Ιρλανδία: μάχη ενάντια στη Συνθήκη της Λισσαβόνας!

Στις 2 του Οκτώβρη οι Ιρλανδοί εργαζόμενοι καλούνται για ακόμη μία φορά να συμμετάσχουν σε δημοψήφισμα σχετικά με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας.

Η Συνθήκη αυτή είναι στην πραγματικότητα, με άλλο όνομα, η Ευρωσυνθήκη που απορρίφτηκε το 2005 σε Γαλλία και Ολλανδία μέσω δημοψηφισμάτων βυθίζοντας τότε την ΕΕ σε κρίση και προκαλώντας μεγάλη αναταραχή στην ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη. Τον Ιούνιο του 2008, οι Ιρλανδοί είπαν μέσα από δημοψήφισμα ένα τρανταχτό «όχι», με το 53.4% των ψηφισάντων να την απορρίπτει. Όμως κυβέρνηση, μεγαλοεπιχειρηματίες και ΕΕ θα προσπαθήσουν στις 2 του Οκτώβρη να ανατρέψουν αυτό το αποτέλεσμα.

Η Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που σύμφωνα με το Σύνταγμα της έπρεπε να διεξάγει δημοψήφισμα για να ισχύσει η εν λόγω Συνθήκη και το «Όχι» των Ιρλανδών εργαζομένων μπλόκαρε την εφαρμογή της πανευρωπαϊκά. Το παράδειγμα της Ιρλανδίας τώρα, καθώς και της Γαλλίας και της Ολλανδίας παλιότερα, δείχνει με τον πιο καθαρό τρόπο πως όποτε οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι είχαν, έστω και μέσω δημοψηφίσματος, την ευκαιρία να απορρίψουν τις αντεργατικές πολιτικές της ΕΕ επιφύλαξαν δυσάρεστες εκπλήξεις στο ευρωπαϊκό κατεστημένο. Από την μεριά των κυβερνήσεων και της ΕΕ γίνεται φανερό πως τα παχιά λόγια περί «ανοιχτής» και «δημοκρατικής» Ευρώπης πάνε περίπατο όταν οι εργαζόμενοι απορρίπτουν τις πολιτικές τους.

Στην μάχη υπέρ του «Ναι» έχουν ριχτεί, πέρα από την ίδια την κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχουν το Fianna Fail (Φιάνα Φολ, συντηρητικό κόμμα) και οι Πράσινοι, τα ΜΜΕ και όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις που ξοδεύουν εκατομμύρια ευρώ για την σχετική καμπάνια. Τα «επιχειρήματα» τους βασίζονται κυρίως στον φόβο των εργαζομένων απέναντι στην οικονομική κρίση. Αποφεύγουν να απαντήσουν σε κρίσιμα ερωτήματα σε σχέση με τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών που θα συρρικνωθούν δραστικά με βάση τη Συνθήκη της Λισσαβώνας ή την εκμετάλλευση των εργαζομένων που θα νομιμοποιηθεί σε διάφορα επίπεδα. Χρησιμοποιώντας την οικονομική κρίση και την ανεργία – που αναμένεται μέχρι το τέλος του 2009 να φτάσει στο 18-20% – οι υποστηρικτές του «Ναι» προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο δηλώνοντας πως η χώρα έχει ανάγκη την Ευρώπη, πως η Ιρλανδία θα «απομονωθεί», οι επενδύσεις θα σταματήσουν και τέλος πως η Ευρώπη κρατά το «μαγικό κλειδί» που θα σώσει την χώρα από την οικονομική κρίση. Ωστόσο οι πραγματικοί λόγοι που το ιρλανδικό και το ευρωπαϊκό κατεστημένο θέλουν να επιβάλουν τη Συνθήκη της Λισσαβόνας στους εργαζόμενους και τη νεολαία είναι τελείως διαφορετικοί.

Τι είναι η Συνθήκη της Λισσαβόνας;

Η Συνθήκη της Λισσαβόνας αποτελεί ζωτικό κομμάτι της αντεργατικής επίθεσης που διεξάγουν οι μεγάλες επιχειρήσεις της Ευρώπης και το πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο. Για παράδειγμα, η συνθήκη προβλέπει την άρση του βέτο όσον αφορά αρκετά καίρια ζητήματα, από το πως πρέπει να διαχειρίζονται οι δημόσιες υπηρεσίες έως και θέματα εξωτερικής πολιτικής. Έτσι, σημαντικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα η εκλογή του προέδρου της ΕΕ δεν θα μπορούν να αμφισβητηθούν από κανένα κράτος – μέλος. Άρα, αυτόματα αφαιρεί εμμέσως και το δικαίωμα από τους πολίτες μιας χώρας να ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση τους να μην δεχθεί κάποια απόφαση με την οποία πιθανώς να μην είναι σύμφωνοι. Επίσης, η συνθήκη αλλάζει θεαματικά τη βαρύτητα της ψήφου κάθε χώρας, για παράδειγμα, η Γερμανία που προς το παρόν έχει 8%, θα ανέβει στο 17%, ενώ μικρές χώρες όπως η Ιρλανδία θα πέσουν από το (ήδη αρκετά χαμηλό) 2% στο 0.8% καθώς ο πληθυσμός της χώρας αντιστοιχεί στο 0.8% του πληθυσμού της ΕΕ. Με τον τρόπο αυτό, χώρες ήδη ισχυρές θα ενισχύσουν την επιρροή τους ακόμη περισσότερο φιμώνοντας τις μικρότερες και λιγότερο ισχυρές.

