Του Δημήτρη Καρρά
Τη Τετάρτη 20/5 αστυνομικός στη διάρκεια επιχείρησης «σκούπα» στον Αγ. Παντελεήμονα σκίζει και ποδοπατά το Κοράνι ενός μετανάστη. Το περιστατικό πυροδοτεί 3 μεγάλες μεταναστευτικές διαδηλώσεις. Οι πρώτες 2 διαδηλώσεις χτυπήθηκαν απ’ την αστυνομία και κατέληξαν σε συγκρούσεις.
Η κυβέρνηση δήλωσε πως θα διερευνηθεί το «συμβάν» και αν σκίστηκε «συνειδητά» το Κοράνι, στην ουσία όμως κάλυψε για άλλη μια φορά τις βρωμιές των αστυνομικών, αφού αυτόπτες μάρτυρες επιμένουν πως συνάδελφος του αστυνομικού τον προειδοποίησε πως αυτό που σκίζει είναι Κοράνι. Μέχρι και σήμερα δεν αποκαλύφθηκε το όνομα του αστυνομικού, ούτε καν ανακοινώθηκαν κάποιου είδους κυρώσεις. Ενώ δηλώσεις πως οι αστυνομικοί θα μετεκπαιδευτούν για το πώς θα ασκούν τα καθήκοντα τους απέναντι σε πολίτες ή αλλοδαπούς άλλων θρησκειών, μόνο σαν προσχηματικές μπορούν να εκληφθούν.
Η Ελλάδα, με 700.000 μουσουλμάνους και με την υπάρχουσα Τουρκική-Μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη, είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που η πρωτεύουσα της δεν διαθέτει μουσουλμανικό τέμενος, η μόνη χώρα που επίσημους λατρευτικούς χώρους έχει μόνο η ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία. Οι υποσχέσεις και οι αντίστοιχοι νόμοι (που ποτέ δεν υλοποιούνται) για το τέμενος ξεκινούν απ’ το 1880!!
Ήταν μόνο το Κοράνι;
Ακόμα όμως και αυτά τα πιο στοιχειώδη αιτήματα που έβαλαν οι μουσουλμανικές κοινότητες (δηλ. η συγγνώμη και η τιμωρία του αστυνομικού) είναι στην πραγματικότητα και πολιτικά αιτήματα μιας και την παραβίαση της αξιοπρέπειας και των θρησκευτικών ελευθεριών την έκανε το ίδιο το κράτος.
Το ίδιο κράτος που καταπατάει το σύνολο των προσδοκιών με τις οποίες έρχονται οι μετανάστες στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή. Πληρώνουν στους δουλεμπόρους για να έρθουν στη Ευρώπη. Και βρίσκουν φυλακίσεις, αστυνομική βία, βασανιστήρια, ρατσισμό, απελάσεις, απάνθρωπες συνθήκες στέγης και σίτισης, ανεργία ή υπερεκμετάλλευση στην δουλειά, απουσία κρατικής πρόνοιας, ομηρία με τα χαρτιά.
Σε πολλούς νέους ανθρώπους που βιώνουν αυτό το σύγχρονο απαρτχάιντ, το αποκούμπι τους γίνεται η θρησκεία. Κι όταν τους προσβληθεί και αυτή, απλώς πέφτει η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι της οργής, και ξεχειλίζει … Δεν είναι τυχαίο πως είναι αυτοί οι μετανάστες που διαδήλωσαν και όχι κάποιος μουσουλμάνος επιχειρηματίας ή πρέσβης … Αυτό περιέχει δύο στοιχεία. Το πρώτο πως η θρησκευτική καταπίεση μπορεί να ωθήσει την διαδικασία της ριζοσπαστικοποίησης της συνείδησης. Το δεύτερο πως όντως υπάρχει ο κίνδυνος κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες της ανάπτυξης του φονταμενταλισμού-φανατισμού.
Την ίδια ώρα σ’ αυτά τα γεγονότα αποκαλύφθηκε και ο ρόλος μέρους της ηγεσίας των Μουσουλμανικών κοινοτήτων. Ο πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας, Ναϊμ Ελγαντούρ διαφώνησε κάθετα με τις πορείες. Κάλεσε σε εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη και στοχοποίησε ανοιχτά οργανώσεις όπως το ΣΕΚ και την ΔΕΑ, κατηγορώντας τες πως παρασέρνουν τους Μουσουλμάνους.
Από την άλλη -όπως και ήταν αναμενόμενο- οι πρεσβείες μουσουλμανικών χωρών πίεσαν τις ηγεσίες των μεταναστευτικών κοινοτήτων να αφήσουν το θέμα στους χειρισμούς των διπλωματών, και πάντως να μην «πολιτικοποιήσουν» τις διαδηλώσεις τους.
Ο ρόλος της αριστεράς
Για την αριστερά και το μαζικό κίνημα, ο σεβασμός της θρησκευτικής ελευθερίας, η έμπρακτη αλληλεγγύη στα θύματα τέτοιων παραβιάσεων και η υπεράσπιση από θέση αρχής της ανεξιθρησκείας και του χωρισμού εκκλησίας-κράτους, θα ‘πρεπε να είναι αυτονόητες θέσεις. Εξίσου αυτονόητη θα ‘πρεπε να είναι η ανάγκη για βάθεμα της ριζοσπαστικοποίησης των μεταναστών, η οργάνωση τους και το χτίσιμο δεσμών ουσίας με το ντόπιο κίνημα.
Αν δεν ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο, ή αν τον ακολουθήσει με πολλά «ναι μεν αλλά», τότε απλά θα αφήσει χώρο στον θρησκευτικό σκοταδισμό για να καλύψει το κενό. Πόσο μάλλον σήμερα την εποχή της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού ιστορικά.
