Της Αθηνάς Καρυάτη, Λευκωσία, Κύπρος
Η κυβέρνηση του Κόμματος Εθνικής Ενότητας (UBP) προχωρά μέσα σε λιγότερο από 12 μήνες από την εκλογή της σε νέες επιθέσεις ενάντια στο βιοτικό επίπεδο των τουρκοκύπριων (τ/κ) εργαζομένων.
Ξεπούλημα των τουρκοκυπριακών αερογραμμών
Εδώ και δύο μήνες γίνονται οι διαπραγματεύσεις για την πώληση των τουρκοκυπριακών αερογραμμών. Η εταιρεία κήρυξε πτώχευση και το κράτος επέλεξε να την «ενοικιάσει» για 5 χρόνια στην «Atlas Jet» (μια τούρκικη εταιρία) με την υποχρέωση η τελευταία να πληρώσει τα χρέη των τ/κ αερογραμμών, να αναλάβει τις όποιες επενδύσεις, να καθορίζει αυτή τις εργασιακές σχέσεις, κοκ. Στην ουσία δηλαδή αυτή η ενοικίαση σημαίνει πώληση.
Οι εργαζόμενοι στις αερογραμμές διαμαρτύρονται με συνεχόμενες απεργίες για την ιδιωτικοποίηση. Κι αυτό γιατί η εταιρία έχει ήδη ανακοινώσει την απόλυση 250 εργαζομένων. Στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων η κυβέρνηση απάντησε με lock out, με κλείσιμο της εταιρίας, κλείσιμο γραφείων της στην Ευρώπη, διακοπή πτήσεων και άρνηση πληρωμής των εργαζομένων εδώ και δύο μήνες!
Περικοπές στην παιδεία
Μέσα στο πακέτο μέτρων για την «εξυγίανση» των οικονομικών της κυβέρνησης Έρογλου, συμπεριλαμβάνονται και περικοπές στην παιδεία. Ήδη στο πανεπιστήμιο Ανατολικής Μεσογείου (East Mediterranean University-EMU) απόλυσαν 50 καθηγητές κι αυτό απ’ ότι δηλώνουν οι απεργοί θα είναι μόνο η αρχή. Όλοι οι εργαζόμενοι στο EMU είναι σε διαρκείς κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις.
Αύξηση φόρων στους συνταξιούχους! Περικοπές μισθών των δημοσίων κατά 10%!
Οι επιθέσεις στους εργαζόμενους του δημοσίου δεν σταματάνε. Μετά τις αρχικές περικοπές στα επιδόματα και στους μισθούς που αποφασίστηκε τον Οκτώβρη και Νοέμβρη του 2009, τώρα αποφασίζονται νέες μειώσεις στους μισθούς κατά 10% και εξτρά φορολογία των συντάξεων κατά 3%.
Κυβέρνηση μειοψηφίας το UBP
Το UBP είχε 26 έδρες στην βουλή. Μετά τις προεδρικές εκλογές όμως κατέληξε να έχει 24 αφού ο Έρογλου εκλέγηκε πρόεδρος και ο Ταχσίν Ερτουγρούλογλου διαγράφηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα (κατέβηκε στις προεδρικές σαν ανεξάρτητος και ενάντια στον Έρογλου).
Έτσι τώρα το UBP χρειάζεται να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού για να μπορεί να περνά τα μέτρα που θέλει. Μετά το τελευταίο πακέτο μέτρων όμως αυτό φαίνεται αδύνατο. Το Δημοκρατικό Κόμμα (DP) ήδη δήλωσε ότι αποσύρει οποιαδήποτε στήριξη στο UBP και παρόμοιες δηλώσεις έκανε και το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα (TDP).
«Η κυβέρνηση αυτή δεν αντιπροσωπεύει πλέον τους τουρκοκύπριους!»
Με αυτό το σύνθημα 35 εργατικές Ομοσπονδίες κατεβαίνουν σε 24ωρη γενική απεργία ενάντια στα μέτρα την Δευτέρα 5/7/2010. Τα συνδικάτα στο Βορρά έχουν δείξει πολλές φορές την αλληλεγγύη τους καθώς και την δύναμή τους.
Ήδη οι εργαζόμενοι φαίνεται πως μπορεί να έχουν μια πρώτη νίκη: σε δημοσίευμα στις 3/7 στην Γενί Ντουσέν, διαβάζουμε ανακοίνωση του υπουργού οικονομικών ότι την Δευτέρα θα πληρωθούν όλοι οι μισθοί του Μάη και Ιούνη στους εργαζόμενους των τουρκοκυπριακών αερογραμμών και ότι από την Τετάρτη θα ξεκινήσουν επαναπροσλήψεις!
Μια νέα αριστερά είναι απαραίτητη!
Μετά την ήττα του στις βουλευτικές εκλογές και έπειτα στις προεδρικές εκλογές, πέρυσι, το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα (CTP) έχει κάνει στροφή 180 μοιρών και βρίσκεται τώρα στη πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων τόσο στις τουρκοκυπριακές αερογραμμές όσο και στους καθηγητές στο πανεπιστήμιο. Την ίδια στάση υιοθετεί και το TDP (Σοσιαλδημοκράτες).
Την ίδια στιγμή όμως οι εργαζόμενοι δεν ξεχνούν (και η αριστερά δεν πρέπει να τους αφήσει να ξεχάσουν) ότι τα κόμματα αυτά ήταν στην εξουσία τα προηγούμενα χρόνια και πως οι εργαζόμενοι δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να κινητοποιούνται και να παλεύουν για να εμποδίσουν τις διαρκείς πολιτικές λιτότητας που επεδίωκαν να εφαρμόσουν.
Το κενό που υπάρχει στην αριστερά στην Βόρεια Κύπρο δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στην ανακύκλωση κυβερνήσεων που είτε μέσα από τον λαϊκισμό είτε μέσα από μια αριστερή φρασεολογία θα καταφέρνουν να βγουν στην εξουσία αλλά μετά θα εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Πρέπει να σπάσει ο κύκλος. Η δύναμη των εργαζομένων είναι στα χέρια τους. Χρειάζεται να φτιαχτεί μια νέα μαζική αριστερά, μέσα από τα συνδικάτα, τις επιτροπές βάσης των εργαζομένων, τις δυνάμεις των άλλων μικρών αριστερών δυνάμεων, κλπ, μια δημοκρατική αριστερά που να ελέγχεται από την εργατική της βάση, χωρίς γραφειοκρατίες, η οποία, στη βάση ενός σοσιαλιστικού προγράμματος, θα υπηρετεί τα συμφέροντα της τουρκοκυπριακής εργατικής τάξης και του διεθνισμού, που ειδικά στην Κύπρο αποτελεί ζήτημα «ζωής ή θανάτου».
