θράσος να κατηγορήσουν τους εργαζόμενους για αντιδημοκρατικές και βίαιες συμπεριφορές κάτι που εξαγρίωσε ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους.

Σαν αποτέλεσμα το 80% των εργαζομένων στην καθαριότητα πήρε μέρος στην ψηφοφορία για την κλαδική σύμβαση και το 75% την απέρριψε.

Στις 16 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε μια παν-εθνική συνάντηση των εργαζομένων στη Φλωρεντία και αποφάσισε να δημιουργήσει μια «Εθνική Οργανωτική Επιτροπή» ενάντια στην κλαδική σύμβαση και καλεί σε πανεθνική απεργία του κλάδου στις 8 Δεκέμβρη.

Αυτές είναι πραγματικά πολύ σημαντικές εξελίξεις και διεργασίες! Υπάρχουν κι άλλοι χώροι που κινούνται με παρόμοιο τρόπο;

Και στις τηλεπικοινωνίες έχουμε εξελίξεις: επίθεση της εργοδοσίας, μαχητική διάθεση στη βάση, πουλημένοι συνδικαλιστές.

Η εταιρία ΤΙΜ προσπαθεί να επιβάλλει περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων τη στιγμή που ο Διευθύνων Σύμβουλος κέρδισε πέρσι 40 εκατ. ευρώ! Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάλεσαν απεργία για τις 13 Δεκέμβρη κάνοντας όμως σαφές ότι δεν έχουν σκοπό να κινητοποιήσουν πραγματικά τους εργαζόμενους. Μια τουφεκιά στον αέρα, όπως το συνηθίζουν άλλωστε…

Αυτό προκάλεσε το θυμό των εργαζομένων. Για παράδειγμα σε πρόσφατη συνέλευση των εργαζομένων της ΤΙΜ στη Νάπολη, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία είπε ότι χρειάζεται χρόνος για διαπραγματεύσεις ενώ μοίρασε φυλλάδιο χωρίς να λέει κουβέντα για τις περικοπές.

Εκατοντάδες εργαζόμενοι που ήταν στη συνέλευση έκραξαν τους γραφειοκράτες και αποφάσισαν να προχωρήσουν σε άμεσες κινητοποιήσεις, όπως και έκαναν. Στις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν πήραν μέρος και αντιπροσωπείες εργαζομένων της ΤΙΜ και από άλλες πόλεις.

Έτσι, δημιουργούνται οι συνθήκες για να χτιστεί μια νέα εργατική αντιπολίτευση στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Είναι κάτι πολύ σημαντικό, που σαν Controcorrente παρακολουθούμε πολύ στενά.

Έχουμε ακούσει και για τους ντελιβεράδες της «Φουντόρα». Θες να μας πεις δυο λόγια;

Ναι, πρόκειται για ένα μικρό αλλά πολύ σημαντικό αγώνα.

Ο αγώνας των εργαζομένων (κυρίως νέων) της εταιρίας ντελίβερι «Φουντόρα» στο Μιλάνο και το Τορίνο ξεκίνησε όταν η εταιρία ανακοίνωσε νέες συμβάσεις εργασίας σύμφωνα με τις οποίες οι μισθοί θα είναι συνάρτηση του αριθμού των παραγγελιών χωρίς να προβλέπεται κανένα κατώτατο όριο!

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, περίπου 80 ντελιβεράδες στο Τορίνο βγήκαν σε απεργία. Η κινητοποίησή αυτή κέρδισε πολύ μεγάλη κοινωνική υποστήριξη. Με πρωτοβουλία της Controcorrente το συνδικάτο των οδηγών λεωφορείων του Τορίνο στο οποίο έχουμε παρουσία κατέβηκε σε κοινές διαδηλώσεις μαζί με τους ντελιβεράδες, ενώ κάποιοι ιδιοκτήτες εστιατορίων σταμάτησαν τη συνεργασία με την «Φουντόρα».

Εδώ και μια βδομάδα οι εργαζόμενοι της Φουντόρα έχουν απευθύνει κάλεσμα για δράσεις αλληλεγγύης από τους συναδέλφους τους σε όλη την Ευρώπη μέσω της σελίδας στο fb: Deliverance Project.

