Στις 24 και 25 Φλεβάρη, η ιταλική κοινωνία, καλείται να εκλέξει νέα κυβέρνηση, μετά από ένα μεγάλο διάστημα σαρωτικής λιτότητας από τον «τεχνοκράτη» Μάριο Μόντι, αλλά και μετά από σχεδόν ένα χρόνο σημαντικών εργατικών αγώνων, στη βιομηχανία μετάλλου, σε εταιρίες εξόρυξης, στα ναυπηγεία και τα μέσα μεταφοράς (κινήματα που σε κάποιες περιπτώσεις κατάφεραν να πετύχουν κάποιες -περιορισμένες έστω- νίκες).
Το κλίμα είναι αντιφατικό, με την οργή να συνυπάρχει με μεγάλη απογοήτευση, την ώρα που κανένα από τα κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές δε φαίνεται να είναι σε θέση να εμπνεύσει την κοινωνία.
Όλα δείχνουν ότι νικητής των εκλογών θα είναι το Δημοκρατικό Κόμμα, που κατεβαίνει σε συνεργασία με το κόμμα του Ν. Βέντολα Αριστερά, Οικολογία και Ελευθερία, που συγκεντρώνουν περίπου το ένα τρίτο των ψήφων. Το πιθανότερο είναι επίσης, ότι θα συγκυβερνήσουν με το κόμμα του σημερινού πρωθυπουργού, που κινείται δημοσκοπικά γύρω στο 12-14%.
Από την πλευρά του, ο πρώην πρωθυπουργός Σ. Μπερλουσκόνι, επιχειρεί να επιστρέψει στην πολιτική ζωή της χώρας, κατεβαίνοντας στις εκλογές σε συνεργασία με την ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά. Την ίδια ώρα, γύρω στο 13% αναμένεται να συγκεντρώσει το Κίνημα των πέντε αστεριών, του δημοφιλούς ηθοποιού Μπ. Γκρίλο, που προτείνει δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Ιταλίας στην Ευρωζώνη…
Όσο για την Αριστερά, τόσο σε επίπεδο θέσεων, όσο και δημοσκοπικά, φαίνεται να είναι για μια ακόμη φορά κατώτερη των προσδοκιών. Η Κομουνιστική Επανίδρυση, σε μια συνεργασία με μικρότερα κόμματα στο χώρο της αριστεράς, με το όνομα «Πολιτική Επανάσταση», θα δώσει ξανά μάχη για να καταφέρει να μπει στο ιταλικό κοινοβούλιο.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η οργάνωση Controcorrente (τμήμα της CWI στην Ιταλία) καλεί στη δημιουργία ενός νέου, μαζικού αριστερού κόμματος, μέσα από τη συμμετοχή των μαχητικών συνδικάτων, όπως των Ναυπηγών, του Μετάλλου κλπ, που θα υπερασπίζεται στην πράξη κι όχι στα λόγια, μαχητικά και ασυμβίβαστα, τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας.
