Την Παρασκευή 11 Γενάρη 2019, κανονικά, όλοι οι υπάλληλοι της κεντρικής Ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ θα πληρώνονταν τον μηνιάτικο μισθό. Αλλά δυστυχώς πολλά πράγματα στην Αμερική του Ντ. Τραμπ δεν είναι πια κανονικά…
Το «κλείσιμο» της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης και τι σημαίνει
Με μέρα έναρξης τις 22 του Δεκέμβρη, ο Ντ. Τράμπ «έκλεισε» τομείς – κλειδιά της κεντρικής κυβέρνησης σαν μορφή πίεσης μετά την άρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος, που ελέγχει την Βουλή των Αντιπροσώπων, να του εγκρίνει χρηματοδότηση 5,7 δις δολαρίων για την ανέγερση τείχους στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικό.
Το περιβόητο τείχος υπήρξε από τις πιο προβεβλημένες προτάσεις της προεκλογικής του εκστρατείας. Μια πρόταση που σχεδόν εμμονικά υποστηρίζει ως λύση για να ανακοπούν οι ροές προσφύγων και μεταναστών από την Λατινική Αμερική. Στα γνωστά μάλιστα υποκριτικά ξεσπάσματα του, ο Ντ. Τράμπ, δεν έχανε την ευκαιρία να δηλώνει περήφανος που ως Πρόεδρος «έκλεισε» τόσες μέρες την κυβέρνηση για αυτό το θέμα…
Σαν αποτέλεσμα 800.000 άνθρωποι από ένα σύνολο 2,1 εκ. ομοσπονδιακών υπαλλήλων, βρέθηκαν μέσα στις γιορτές ξεκρέμαστοι. Οι 380.000 τέθηκαν άμεσα σε διαθεσιμότητα (προσωρινή απόλυση) και οι 420.000, παρόλο που δούλεψαν, δεν θα πληρωθούν το μηνιάτικο τους. Αν ζούσε ο Κάρολος Ντίκενς σήμερα, θα έβαζε τον Ντ. Τράμπ στη θέση του Εμπενίζερ Σκρουτζ, με αυτή την απάνθρωπη απόφαση του.
Καθώς οι περισσότεροι από αυτούς τους 800.000 ανθρώπους, επειδή ζουν μόνο από τον μισθό τους, ήδη δεν έχουν να πληρώσουν λογαριασμούς, φάρμακα, νοίκια, φαγητό. Έτσι τα #shutdownstories (προσωπικές ιστορίες των εργαζομένων δημοσιευμένες στο twitter) έγιναν άμεσα δημοφιλή. Η σπαρακτική ρεαλιστικότητα τους πυροδοτεί μεγάλη κοινωνική οργή, ιδιαίτερα καθώς συγκρίνονται με τον χλιδάτο τρόπο ζωής του δισεκατομμυριούχου πρόεδρου Ντ. Τράμπ.
«Ο γιος μου θέλει να πουλήσει τις ζωγραφιές του για να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας»…
Αυτή είναι η μια όψη του «κλεισίματος». Η άλλη είναι το πώς επηρεάζει την ζωή των υπόλοιπων πολιτών. Οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης «τρέχουν» τους τομείς Αγροτικής οικονομίας, Εμπορίου, Δικαιοσύνης, Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης, Εσωτερικών, Ασφάλειας, Συγκοινωνιών και Εφορίας.
Για να πάρουμε μια ιδέα: Το Μουσείο Smithsonian και ο Ζωολογικός κήπος στην Ουάσιγκτον είναι κλειστά, το ίδιο και τα περισσότερα Εθνικά Πάρκα. Το Άγαλμα της Ελευθερίας και το Νησί Ellis κρατιούνται ανοικτά γιατί ο δήμαρχος Ν. Υόρκης ενέκρινε επείγουσα κατ’ εξαίρεση χρηματοδότηση. Τα προγράμματα επισιτιστικής βοήθειας άπορων Αμερικανών είναι στον αέρα. Το ίδιο οι ειδικές επιδοτήσεις και η φαρμακευτική ενίσχυση φτωχών Ινδιάνικων φυλών. Τα γραφεία αγροτικών επιδοτήσεων είναι κλειστά. Τα Επιστημονικά Εργαστήρια/ Ινστιτούτα υπολειτουργούν, μέχρι και το θρυλικό διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έχει μείνει «τυφλό» γιατί λόγω της «κλειστής» κυβέρνησης δεν μπορεί να επισκευαστεί βλάβη του… Στα αεροδρόμια κινδυνεύει να μην μπορεί να γίνει έλεγχος επιβατών και έλεγχος της εναέριας κυκλοφορίας. Το προσωπικό στις φυλακές απλήρωτο τρέφεται από τα ίδια συσσίτια με τους κρατούμενους… Τα Δικαστήρια είχαν χρήματα για να λειτουργήσουν μόνο μέχρι τα μέσα Γενάρη.
