Γουαδελούπη: Η γενική απεργία απλώνεται και δυναμώνει

Συνέντευξη με τον Ζαν Κλοντ Τορμίν, συνδικαλιστή από την Γουαδελούπη και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα που καλεί τις κινητοποιήσεις – LKP.

Την συνέντευξη πήρε στις 17 Φλεβάρη η Βιρζινί Πρενγκί, μέλος της Gauche Revolutionnaire (γαλλικού τμήματος της CWI)

Εισαγωγή

Έχουμε να δούμε κάτι τέτοιο πολλά χρόνια: 60.000 διαδηλωτές στους δρόμους στις 30 Γενάρη, την μέρα του Ντεμπουλέ (παραδοσιακή καρναβαλική γιορτή). ’λλοι τόσοι τουλάχιστον στις 14 Φλεβάρη στην Λε Μιούλ σε συγκέντρωση μνήμης για την σφαγή στην γενική απεργία του 1952 που πνίγηκε στο αίμα από το γαλλικό κράτος. Το ένα τέταρτο του πληθυσμού, σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις, συμμετέχει στην γενική απεργία.

Ένας πραγματικός κυκλώνας, πολιτικός και κοινωνικός, σαρώνει την Γουαδελούπη εδώ και ένα μήνα και τώρα απλώνεται στην Μαρτινίκα, την Γουιάνα και την Ρεινιόν. Υπάρχει κάλεσμα για νέα γενική απεργία στις 5 Μάρτη. Όλα αυτά απέχουν πολύ από την στερεότυπη εικόνα «καρτ -ποστάλ» των φοινικόδεντρων, των παραδεισένιων ακτών και των κοκτέιλ με ρούμι που προβάλουν τα γαλλικά ΜΜΕ όταν αναφέρονται στις γαλλικές αποικίες. Αλλά στην πραγματικότητα για έναν προσεκτικό παρατηρητή αυτή η κοινωνική έκρηξη στα αποικιακά νησιά δεν αποτελεί έκπληξη.

Με πολύ υψηλή ανεργία, ολοένα αυξανόμενη φτώχεια και με το κόστος ζωής περίπου 20 με 30% υψηλότερο από την μητροπολιτική Γαλλία, αυτά τα νησιά αποτελούν τις πιο χτυπημένες περιοχές της χώρας.

Η αντίδραση της κυβέρνησης που έστειλε ειδικές μονάδες της αστυνομίας να περικυκλώσουν και να τραυματίσουν 50 από τους οργανωτές των διαδηλώσεων στις 16 Φλεβάρη δείχνει τον φόβο της άρχουσας τάξης ότι το κίνημα θα πολιτικοποιηθεί ακόμη πιο βαθιά και θα εξαπλωθεί και στην Γαλλία.

Η συνέντευξη

Έχει κλείσει μήνας από τότε που μια γενική απεργία αναπτύσσεται στην Γουαδελούπη (εδώ και δυο βδομάδες απλώθηκε και στην Μαρτινίκα). Ποιοι είναι οι λόγοι για αυτό και πως προετοιμάστηκε κάτι τέτοιο;

Η γενική απεργία είναι πιο δυνατή και πιο ριζοσπαστική φτάνοντας στην 25η μέρα της, απ’ όταν ξεκίνησε. Αυτό το κίνημα είναι αποτέλεσμα της νεο-αποικιακής εκμετάλλευσης που έχει προκαλέσει μια αποφασιστική και ενιαία αντίδραση από τις εργατικές μάζες.

Η δυναμική της απεργίας φαίνεται να εξαρτάται πολύ από την LKP. Πως σχηματίστηκε αυτή;

Η LKP φτιάχτηκε με πρωτοβουλία των κύριων συνδικαλιστικών οργανώσεων (UGTG, CGTG, CTU, SPEG και FSU) για να ενοποιήσει τους αγώνες ενάντια στις κοινωνικές, πολιτιστικές και οικονομικές αδικίες που βιώνει η χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια. Η πρώτη της διαμαρτυρία έλαβε χώρα στις 16 του Δεκέμβρη στο Point a Pitre. 10.000 άνθρωποι συμμετείχαν διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες ζωής, μέτρα κατά της ανεργίας (που φτάνει το 27%) και των διακρίσεων στους χώρους δουλειάς. Μετά από αυτή την διαδήλωση συσπειρώθηκαν στην LKP επαγγελματικές, κοινωνικές και πολιτιστικές οργανώσεις καθώς και αντι-αποικιακές πολιτικές ομάδες. Όλοι αυτοί έπειτα εξέδωσαν ένα κάλεσμα για γενική απεργία βασισμένο σε μια πλατφόρμα με 152 αιτήματα.