Η κινητοποίηση στη Φουντόρα πήρε μεγάλη δημοσιότητα στα ΜΜΕ για αρκετές εβδομάδες και έδειξε ότι ακόμη και μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες εργασίας μπορούν να οργανωθούν εργατικοί αγώνες.

Όταν μάλιστα οι συνθήκες χειροτερεύουν ραγδαία τότε οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν και έτσι αποφασίζουν να παλέψουν. Αυτό πια αρχίζει να γίνεται γενικός κανόνας.

Από την πλευρά μας ως Controcorrente κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να ενισχύσουμε και να οργανώσουμε αυτούς τους εργατικούς αγώνες. Την ίδια στιγμή εξηγούμε ότι τα εργατικά και λαϊκά στρώματα έχουν ανάγκη από ένα δικό τους ανεξάρτητο πολιτικό κόμμα που να εκπροσωπεί πραγματικά τα συμφέροντα τους.

 

 

Τα σύννεφα πυκνώνουν πάνω από την ΕΕ 

 

Όσοι ελπίζουν ότι η κρίση του ευρώ, της Ευρωζώνης και της ΕΕ έχει τελειώσει μάλλον θα απογοητευτούν την επόμενη περίοδο. Είναι ξεκάθαρο, κοιτάζοντας τις αναλύσεις των σοβαρών επιτελείων της άρχουσας τάξης, ότι ανησυχούν ότι το Brexit θα ακολουθήσουν κι άλλες αναταράξεις.

Ιταλικό Δημοψήφισμα

Στις 4 Δεκέμβρη έρχεται το ιταλικό δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του Συντάγματος το οποίο σύμφωνα με την ανάλυση των Financial Times μπορεί να πυροδοτήσει μια σειρά γεγονότων που να θέσουν το μέλλον της ΕΕ και της ευρωζώνης εν αμφιβόλω.

Με το δημοψήφισμα αυτό ο Ρεντσι επιδιώκει να ενισχύσει το ρόλο της κεντρικής κυβέρνησης και να περιορίσει το ρόλο της Γερουσίας για να μπορέσει να περάσει άνετα και χωρίς κωλυσιεργία, τις «μεταρρυθμίσεις» για την «ανασυγκρότηση» (…) της ιταλικής οικονομίας.

Το πιο πιθανό, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις είναι να χάσει το δημοψήφισμα πράγμα που αν συμβεί θα παραιτηθεί, όπως έχει δηλώσει. Σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να ξεκινήσει μια διαδικασία που θα κάνει τη θέση της Ιταλίας στην ευρωζώνη να τρίζει και η αιτία δεν βρίσκεται στο δημοψήφισμα αυτό καθ’ εαυτό αλλά στην κατάσταση της ιταλικής οικονομίας, και την πολιτική της λιτότητας που κυριαρχεί στην ζώνη του ευρώ και την ΕΕ.

Αν ο Ρέντσι κρατήσει το λόγο του και παραιτηθεί τότε η χώρα μπορεί να οδηγηθεί σύντομα σε εκλογές τις οποίες το πιο πιθανό είναι να κερδίσουν τα τρία αντιπολιτευόμενα κόμματα, που όλα υποστηρίζουν την έξοδο από το ευρώ. Το μεγαλύτερο είναι το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, του Πέπε Γρίλλο. Το δεύτερο είναι το Forza Italia του Μπερλουσκόνι. Και το τρίτο είναι η αποσχιστική ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά.

Έτσι στις 5 του Δεκέμβρη η Ευρώπη μπορεί να ξυπνήσει με ένα άμεσο κίνδυνο αποσύνθεσης.

Ολλανδία

«Η νέα βόμβα της Ευρωπαϊκής Ένωσης χτυπά στην Ολλανδία»

είναι ο τίτλος δημοσιεύματος στην Wall Street Journal και αναφέρεται στο νόμο που ψηφίστηκε από την ολλανδική βουλή το 2015, βάσει του οποίου η κυβέρνηση της χώρας είναι υποχρεωμένη να διεξάγει δημοψήφισμα για οποιονδήποτε νόμο, εφόσον το ζητήσουν 300.000 πολίτες.

Οι Ολλανδοί πολιτικοί και οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών γνωρίζουν ότι ο νέος αυτός νόμος για τα δημοψηφίσματα αποτελεί μία πιθανή βόμβα στα θεμέλια της ΕΕ.