Όσον αφορά τα εργατικά δικαιώματα, το ιρλανδικό κατεστημένο – δυστυχώς για τους εργαζόμενους σε αγαστή συνεργασία με την συνδικαλιστική γραφειοκρατία – θρασύτατα υποστηρίζει πως όχι μόνο δε θα θιγούν, αλλά θα ενδυναμωθούν κιόλας. Ισχυρίζονται ότι ο «Κοινοτικός Χάρτης των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων» που θα επικυρωθεί μέσω της Συνθήκης, θα δώσει δύναμη στους εργαζόμενους και θα κατοχυρώσει τα δικαιώματά τους. Όμως αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Η ίδια η συνθήκη προβλέπει περιορισμούς και εξαιρέσεις στον παραπάνω χάρτη ανάλογα με την περίπτωση. Από τις μέχρι τώρα αποφάσεις της ΕΕ που στηρίχθηκαν στον «χάρτη» αυτό έχει φανεί ξεκάθαρα πως τα δικαιώματα των μεγάλων επιχειρήσεων έχουν διαφορετική βαρύτητα από αυτά των εργαζομένων, όπως π.χ. στην περίπτωση της σουηδικής κατασκευαστικής εταιρείας Lalal (Λάλαλ) που της επιτράπηκε από το ευρωπαϊκό δικαστήριο να «εισάγει» εργάτες από την Λετονία και να τους πληρώσει με μισθούς Λετονίας και όχι Σουηδίας.

Επίσης, η Συνθήκη προβλέπει την εντατικοποίηση της ιδιωτικοποίησης της Υγείας και της Εκπαίδευσης, επιβάλλοντας στα κράτη – μέλη να ανοίξουν τις πόρτες των εκπαιδευτικών τους ιδρυμάτων και νοσοκομείων σε ιδιωτικούς φορείς.

Τέλος, η Συνθήκη της Λισσαβόνας είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια νομιμοποίησης και ενίσχυσης των αγορών στρατιωτικού εξοπλισμού. Για παράδειγμα το άρθρο 42 της Συνθήκης προβλέπει ότι: «τα κράτη – μέλη έχουν το καθήκον να βελτιώσουν σταδιακά το στρατιωτικό τους εξοπλισμό». Η Γαλλία, η Γερμανία, η Σουηδία, η Ιταλία και η Μ. Βρετανία είναι οι χώρες με τη μεγαλύτερη βιομηχανία όπλων στην Ευρώπη και παράγουν το 1/3 των όπλων παγκοσμίως. Σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης, αντί οι ευρωπαίοι ηγέτες να συζητάνε το πώς θα βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων και το πώς θα καταπολεμήσουν την διαρκώς αυξανόμενη ανεργία ασχολούνται με το πώς θα αγοράσουν περισσότερα όπλα προς όφελος της πολεμικής βιομηχανίας …

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα μπροστά στη μάχη

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΣΚ, Socialist Party – ιρλανδικό τμήμα της CWI), που έπαιξε ηγετικό ρόλο στην εκστρατεία υπέρ του «Όχι» την περασμένη χρονιά έχει ξεκινήσει ήδη μεγάλη καμπάνια στις γειτονιές και τους εργατικούς χώρους προπαγανδίζοντας υπέρ της μαζικής συμμετοχής στο δημοψήφισμα και της απόρριψης του για άλλη μια φορά.

Η εκλογή του σ. Τζο Χίγγινς (Joe Higgins) στο ευρωκοινοβούλιο τον περασμένο Ιούνη δίνει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες στο ΣΚ να υποστηρίξει αυτή την προσπάθεια. Είναι σημαντικό πως στις εκδηλώσεις που οργανώνει το ΣΚ συμμετέχουν και αντιπροσωπείες εργαζόμενων από χώρους δουλείας που δίνουν μεγάλες μάχες αυτή την περίοδο όπως οι λιμενεργάτες και οι εργαζόμενοι στην Κόκα Κόλα (βλέπε και https://xekinima.org/news/display.php?tbl=news&id=922)

Στην καμπάνια συμμετέχουν επίσης το SWP (Socialist Workers’ Party, αδελφή οργάνωση του ελληνικού ΣΕΚ), το Sinn Fein (Σιν Φέιν, εθνικιστικό κόμμα που χρησιμοποιεί αριστερό λόγο) καθώς και διάφορες άλλες κοινωνικές οργανώσεις.

Οι σύντροφοι στην Ιρλανδία δίνουν αυτή την μάχη με όλες τους τις δυνάμεις ελπίζοντας ξανά σε νίκη. Τα πράγματα είναι πιο δύσκολα αυτή τη φορά, καθώς η κρίση δημιουργεί σε πολλούς εργαζόμενους αυταπάτες για την ΕΕ, και αυτό αντανακλάται στις δημοσκοπήσεις. Το αποτέλεσμα όμως κάθε άλλο παρά είναι προδικασμένο.

Μια δεύτερη απόρριψη από μέρους των Ιρλανδών εργαζομένων και νεολαίων θα είναι από την μία ένα πολύ δυνατό χαστούκι για την ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη, ενώ από την άλλη θα γεμίσει αυτοπεποίθηση το κίνημα πανευρωπαϊκά και θα ανοίξει τον δρόμο για περαιτέρω ριζοσπαστική αναζήτηση σχετικά με το τι Ευρώπη θέλουμε και πως θα την χτίσουμε.

Ελένη Βέτσικα<br/>Δουβλίνο

Ακολουθήστε το «Ξ» στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία άρθρα μας.

Μπορείτε επίσης να βρείτε αναρτήσεις, φωτογραφίες, γραφικά, βίντεο και ηχητικά μας σε facebook, twitter, instagram, youtube, spotify.

Ενισχύστε οικονομικά το xekinima.org

διαβάστε επίσης:

7,243ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,002ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
1,118ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
426ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής

Επίκαιρες θεματικές

Πρόσφατα άρθρα