Σημαντικές πορείες και συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που είναι εγκλωβισμένοι στην Λέσβο και ζούσαν στο στρατόπεδο της Μόριας πριν την ολοκληρωτική καταστροφή του από τη φωτιά της 8ης Σεπτέμβρη έχουν γίνει τις δύο τελευταίες εβδομάδες σε μια σειρά από μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Οι διαδηλωτές απαιτούν από τις κυβερνήσεις των χωρών τους να αναλάβουν τη φιλοξενία αυτών των προσφύγων.
Στη Βαρκελώνη πάνω από 100 άτομα συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο έξω από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην πόλη, με πλακάτ που έγραφαν συνθήματα όπως «Μόρια: η Ντροπή της Ευρώπης» και με αίτημα τη φιλοξενία προσφύγων από τη Μόρια στην Ισπανία.
Μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν την Τετάρτη 9/9 και στη Γερμανία με το σύνθημα «Έχουμε Χώρο – Οι Πρόσφυγες είναι Ευπρόσδεκτοι» και «Αδειάστε τη Μόρια». Πάνω από 3.000 άτομα διαδήλωσαν στο Βερολίνο, 1.300 στο Αμβούργο, 500 στο Μόναχο και 300 στην Φρανκφούρτη, ενώ διαδηλώσεις έγιναν και στη Λειψία και την Κολωνία. Οι διαδηλώσεις επαναλήφθηκαν και το Σαββατοκύριακο 19 και 20 Σεπτέμβρη με 5.000 διαδηλωτές να απαιτούν τη φιλοξενία προσφύγων από τη Μόρια, στο Βερολίνο, ενώ μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν και στην Κολωνία και τη Λειψία.
Μεγάλη ήταν και η συγκέντρωση που διοργανώθηκε στην Κοπεγχάγη.
Η Γερμανική κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι προτίθεται να φιλοξενήσει μόλις 1.500 πρόσφυγες από την Μόρια, έναν αριθμό που αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό συγκριτικά με την έκταση του προβλήματος. Οι διαδηλώσεις αυτές δείχνουν Καθαρά ότι παρά τη ρητορεία της Ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς, σημαντικά τμήματα των κοινωνιών των ευρωπαϊκών χωρών είναι πρόθυμα να φιλοξενήσουν περισσότερους πρόσφυγες. Τουλάχιστον περισσότερους από τους πενιχρούς αριθμούς προσφύγων που οι κυβερνήσεις τους έχουν δηλώσει ότι διατίθενται να φιλοξενήσουν.
Από τη διαδήλωση για τη Μόρια στις Βρυξέλες
Ανταπόκριση από τη Μαρίνα Κονταρά
Περίπου 300 άτομα έδωσαν το παρόν, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της πλατφόρμας για την ημέρα ενάντια στο ρατσισμό και της Διεθνούς Αμνηστίας το μεσημέρι της 17ης Σεπτεμβρίου, μπροστά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η κινητοποίηση οργανώθηκε μετά από τη φωτιά που κατέκαψε το camp της Μόριας, με στόχο τη διαμαρτυρία ενάντια στη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και με αίτημα την ελεύθερη διέλευση των προσφύγων προς τις χώρες προορισμού τους και τη δίκαιη και ίση κατανομή τους μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ.
Οι διοργανωτές διεκδικούν «μια άλλη μεταναστατευτική πολιτική από πλευράς ΕΕ», ξεχνώντας μάλλον ότι ακριβώς η ΕΕ ήταν ο αρχιτέκτονας των προσφυγοκτόνων συνθηκών του Δουβλίνου και της συμφωνίας με την Τουρκία για επαναπροώθηση και μπλοκάρισμα των προσφύγων σε «ασφαλείς τρίτες χώρες» – αν υποθέσουμε ότι η Τουρκία είναι μια τέτοια ασφαλής χώρα.
Παρ’όλα αυτά, στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν οργανώσεις της αριστεράς και απλός κόσμος που έδωσαν ένα πιο ριζοσπαστικό τόνο, κρατώντας πλακατ που έγραφαν «Η Μόρια είναι κόλαση», «Δουβλίνο – δολοφόνος», «Οι πρόσφυγες ζούσαν στην κόλαση και πριν τη φωτιά», και φυσικά το γνωστό «Refugees welcome» (πρόσφυγες καλωσήρθατε).
Στην κινητοποίηση παρευρέθηκε και αντιπροσωπεία της «Επιτροπής των εργαζομένων χωρίς χαρτιά», μιας συλλογικότητας που δίνει σημαντικό αγώνα τα τελευταία χρόνια, απαιτώντας νομιμοποίηση των μεταναστών και των προσφύγων στο Βέλγιο. Πολλοί από αυτούς ζουν στη χώρα 8, 10 ή και παραπάνω χρόνια, εργάζονται και στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, αλλά δεν έχουν νόμιμη άδεια παραμονής. Σε αυτούς τους ανθρώπους που στην πραγματικότητα μάλλον ξέφυγαν από «Μόριες», οι διοργανωτές της κινητοποίησης αρνήθηκαν να δώσουν δυστυχώς το λόγο.
Παρούσα ήταν και η καμπάνια Solidarity που τρέχει εδώ και λίγους μήνες από το PSL/LSP (τμήμα της ISA στο Βέλγιο) και βάζει αιχμές για ζητήματα ρατσισμού, τονίζοντας τη σημασία που έχει η αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και τις μειονότητες, στον αγώνα ενάντια στις διακρίσεις και τον καπιταλισμό που τις τροφοδοτεί.
