Μαριάνθη Κυπρίδου,
μέλος ΔΣ Συλλόγου Υπαλλήλων Πολιτισμού Β. Ελλάδος
Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο υπ. Πολιτισμού (ΠΟΕ – ΥΠΠΟ)
«… με το συγκεκριμένο σχέδιο επιχειρείται ο αφανισμός του Πολιτισμού και στερείται η χώρα κάθε προοπτική πολιτιστικής ανάπτυξης…»
Όπως δε αποφασίσανε στην τελευταία γενική τους συνέλευση οι εργαζόμενοι στο Μουσείο του Βόλου, 08/03/13:
«Το νέο προσχέδιο Οργανογράμματος … οδηγεί στην υποβάθμιση του Πολιτισμού, στη μείωση του προσωπικού και τη διάλυση της πολιτιστικής κληρονομιάς….είναι ταφόπλακα για τον Πολιτισμό…»
Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι τα καθησυχαστικά λόγια που ακούγαμε εδώ και καιρό, ότι εμείς θα εξαιρεθούμε από τις απολύσεις και ότι ο Πολιτισμός θα εξαιρεθεί από την ισοπέδωση των δημόσιων υπηρεσιών αποδεικνύονται ψεύτικα λόγια! Πρέπει όλοι και όλες μας να συνειδητοποιήσουμε ότι η κυβέρνηση και η τρόικα είναι αποφασισμένες να προχωρήσουν σε απολύσεις (μέσα από διάφορους δρόμους και κόλπα) αφού είναι μνημονιακή δέσμευση ότι μέχρι το τέλος του 2015 πρέπει να υπάρχουν 150.000 λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι σε σχέση με το 2010. Επιπλέον είναι αποφασισμένοι να διαλύσουν ουσιαστικά το δημόσιο τομέα και να παραδώσουν στα χέρια των ιδιωτών οτιδήποτε προσφέρεται για κέρδος. Για αυτό και το Υπουργείο Πολιτισμού βάζει ουσιαστικά λουκέτο σαν αυτόνομο υπουργείο.
Το ερώτημα που καίει είναι με ποιον τρόπο θα καταφέρουμε να πετύχουμε τα αιτήματά μας; Τα βασικά μας αιτήματα σύμφωνα και με την τελευταία ανακοίνωση της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ για τη σημερινή (11/03) απεργία είναι:
- Αυτόνομο Υπουργείο Πολιτισμού
- Νέο και λειτουργικό Οργανισμό που θα υπηρετεί τον Πολιτισμό
- Καμία απόλυση, καμία διαθεσιμότητα για το προσωπικό
- Δημόσιο χαρακτήρα στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς και του σύγχρονου πολιτισμού
Και το ερώτημα είναι: Μπορούνε δυο 24ωρες απεργίες στον Πολιτισμό (Παρασκευή 08/03 και Δευτέρα 11/03) να το πετύχουν; Αλήθεια, πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι η κυβέρνηση θα κάνει απολύσεις σε όλο το δημόσιο τομέα αλλά όχι στον Πολιτισμό μόνο και μόνο επειδή εμείς θα έχουμε κάνει δυο 24ωρες;
Η απάντηση βέβαια είναι ΟΧΙ! Και αυτό γιατί οι εξελίξεις στον Πολιτισμό είναι μέρος της συνολικής κυβερνητικής πολιτικής και του Μνημονίου. Η ανατροπή της επίθεσης στον Πολιτισμό και η διασφάλιση των θέσεων εργασίας μας προϋποθέτει την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής συνολικά!
Ο μόνος τρόπος για να ανατρέψουμε την μνημονική πολιτική στο δημόσιο είναι μέσα από ένα γενικευμένο κίνημα απεργιών και καταλήψεων σε όλο τον δημόσιο τομέα και στους ΟΤΑ που να έχει συντονισμό, κλιμάκωση και κυρίως διάρκεια. Μόνο η παράλυση της κρατικής μηχανής, όχι για μια αλλά για πολλές μέρες μπορεί να ανατρέψει τα σχέδιά τους.
Για αυτό οι 24ωρες απεργίες της Ομοσπονδίας μας δεν φτάνουν. Η ΑΔΕΔΥ θα έπρεπε να έχει ήδη εξαγγείλει ένα γενικευμένο απεργιακό πρόγραμμα που να ξεκινά με προειδοποιητικές 24ωρες και 48ωρες απεργίες και στη συνέχεια να κλιμακώνεται με 48ωρες επαναλαμβανόμενες και καταλήψεις σε όλο τον δημόσιο τομέα. Και εφόσον δεν το κάνει η ΑΔΕΔΥ θα έπρεπε να το έχουν ήδη προχωρήσει οι Ομοσπονδίες του δημόσιου τομέα, επιδιώκοντας συντονισμό από τα κάτω, με τους εργαζόμενους στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, στις ΔΕΚΟ, στους Δήμους, κοκ, καθώς είμαστε όλοι μαζί στο ίδιο καζάνι. Δυστυχώς, κανένας δεν έχει επεξεργαστεί ή έχει προτείνει ένα τέτοιο σχέδιο. Κι έτσι, οι δυο 24ωρες που έχει εξαγγείλει η Ομοσπονδία μας γίνονται χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς κανείς μας να γνωρίζει τι και αν θα ακολουθήσει κάτι στη συνέχεια. Έτσι όμως δεν έχουμε καμία ελπίδα να νικήσουμε!
Για να καταφέρουμε όλα τα παραπάνω χρειάζεται:
- Να προχωρήσουμε σε γενικές συνελεύσεις στους χώρους εργασίας μας που να καλούν την ΑΔΕΔΥ, την ΠΟΕ-ΥΠΠΟ και τα σωματεία μας να πάρουν αποφάσεις για ένα σχέδιο απεργιών και καταλήψεων διαρκείας σε όλο το δημόσιο!
- Να επιδιώξουμε το συντονισμό με τους άλλους κλάδους εργαζομένων του δημοσίου. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από τις κοινές συναντήσεις των σωματείων του δημοσίου που βρίσκονται σε κάθε πόλη.
- Να κάνουμε προσπάθεια ενημέρωσης της κοινωνίας για τις εξελίξεις. Αυτό μπορεί να γίνει με μαζικά μοιράσματα των ανακοινώσεων μας, για τα κοινά προβλήματα και την ανάγκη κοινής πάλης.
- Στα πλαίσια κάθε απεργίας να προχωράμε σε κατάληψη των χώρων εργασίας μας.
