Της Κάτιας Κλείτσα
Από τις 29 Ιούλη θα τεθεί σε εφαρμογή ένας νέος νόμος στην Αριζόνα (ΗΠΑ), που σκοπός του είναι να “πάρει μέτρα για το ζήτημα της μετανάστευσης και να καταπολεμήσει την εγκληματικότητα”. Σύμφωνα με το νόμο αυτό, οι αστυνομικοί θα πρέπει να σταματούν όποιον πολίτη θεωρούν πως μοιάζει με μετανάστη, να του ζητάνε τα χαρτιά του και σε περίπτωση που δεν έχει πάνω του χαρτιά, να συλλαμβάνεται και να απελαύνεται. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η πολιτεία της Αριζόνας παίρνει ρατσιστικά μέτρα απέναντι στους μετανάστες. Έχει ήδη απαγορεύσει σε καθηγητές που έχουν βαριά προφορά να διδάσκουν αγγλικά, ενώ κατήργησε και όλα τα πολυπολιτισμικά μαθήματα.
Ο νόμος αυτός στην ουσία αντιμετωπίζει όλους τους σκουρόχρωμους πολίτες σαν μετανάστες (ο ίδιος ο κυβερνήτης της Αριζόνα σε αντίστοιχη ερώτηση δήλωσε πως δεν έχει ιδέα πώς ξεχωρίζεις έναν μετανάστη χωρίς χαρτιά…) και όλους τους μετανάστες χωρίς χαρτιά σαν εγκληματίες. Και μάλιστα σε μία πολιτεία όπου υπολογίζεται πως ζουν 460.000 μετανάστες χωρίς χαρτιά και είναι κύρια πηγή εισόδου μεταναστών στις ΗΠΑ. Ενώ άλλες 10 πολιτείες σχεδιάζουν να θεσπίσουν αντίστοιχους νόμους.
Και σαν να μην αρκούσε αυτός ο νόμος, σχεδιάζουν να καταθέσουν το φθινόπωρο νομοσχέδιο που θα προβλέπει να μην δίνεται στα παιδιά μεταναστών χωρίς άδεια, που γεννιούνται στην Αριζόνα πιστοποιητικό γεννήσεως. Τα παιδιά αυτά, τα αποκαλούν “παιδιά άγκυρες” αφού μέσω της δικιάς τους αμερικάνικης υπηκοότητας, που αποκτούν με το που γεννηθούν, βοηθούν και τα άλλα μέλη της οικογένειας να πάρουν άδειες παραμονής.
Είναι περισσότερο από προφανές, πως όλοι αυτοί οι ρατσιστικοί νόμοι που περνάει η κυβέρνηση της Αριζόνας χτυπούν ακόμα περισσότερο τα ελάχιστα δικαιώματα των μεταναστών, που σε όλη την ιστορία των ΗΠΑ έχουν στηρίξει την οικονομία αλλά και την ίδια την ύπαρξη της χώρας. Επίσης, οι ΗΠΑ με τους επεκτατικούς πολέμους αλλά και τον οικονομικό έλεγχο που ασκεί σε πολλές χώρες, είναι βασική αιτία ύπαρξης μεταναστών. Και όταν οι μετανάστες καταφθάνουν στην χώρα, όχι απλά δεν τους δίνει άδεια παραμονής και ίσα δικαιώματα με τους αμερικάνους πολίτες, αλλά τους κρατάει “παράνομους” και συνεχίζει την εκμετάλλευση που ξεκίνησε στις χώρες τους.
Ειδικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης, οι κυβερνώντες αλλά και οι καπιταλιστές είναι παραπάνω από ευχαριστημένοι αν έχουν εργαζόμενους χωρίς εργασιακά δικαιώματα, δηλ. φτηνά εργατικά χέρια.
Την ίδια ώρα όμως, δεν έχουν λάβει καθόλου υπόψη τους τη συσσωρευμένη οργή στο στρώμα των μεταναστών, με ή χωρίς χαρτιά που εδώ και χρόνια ζούσαν σαν πολίτες 2ης κατηγορίας και είναι έτοιμοι να παλέψουν για να μην καταργηθούν άλλα δικαιώματά τους. Όπως δεν έχουν λάβει υπόψη τους, τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες που είναι έτοιμοι να παλέψουν στο πλευρό των μεταναστών. Ο νόμος αυτός πυροδότησε πολύ μαζικές εκδηλώσεις και πορείες την Πρωτομαγιά σε πάνω από 80 πόλεις των ΗΠΑ με κεντρικό αίτημα την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών. Οι πορείες συνεχίστηκαν και μετά την Πρωτομαγιά.
Μία σειρά από καλλιτέχνες, δημάρχους, δημοτικούς συμβούλους, αλλά και αστυνομικά τμήματα πήραν την απόφαση να ξεκινήσουν εκστρατεία μποϋκοτάζ της Αριζόνας. Εταιρίες και οργανώσεις έχουν ακυρώσει συναντήσεις σε συνεδριακά κέντρα, το Μεξικό έχει βγάλει τουριστική οδηγία προς τους κατοίκους του να αποφύγουν την Αριζόνα, ενώ η πόλη του Λος Άντζελες έχει κηρύξει μποϋκοτάζ στα προϊόντα που προέρχονται από την Αριζόνα.
Μπορεί πολιτικές ηγεσίες να εφαρμόζουν μποϋκοτάζ στην Αριζόνα λόγω καιροσκοπισμού για να κερδίσουν ψήφους και υποστήριξη στους Λατίνους εργαζόμενους, αλλά την ίδια στιγμή με τον τρόπο τους δίνουν κουράγιο στους πραγματικούς αγωνιστές. Το μποϋκοτάζ δε μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρο, αλλά δημιουργεί συνθήκες και όρους για να ανοιχτεί το ζήτημα της μετανάστευσης σε πιο πλατιά στρώματα. Μία ενδεχόμενη νίκη απέναντι στον ρατσιστικό αυτό νόμο, θα ανεβάσει το ηθικό των εργαζόμενων, μεταναστών και ντόπιων για να βγουν μπροστά και σε άλλες διεκδικήσεις.
Ήδη, πριν από τον καινούριο νόμο, ο κόσμος διαμαρτυρόταν για την ατολμία του Ομπάμα να πάρει δραστικά μέτρα για τα δικαιώματα των μεταναστών. Ενδεικτικά, στις 21 Μαρτίου 200.000 κόσμος διαδήλωσαν στην Ουάσιγκτον. Και ενώ ο Ομπάμα εξακολουθεί να έχει στη συνείδηση πολλών την εικόνα του “μαύρου προέδρου” που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των κατατρεγμένων, κατά την διάρκεια της προεδρίας του το 2009 απελάθηκαν 100.000 περισσότεροι μετανάστες απ’ ότι το 2007 επί Μπους!
Καθώς οι αυταπάτες για τον Ομπάμα υποχωρούν και το βιοτικό επίπεδο των μεταναστών αλλά και του συνόλου των εργαζομένων πέφτει ραγδαία, οι κοινές πορείες, ο αγώνας και η αλληλεγγύη των εργαζόμενων είναι ο μόνος τρόπος για να κερδίσουν ένα καλύτερο μέλλον.