Η απειλή για την «ασφάλεια» των Αμερικανών λέγεται Τράμπ
Σε δημόσια δήλωση του στις 8 Γενάρη, ο Τράμπ, είπε πως το «κλείσιμο» θα συνεχιστεί όσο χρειαστεί και πως πιστεύει πως έχει την συναίνεση ακόμα και των απλήρωτων υπαλλήλων! Πως είναι σαν να τους ακούει να του λένε «Mr. President, keep going, this is far more important» («Πρόεδρε, προχώρα, το τείχος είναι πολύ πιο σημαντικό»)! Αλλά άμα ζεις στο δικό σου «σύμπαν» ακούς ότι θέλεις να ακούσεις…
Στο «σύμπαν» όμως των πραγματικών Αμερικανών εργαζόμενων και νεολαίων τα πράγματα είναι αλλιώς. Στατιστικά απειλούνται πολύ περισσότερο στην καθημερινή τους ζωή από τους χαμηλούς μισθούς, την έκρηξη των φοιτητικών δανείων/ χρεών, το αστρονομικό κόστος της υγειονομικής περίθαλψης, τα πανάκριβα ενοίκια. Ο Τραμπ, και το σύστημα που υπηρετεί, έχουν λοιπόν κάθε λόγο να υποδύονται τον «Σωτήρα» απέναντι στον εξωτερικό «εχθρό» μετανάστη/ πρόσφυγα. Μπας και καταφέρουν να διώξουν τα βλέμματα από την δική τους απληστία και την βαρβαρότητα που προκαλούν σε κάθε επίπεδο της κοινωνικής ζωής.
Βέβαια όταν παίζεις με την φωτιά κινδυνεύεις να κάψεις και τα δικά σου δάχτυλα. Έτσι η προσπάθεια του Τράμπ να εμφανίσει το «κλείσιμο» της κυβέρνησης ως αποτέλεσμα της άρνησης των Δημοκρατικών να χρηματοδοτήσουν το τείχος του, δεν πείθει καθόλου. Αντιθέτως στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, 51% των Αμερικανών θεωρεί τον Πρόεδρο κύριο υπεύθυνο για το χάος, ενώ το 69% δεν θεωρεί ότι το τείχος πρέπει να είναι προτεραιότητα.
Για το τείχος του Τράμπ
Τείχος ή φράχτες ήδη καλύπτουν το 1/3 της συνοριακής γραμμής ΗΠΑ-Μεξικού (1.954 μίλια). Με βάση έκθεση του Αμερικανικού Ελεγκτικού Συνεδρίου ξοδεύτηκαν 2,3 δις δολάρια, μεταξύ 2007-2015, για να επεκταθεί το υπάρχον τείχος στα 654 μίλια κι άλλα τόσα δις δολάρια περίπου για επισκευές παλιών κομματιών. Η χρηματοδότηση που ζητά ο Τράμπ σήμερα θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή άλλων 234 μιλίων. Αλλά το πιο σημαντικό είναι, πως η ίδια έκθεση εκτιμά πως δεν υπάρχει αποτελεσματικός τρόπος να σταματήσει η μετανάστευση.
Πόσο μάλλον που έχει αλλάξει δραστικά η σύνθεση των ανθρώπων που φτάνουν στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικο. Οι μισοί και πλέον που θέλουν να μπουν στις ΗΠΑ, είναι οικογένειες και ασυνόδευτα παιδιά από την Κεντρική Αμερική. Πεντακάθαρες δηλαδή περιπτώσεις που δικαιούνται άσυλο ή διεθνή προστασία. Κι όμως αυτές οι ευάλωτες ομάδες κρατούνται σε απαράδεκτους χώρους, με αποτέλεσμα οι αναφορές της Αμερικανικής Συνοριοφυλακής να καταγράφουν εκτίναξη των περιστατικών παιδιών που αρρωσταίνουν – 2 πέθαναν μόνο το μήνα που πέρασε μέσα στα κρατητήρια!
Τροχοπέδη η συνδικαλιστική ηγεσία των ομοσπονδιακών υπαλλήλων
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι ο Τράμπ χρησιμοποιεί τους 800.000 εργαζόμενους ως ομήρους για να εκβιάσει τους Δημοκρατικούς, σα να μην φοβάται ότι αυτό το ίδιο υπερόπλο μπορεί να στραφεί ενάντια του. Τον αποθράσυνε η στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας του AFGE (η συνδικαλιστική ένωση των ομοσπονδιακών υπαλλήλων και ταυτόχρονα μια από τις μεγαλύτερες συνδικαλιστικές ενώσεις στην χώρα). Μέχρι στιγμής το μόνο που κάνουν είναι να καλλιεργούν την αυταπάτη ότι η δικαιοσύνη θα σταματήσει τον Τράμπ –έτσι καταθέσαν μήνυση ενάντια του εξ’ ονόματος 420.000 υπαλλήλων.
Αλλά αυτό είναι πολύ λίγο μπροστά στη δυνατότητα της κήρυξης απεργίας που θα μπορούσε να επιβάλει στον Τράμπ να «ανοίξει» την κυβέρνηση, να άρει τις διαθεσιμότητες, να πληρώσει τους μισθούς και να παγώσει κάθε σκέψη για την όρθωση ενός ακριβού και απολύτως αναποτελεσματικού τείχους. Έτσι τα 5,7 δις δολάρια θα μπορούσαν να στραφούν στις τεράστιες κοινωνικές ανάγκες.
Μια τέτοια τύπου αναμέτρηση με τον πρόεδρο Τράμπ σε κεντρικό επίπεδο, θα μπορούσε να συνεπάρει και πολλά άλλα στρώματα εργαζομένων των ΗΠΑ, που ήδη τα τελευταία χρόνια έχουν μπει σε διεκδικητικούς αγώνες…