Τι είδους πρωτοβουλίες πάρθηκαν;

Η γενική απεργία μετατράπηκε σε απέραντο λαϊκό κίνημα διαμαρτυριών που έβγαλε στην επιφάνεια όλα όσα υποφέρουν οι λαοί της περιοχής των Αντίλλων. Όλα τα στρώματα της κοινωνίας έχουν κινητοποιηθεί και παίρνουν αυθόρμητες πρωτοβουλίες.

Συγκεντρώσεις και πορείες γίνονται κάθε μέρα στους δρόμους των μεγάλων πόλεων.

Στην περιοχή JARRY (ζώνη εισαγωγών -εξαγωγών) οι απεργοί εργάτες πήγαν από επιχείρηση σε επιχείρηση και έπεισαν όσους δεν συμμετείχαν στην απεργία να μπουν και αυτοί στο κίνημα.

Οι φτωχοί αγρότες άρχισαν να πουλούν απευθείας τα προϊόντα τους σε «τιμές LKP».

Οι μικροί επιχειρηματίες έκαναν το ίδιο. Μια οικονομία της αντίστασης εγκαθιδρύεται.

Οργανώθηκαν επίσης συναυλίες αλληλεγγύης.

Πριν δυο βδομάδες έγινε κάλεσμα προς την νεολαία από την LKP. Υπάρχει ενεργή συμμετοχή νέων ανθρώπων στην απεργία;

Οι νέοι συμμετέχουν ενεργά στις κοινές συναντήσεις μεταξύ της LKP και των φοιτητικών και μαθητικών οργανώσεων στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και άνεργοι ή ανοργάνωτοι νέοι. Αυτές οι συζητήσεις είναι πολύ ζωντανές και ουσιαστικές. Η πλειοψηφία των νέων πτυχιούχων στην χώρα είναι αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας και το άγχος για το μέλλον τους και οργανώνονται για να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στην δουλειά και σε μια ζωή με αξιοπρέπεια. Υπάρχουν πολλά φαινόμενα διακρίσεων στην εργασία. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα συχνά έχουν προϊστάμενους από την μητρόπολη (σημ: εννοεί την Γαλλία) και πολύ συχνά υπάρχουν απίστευτα κριτήρια πρόσληψης που είναι απαγορευτικά για την πλειοψηφία των νέων εργαζομένων. Ένα νορβηγικό ξενοδοχειακό συγκρότημα πρόσφατα ζητούσε κηπουρούς και καθαρίστριες που να μιλούν δύο ξένες γλώσσες!!

Δίνεται η εντύπωση πως οι Γουαδελουπιανοί αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι και υπό κατοχή. Πως εξηγείς αυτά τα συναισθήματα; Ποια είναι η υλική τους βάση;

Όχι, «εγκατάλειψη» δεν είναι η λέξη που περιγράφει το πώς νοιώθει ο λαός της Γουαδελούπης αλλά και των άλλων νησιών της περιοχής. Απλά θέλει να ορίζει μόνος του τη μοίρα του και να δώσει ένα χτύπημα στην αποικιακή πολιτική στην περιοχή.

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως η «οικονομία των φυτειών» του περασμένου αιώνα έχει αποτύχει. Η παλιά εκμετάλλευση της μονοκαλλιέργειας του ζαχαροκάλαμου και της μπανάνας στην περιοχή από την ολιγαρχία των λευκών Κρεόλων (σημ: Κρεόλοι ονομάζονται οι απόγονοι των λευκών αποικιοκρατών στην περιοχή) έχει απλά δώσει την θέση της σε μια καταναλωτική κοινωνία διοικούμενη από την ίδια ολιγαρχία που ελέγχει όλη την βιομηχανία εισαγωγών -εξαγωγών και τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ότι η παροχή πετρελαίου ελέγχεται από την Αντιλλέζικη Εταιρεία Διυλισμού (SARA) της οποίας βασικός μέτοχος είναι η γαλλική πολυεθνική TOTAL στην οποία ανήκει και το 70% των πρατηρίων βενζίνης. Η τιμή του πετρελαίου αυξάνεται συνεχώς, παρόλο που η TOTAL ανακοινώνει ολοένα αυξανόμενα κέρδη. Η τιμή των τραπεζικών υπηρεσιών είναι κατά μέσο όρο 150% μεγαλύτερη από ότι στην μητρόπολη.

