Από την Κυριακή 15 Μαΐου ξεκίνησε η πρώτη πανφιλανδική απεργία στη χαρτοβιομηχανία, με 24000 χαρτεργάτες να συμμετέχουν. Αφορμή η νέα σειρά επιθέσεων των εργοδοτών, που ζητούν : να μην πληρώνονται για 2 ημέρες οι εργαζόμενοι όταν είναι άρρωστοι, σπαστές άδειες στις διακοπές, συνεχόμενη παραγωγή στις διακοπές και τις αργίες, 12ωρη εργασία όταν ο εργοδότης το θεωρεί απαραίτητο, ελαστικό ωράριο το καλοκαίρι και το δικαίωμα να εκχωρούν περισσότερες λειτουργίες σε υπεργολαβίες.
Οι χαρτοβιομήχανοι, σαν απάντηση στην απεργία –η οποία τους κοστίζει 40εκ. ευρώ ημερησίως- έκλεισαν τα εργοστάσια για 13 ημέρες, αρνούμενοι να αφήσουν τους εργαζόμενους να μπουν και να εργαστούν. Στόχος τους, εξάλλου είναι να περάσουν με σκληρό τρόπο τις απαιτήσεις τους και πιστεύουν ότι μπορούν να διαλύσουν το συνδικάτο.
Οι εργάτες έχουν την στήριξη όλων των εργαζόμενων, αφού συνειδητοποιούν ότι αν οι καπιταλιστές κερδίσουν αυτή τη μάχη, θα έχουν τις ίδιες απαιτήσεις από όλους τους εργαζόμενους στο Πακιστάν. Ακόμα και τα κατώτερα στελέχη των εταιριών σκέφτονται να απεργήσουν για να υποστηρίξουν τους χαρτεργάτες, ενώ και τα συνδικάτα μετάλλου, μεταφορών και χημικής βιομηχανίας ετοιμάζουν μέτρα στήριξης της απεργίας. Όλα αυτά δημιουργούν αισιοδοξία στους απεργούς για την νίκη του αγώνα τους.
Η ηγεσία του συνδικάτου έχει μεγάλη στήριξη και οι εργάτες δεν πιστεύουν ότι θα υποχωρήσει. Αντίθετα ο αγώνας τους δεν έχει καμία υποστήριξη από τα πολιτικά κόμματα. Κανένα από τα υποτιθέμενα εργατικά κόμματα (οι σοσιαλδημοκράτες και το Αριστερό κόμμα) δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη. Μέχρι τώρα το συνδικάτο στο Κέμι δεν έχει οργανώσει διαδηλώσεις η άλλες δημόσιες κινητοποιήσεις αφού είχανε να κάνουν πολλά για την οργάνωση των απεργιών (πριν από αυτή την απεργία υπήρξαν αρκετές 24ωρες απεργίες),οι απεργοί όμως αναγνωρίζουν ότι πρέπει να κάνουν κάτι τέτοιο τώρα.
Ταυτόχρονα, αναγνωρίζουν και τη σπουδαιότητα της απόφασης των σουηδικών συνδικάτων στην χαρτοβιομηχανία να μην δουλεύουν υπερωρίες σαν στήριξη στην απεργία τους στην Φιλανδία.
Όπως δήλωσε μια απεργός : «ο πρόεδρος των χαρτοβιομήχανων, Arto Tahtinen, δεν πίστευε ότι μπορούσαμε να έχουμε διεθνή υποστήριξη και απειλούσε να μεταφέρει την παραγωγή στο εξωτερικό. Είναι πολύ σημαντική η υποστήριξη των Σουηδών εργαζομένων. Αν δεν τις σταματήσουμε, αυτές οι επιθέσεις θα εξαπλωθούν τόσο στην Σουηδία όσο και στα εργοστάσια της Stora Enso παντού και όχι μόνο στον κλάδο της χαρτοβιομηχανίας.»
Κατερίνα Κλείτσα
