Array

«Είπα κι εγώ να απεργήσω…»

Του Σπύρου Κουβούση

Είπα κι εγώ να απεργήσω στην γενική απεργία στις 13 Φλεβάρη, σαν νέος εργαζόμενος που ανησυχεί για την σύνταξη, που όπως πάει δεν θα πάρει ποτέ… Δεν φανταζόμουν όμως τις συνέπειες που θα είχε η απόφασή μου αυτή (βέβαια και τώρα που τις ξέρω πάλι την ίδια απόφαση θα έπαιρνα).

Καταρχάς να θέσουμε το σκηνικό της φαρσοκωμωδίας: Δουλεύω με μερική απασχόληση σε μία πολυεθνική που αναλαμβάνει τηλεφωνικά κέντρα άλλων εταιριών, όπου το διάλειμμα για βασικές ανθρώπινες ανάγκες απαγορεύεται (και αυτό δεν είναι πλάκα).

Οι υπόλοιποι συνάδελφοι που δούλεψαν εκείνη την μέρα εξαναγκάστηκαν να δουλέψουν υπερωρίες για να συμπληρώσουν τις απαιτούμενες ώρες εργασίας, «αλλιώς δεν θα πάρει κανείς άδεια το Πάσχα» όπως μας απείλησαν οι προϊστάμενοι. Ενώ λοιπόν όταν ενημέρωσα ότι θα απεργήσω, με διαβεβαίωσαν ότι «είναι σεβαστό», λίγο μετά όμως άρχισαν τα προβλήματα…

Η εταιρία λειτουργεί 7 ημέρες την εβδομάδα, όλο το 24ωρο. Επειδή οι εργαζόμενοι δουλεύουν όμως πενθήμερο, παίρνουν φυσιολογικά μέσα στην εβδομάδα, κάποιες μέρες ρεπό (δεν τις επιλέγουμε εμείς, αλλά η διοίκηση).

Σε όλες τις επόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις λοιπόν, εγώ και όλοι όσοι από την εταιρία είχαμε απεργήσει, παίρναμε ως δια μαγείας υποχρεωτικό ρεπό την ημέρα της απεργίας!

Στη συνέχεια, το δικό μου πρόγραμμα με υποχρέωνε να δουλέψω Κυριακή του Πάσχα και Δευτέρα, ενώ οι συνάδελφοι πήραν ρεπό τη μία από τις δύο ημέρες. Ενώ δουλεύω ήδη κάποιους μήνες και δικαιούμαι μερικές ημέρες άδεια, αρνήθηκαν να μου δώσουν άδεια που τους είχα ζητήσει για μια δική μου υποχρέωση και ενώ τους είχα ενημερώσει μέρες πριν. Όταν τους ρώτησα το λόγο, η απάντηση ήταν ότι "δεν δίνονται άδειες μέχρι το καλοκαίρι λόγω ενός προγράμματος μετεκπαίδευσης «που θα γίνει γενικά μέσα στον Μάιο"…

Στο αίτημα μου για άδεια λόγω της ορκωμοσίας μου στο Πανεπιστήμιο, με «συνέδεσαν με Κάιρο», αφού η απάντηση ήταν να τους ειδοποιήσω 3 μέρες πριν, ενώ γνωρίζουμε ότι για άδειες πρέπει να ενημερώνουμε μία εβδομάδα πριν. Στην ουσία μου έλεγαν για άλλη μια φορά όχι.

Στην εταιρία δεν υπάρχει κάποιο σωματείο και η παραμικρή δράση, ακόμα και η μεμονωμένη αντιμετωπίζεται ως απειλή. Είναι απαραίτητο οι εργαζόμενοι να δημιουργήσουν τα δικά τους ανοιχτά και δημοκρατικά σωματεία για να παλεύουν συλλογικά και να πάψουν να φοβούνται ότι η οποιαδήποτε αντίδρασή τους θα οδηγήσει σε απόλυση.

Ακολουθήστε το «Ξ» στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία άρθρα μας.

Μπορείτε επίσης να βρείτε αναρτήσεις, φωτογραφίες, γραφικά, βίντεο και ηχητικά μας σε facebook, twitter, instagram, youtube, spotify.

Ενισχύστε οικονομικά το xekinima.org

διαβάστε επίσης:

7,242ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,002ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
1,118ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
426ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής

Επίκαιρες θεματικές

Πρόσφατα άρθρα