Η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού που υποφέρει από την διπλή εκμετάλλευση (αποικιακή και καπιταλιστική) αποφάσισε ότι ανέχτηκε αρκετά αυτή την κατάσταση.

Πως μεταφράστηκε σε πολιτικούς και συνδικαλιστικούς όρους αυτή η οργή; Οι συζητήσεις μεταξύ των εργαζομένων συνδέουν όλα τα παραπάνω με την κρίση του καπιταλισμού; Υπάρχει αναβίωση των αιτημάτων για ανεξαρτησία και/ή των αντικαπιταλιστικών ιδεών;

Οι συγκεντρώσεις, οι διαμαρτυρίες και οι συζητήσεις μεταξύ των εργατών και των άλλων κοινωνικών στρωμάτων (νεολαία, καλλιτέχνες, μικροί επιχειρηματίες) συχνά μεταδίδονται απευθείας στα τοπικά ΜΜΕ. Στις τοπικές επιτροπές της LKP συνήθως ηγούνται αντι-αποικιακοί αγωνιστές. Η οικονομική κρίση είναι συχνά θέμα των συνελεύσεων και αναπτύσσει μια συνείδηση για την ανάγκη μιας νέας κοινωνίας που θα εγγυηθεί την διανομή του πλούτου προς όφελος των φτωχότερων.

Το συμπέρασμα είναι πως η Γουαδελούπη έχει έναν σημαντικό ρόλο να παίξει στον αγώνα ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως αυτός ο αγώνας είναι ένας αγώνας του λαού της χώρας μας να πάρει στα χέρια του την ζωή του.

Η κυβέρνηση έστειλε τον Ίβες Γιέγκο και κάποιους «μεσολαβητές» για διαπραγματεύσεις. Ποιες ήταν οι προτάσεις τους; Πως τις υποδέχτηκαν οι εργαζόμενοι;

Ενώ αρχικά ο Γιέγκο αρνιόταν τις προτάσεις μας τελικά καταλήξαμε σε μια προκαταρτική συμφωνία που περιλαμβάνει:

– 10% μείωση τιμών σε 100 είδη πρώτης ανάγκης

– καθαρή αύξηση 200 ευρώ στους μισθούς που είναι έως και 1,6 φορές πάνω από τον βασικό και μικρότερες αυξήσεις για τους υψηλότερους μισθούς

– Πτώση 20 σεντς το λίτρο στην τιμή του πετρελαίου

Τα τοπικά συμβούλια κατέληξαν στην απόφαση να επενδύσουν 50 εκ. ευρώ για την εφαρμογή αυτών των μέτρων. Η τοπική ένωση των εργοδοτών (MEDEF) δήλωσε πως κάθε αύξηση στους μισθούς θα γίνει με τον όρο να μειωθούν οι εργοδοτικές εισφορές για κοινωνική ασφάλιση. Η προκαταρτική συμφωνία δεν έγινε αποδεκτή από την κυβέρνηση και η MEDEF χρησιμοποίησε αυτή την άρνηση για να κάνει πίσω.

Οι διαπραγματεύσεις έχουν διακοπεί αλλά ο αγώνας συνεχίζεται ακόμα πιο αποφασιστικά.

Αυτό φάνηκε και στην διαδήλωση των 50.000 ανθρώπων στις 14 Φλεβάρη που τίμησαν την μνήμη των απεργών που δολοφονήθηκαν το 1952 επειδή ζητούσαν αυξήσεις μισθών. Με τέτοιες κινήσεις και τέτοιους αγώνες ξαναδένουμε το νήμα με την περήφανη ιστορία των εργατικών αγώνων της χώρας μας.

Ακολουθήστε το «Ξ» στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία άρθρα μας.

Μπορείτε επίσης να βρείτε αναρτήσεις, φωτογραφίες, γραφικά, βίντεο και ηχητικά μας σε facebook, twitter, instagram, youtube, spotify.

Ενισχύστε οικονομικά το xekinima.org

διαβάστε επίσης:

7,242ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,002ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
1,118ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
426ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής

Επίκαιρες θεματικές

Πρόσφατα άρθρα