Άρθρο της Christine Thomas, Lotta (CWI, Ιταλία). Μετάφραση Μαρία Καπαράκη
Η συνομοσπονδία των εργαζομένων (Cgil) καλεί σε γενική απεργία
«Δεν πληρώνουμε για την κρίση». Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα των 200.000 μαθητών και φοιτητών που διαδήλωσαν στους δρόμους της Ρώμης στις 14 Νοέμβρη. «Αν μπλοκάρουνε το μέλλον μας, θα μπλοκάρουμε την πόλη» φώναζαν, κι αυτό ακριβώς συνέβη.
Κόσμος από τη ολόκληρη την Ιταλία (Βόρεια, Νότια, κεντρική, ακόμη και από τα νησιά) κινητοποιήθηκε για αυτή τη μαζική διαδήλωση που οργανώθηκε από το κίνημα των μαθητών και φοιτητών που κατακλύζει τη χώρα το τελευταίο διάστημα. Χιλιάδες διαδηλωτών, που δεν κατάφεραν να πάνε στη Ρώμη, συμμετείχαν σε τοπικές κινητοποιήσεις. Ακόμη και οι φοιτητές του Εράσμους διαδήλωσαν στο εξωτερικό: στο Παρίσι, το Λονδίνο, τη Μαδρίτη, τις Βρυξέλλες και αλλού.
Η 14η Νοέμβρη ήταν επίσης και μέρα απεργίας για τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια και τον τομέα της έρευνας. Λέκτορες, ερευνητές, τεχνικό και διοικητικό προσωπικό, πολλοί από τους οποίους είναι επισφαλείς εργαζόμενοι, συμμετείχαν σε κινητοποίηση που διοργανώθηκε ταυτόχρονα στη Ρώμη από τις 2 βασικές εργατικές συνομοσπονδίες, τη Cgil και την Uil.
Ένα μαζικό κίνημα
Αυτό το τεράστιο κίνημα, το μεγαλύτερο στην εκπαίδευση τα τελευταία 20 χρόνια, παλεύει ενάντια στις μεταρρυθμίσεις του Gelmini, που θα οδηγήσουν σε μαζικές περικοπές, απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Το κίνημα μαζικοποιείται όλο και πιο πολύ τον τελευταίο μήνα, και τώρα πλέον φοιτητές, μαθητές και γονείς καταλαμβάνουν σχολεία και πανεπιστήμια. Ακόμη, πραγματοποιούν μαθήματα σε κεντρικές πλατείες για να ενημερώσουν τον κόσμο για τις συνέπειες που θα έχουν οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.
Όταν ο πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι απείλησε να στείλει δυνάμεις καταστολής σε όλη τη χώρα για να εκδιωχθούν οι μαθητές και οι φοιτητές που συμμετέχουν στις καταλήψεις, οι διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν ακόμη περισσότερο.
Γενική απεργία
Τον τελευταίο μήνα, πέρα από την πανεθνική απεργία στον τομέα της εκπαίδευσης, κινητοποιήσεις έκαναν και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα οι οποίοι συμμετείχαν σε τοπικές απεργίες αλλά και σε μια πανεθνική απεργία που πραγματοποιήθηκε ενάντια στις τελευταίες μισθολογικές τους αυξήσεις. Συνδικάτα της βάσης κατάφεραν να κινητοποιήσουν 2 εκατομμύρια εργαζομένους. 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι και μαθητές διαδήλωσαν στη Ρώμη τη μέρα της πανεθνικής απεργίας στα σχολεία. Οι εργαζόμενοι στα μεταφορικά μέσα πραγματοποίησαν απεργία για τους μισθούς, παραλύοντας ολόκληρες πόλεις. Οι εμποροϋπάλληλοι συμμετείχαν σε πανεθνική απεργία- επίσης για τους μισθούς. Ακόμη, ανεπίσημες απεργίες γίνονται στις αερογραμμές της Alitalia ενάντια στο ξεπούλημα της επιχείρησης, που θα οδηγήσει σε χειροτέρευση των εργασιακών συνθηκών και χιλιάδες απολύσεις.
Απ’ ότι φαίνεται η Ιταλία περνάει από ένα «θερμό φθινόπωρο» σε ένα «θερμό χειμώνα». Υπό την πίεση του κινήματος (και ιδιαίτερα των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και των εργαζομένων στις μεταλλοβιομηχανίες- που έχουν κηρύξει δική τους πανεθνική απεργία το Δεκέμβρη) η συνομοσπονδία των εργαζομένων Cgil αναγκάστηκε να καλέσει 24ωρη γενική απεργία για τις 12 Δεκέμβρη.
Η έκβαση του κινήματος από δω και πέρα
Επιτροπές αγώνα πρέπει να δημιουργηθούν σε όλα τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τους εργασιακούς χώρους για να κινητοποιηθεί ο κόσμος και για να εξασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή του στην γενική απεργία. Αντιπρόσωποι από κάθε επιτροπή πρέπει να συναντηθούν σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο για να συζητήσουν τον τρόπο που θα δράσει το κίνημα αμέσως μετά την απεργία.
Σήμερα, η πλειοψηφία των νέων απορρίπτει τα βασικά πολιτικά κόμματα, σε μια περίοδο που λείπει μια μαζική ιδεολογική αναφορά στην αριστερά.
Αυτό το κίνημα μπορεί να αποτελέσει τη βάση για τη δημιουργία ενός μαζικού αντικαπιταλιστικού κόμματος των εργαζομένων και της νεολαίας στην Ιταλία. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αναγέννηση της μαχητικότητας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, κάτι βέβαια που δεν είναι σε καμία περίπτωση δεδομένο.
