Του Αλέξανδρου Πραντούνα
Οι κάλπες των βουλευτικών εκλογών της 7ης Μαΐου στη Βρετανία ανέδειξαν αυτοδύναμο το Συντηρητικό Κόμμα.
Από τις συνολικά 650 έδρες του κοινοβουλίου, οι Συντηρητικοί κέρδισαν 331 έδρες, ενώ το ποσοστό τους έφτασε το 36,9%.
Την ίδια στιγμή οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες, που συγκυβερνούσαν για 5 χρόνια με τους Συντηρητικούς, κυριολεκτικά καταποντίστηκαν, συγκεντρώνοντας ποσοστό 7,9% και 8 έδρες, όταν 5 χρόνια πριν είχαν εκλέξει 57 βουλευτές και είχαν κερδίσει το 23% των ψήφων.
Εργατικοί
Οι Εργατικοί περιορίστηκαν σε ποσοστό 30,4% και 232 έδρες, παρόλο που οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πως τα δυο κόμματα θα έδιναν «στήθος με στήθος» την μάχη για την πρωτιά. Το κακό αυτό αποτέλεσμα οδήγησε σε παραίτηση τον Εντ Μίλιμπαντ, ηγέτη του κόμματος.
«Δεξιά στροφή της κοινωνίας»;
Οι αναλυτές της άρχουσας τάξης ισχυρίζονται ότι ο λόγος που οι Εργατικοί δεν μπόρεσαν να κερδίσουν τις εκλογές είναι επειδή κινήθηκαν «πολύ αριστερά»!
Τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια! Στην πραγματικότητα οι Εργατικοί δεν μπόρεσαν να εμπνεύσουν τους ψηφοφόρους, που για άλλη μια φορά απείχαν σε ποσοστό 35%, ακριβώς επειδή το πρόγραμμα τους είχε δυσδιάκριτες διαφορές με αυτό των Συντηρητικών.
Ήταν η στήριξη στις πολιτικές λιτότητας άλλωστε, που οδήγησε στην «εξαφάνιση» τους στην Σκωτία, όπου οι Εργατικοί κατάφεραν να επανεκλέξουν μόλις 1 από τους 41 βουλευτές που είχαν!
Καθόλου τυχαία άλλωστε δεν ήταν και η σημαντική άνοδος των Πράσινων (από 0,9 σε 3,8%) ενός κόμματος που, παρότι στην ουσία είναι κόμμα του κατεστημένου, έχει «προοδευτικό» προφίλ.
SNP – o μεγάλος κερδισμένος των εκλογών
Το Εθνικό Κόμμα Σκωτίας (SNP) είδε το ποσοστό του σε εθνικό επίπεδο να ανεβαίνει στο 4,7% (από 1,7% το 2010) ενώ κυριάρχησε απόλυτα στη Σκωτία (το μόνο τμήμα της Βρετανίας στο οποίο το SNP υπάρχει) εκτινάσσοντας τον αριθμό των εδρών του από τις 6 στις 56!
Σε αντίθεση με τα όσα υποστηρίζει η ηγεσία των Εργατικών που βλέπει πίσω από την άνοδο του SNP τον «κίνδυνο του εθνικισμού», η μεγάλη πλειοψηφία των Σκωτσέζων εργαζομένων και νεολαίων που στήριξαν το SNP, το έκαναν ως μια πράξη αντίθεσης στις πολιτικές λιτότητας που υπηρετούν τόσο οι Συντηρητικοί, όσο και οι Εργατικοί.
Είχε προηγηθεί άλλωστε το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν 45% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ της αποχώρησης από το Ηνωμένο Βασίλειο, «τρομοκρατώντας» το κατεστημένο.[1]
Το UKIP σε κρίση
Το λαϊκίστικο-ρατσιστικό UKIP (Κόμμα Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασίλειου) ένα μόλις χρόνο μετά την πρωτιά που πέτυχε στις ευρωεκλογές του Μάη του ’14 και παρότι πέτυχε ένα πολύ σημαντικό εκλογικό ποσοστό (12,6%) εξέλεξε μόλις ένα βουλευτή[2], ενώ εκτός βουλής έμεινε και ο ηγέτης του κόμματος και ευρωβουλευτής, Νάιτζελ Φάρατζ.
«Σοσιαλιστική και Συνδικαλιστική Συμμαχία»
Η «Σοσιαλιστική και Συνδικαλιστική Συμμαχία» (TUSC) μια συμμαχία οργανώσεων της Αριστεράς, μαχητικών συνδικάτων και συνδικαλιστών, στην οποία συμμετέχουν και οι δυνάμεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος (αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στη Βρετανία) συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές με υποψήφιους σε 135 περιφέρειες, ενώ 619 στελέχη της ήταν υποψήφιοι στις τοπικές εκλογές που έγιναν την ίδια μέρα σε μια σειρά βρετανικές πόλεις.[3]
H TUSC πήρε ένα μικρό αλλά καθόλου ασήμαντο αριθμό ψήφων, 36.490 για τις βουλευτικές εκλογές και 80.000 περίπου στις τοπικές εκλογές. Οι σύντροφοι και συντρόφισσες της TUSC δεν περίμεναν κάποιο μεγάλο εκλογικό αποτέλεσμα, λόγω της ιδιαίτερα έντονης πόλωσης που επικρατούσε και λόγω των εντελώς περιορισμένων μέσων που έχουν στη διάθεσή τους, αλλά κατέβηκαν στις εθνικές εκλογές για να καταγραφούν και να κάνουν πιο γνωστή την παρουσία τους σε ευρύτερα τμήματα των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.