Οι βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στην Ολλανδία τον επόμενο Μάρτιο αποκτούν καθοριστική σημασία για το «ευρωπαϊκό όραμα» αναφέρει το δημοσίευμα. Ο κίνδυνος για την ΕΕ, προσθέτει, δεν προέρχεται από τον ακροδεξιό Γκέρτ Βίλντερς, ηγέτη του κόμματος της «Ελευθερίας» (…) που είναι κατά της ΕΕ και των μεταναστών…

«Ο κίνδυνος αντίθετα έρχεται από μια νέα γενιά Ολλανδών Ευρωσκεπτικιστών, που είναι λιγότερο διχαστικοί και ανήσυχοι για τη μετανάστευση, αλλά εστιάζουν περισσότερο σε ζητήματα κρατικής κυριαρχίας – και είναι πλήρως προσηλωμένοι στην καταστροφή της ΕΕ».

Ηγετικές μορφές τους είναι ο Τιερί Μπάουντετ και ο Γιαν Ρόος, που έχουν στενές σχέσεις με τους Βρετανούς Ευρωσκεπτικιστές. Τώρα, με το νέο νόμο για τα δημοψηφίσματα, ο Μπάουντετ θεωρεί ότι έχει τα μέσα για να μπλοκάρει κάθε μέτρο που πιθανόν θα επεδίωκε να λάβει η ΕΕ για την «εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» ή την σταθεροποίηση της Ευρωζώνης, από τη στιγμή που αυτή πρέπει να ψηφιστεί από την ολλανδική Βουλή!

Γαλλία

Η πιθανότητα για νίκη της Μαρίν Λε Πεν στην Γαλλία είναι κάτι που κάθε άλλο παρά απίθανο φαντάζει.

Μιλάμε για τις εκλογές που είναι να γίνουν το Μάη του 2017. Το βέβαιο είναι ότι θα περάσει στο δεύτερο γύρω υποψήφια για την προεδρία. Αν η Λε Πεν γίνει Πρόεδρος έχει υποσχεθεί να κάνει δημοψήφισμα για το μέλλον της Γαλλίας στην Ευρώπη.

Αν το δημοψήφισμα αυτό βγάλει Frexit, η ΕΕ θα πνεύσει τα λοίσθια. Και από κοντά και το ευρώ.

Όπως γράφει και η Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (δείτε euro2day.gr, 22-11-2016)

«Μια νίκη της άκρας δεξιάς στη Γαλλία θα έχει δραστικές επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια πολιτική σκηνή. Η Λεπέν θα μπορούσε να οδηγήσει ως πρόεδρος στην κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Ευρωπαϊκή οικονομία

Και βέβαια η οικονομία της Ευρωζώνης ασθμαίνει – αυτό εξάλλου είναι το πρόβλημα που βρίσκεται πίσω από όλη την αστάθεια που χαρακτηρίζει το όλο οικοδόμημα.

Μετά από σχεδόν δύο χρόνια ποσοτικής χαλάρωσης, τα οικονομικά μεγέθη είναι αδύναμα. Η ανεργία παραμένει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, ενώ η αύξηση του ΑΕΠ έχει αρχίσει να επιβραδύνεται αντί να αυξάνει. Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης έχει στην πραγματικότητα αποτύχει.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΚΤ, για να δημιουργηθεί 1 ευρώ αύξησης του ΑΕΠ, απαιτούνται 18,5 ευρώ προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης!! Μέχρι σήμερα η ΕΚΤ δαπάνησε για το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης 1,25 τρισεκ. ευρώ για να πετύχει αύξηση του ΑΕΠ της ΕΕ… 31 δισ!

Πρόκειται για μια ακόμη απόδειξη για το πόσο άρρωστο είναι το καπιταλιστικό σύστημα.

Όλα δείχνουν ότι πλούτος υπάρχει για να βγούμε από τον βραχνά της κρίσης και της λιτότητας. Πλούτος υπάρχει για τους λαούς του Νότου και του Βορρά αρκεί να φύγει από τη μέση το κεφάλαιο και οι πολυεθνικές, να κοινωνικοποιηθούν οι τράπεζες, να εφαρμοστεί δημοκρατία στην παραγωγή, εργατικός και κοινωνικός έλεγχος ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια Ευρώπη ενωμένη και σοσιαλιστική.