Γράφαμε στο προηγούμενο τεύχος του Ξ πως “για να εμποδίσουμε την ανάπτυξη και επέκταση των φασιστών, οι αντιρατσιστικές και μεταναστευτικές οργανώσεις, τα συνδικάτα, οι φοιτητικές και δημοτικές παρατάξεις, και πάνω από όλα η Αριστερά, πρέπει να αναπτύξουν κοινό σχέδιο δράσης”.
Αυτήν την κατανόηση αποτυπώνει η δημιουργία της αντιφασιστικής πρωτοβουλίας “ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ” (http://potexana.wordpress.com), στην οποία συμμετέχει το Ξεκίνημα, η YRE, μαζί με πολλές οργανώσεις, αλλά και πρωτοβουλίες κατοίκων από τις γειτονιές του Αγ.Παντελεήμονα, της Κυψέλης κ.λ.π.
Η κοινή πλατφόρμα ξεκινά από την παραδοχή πως οι φασίστες ούτε εμφανίζονται ούτε αναπτύσσονται στο κενό, πως η βάση είναι τα πραγματικά προβλήματα στο κέντρο και σε γειτονιές της Αθήνας. Προβλήματα που γεννά η κρίση, η υποχρηματοδόση, η κατάργηση του κράτους πρόνοιας, οι ρατσιστικές πολιτικές της κυβέρνησης. Κατά την γνώμη μας το “ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ” πρέπει να αναμετρηθεί ακριβώς με αυτά τα προβλήματα, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των κατοίκων αυτών των περιοχών. Δεν μπορείς απλά να λές πως οι φασίστες δεν έχουν λύσεις, πρέπει εσύ να προτείνεις και να παλέψεις για τις λύσεις που θα είναι υπέρ των κατοίκων, υπέρ των τοπικών κοινωνιών. Όχι έξω απ’ αυτές ή πάνω απ’ αυτές, αλλά μαζί τους.
Κι αυτό σημαίνει πρώτα απ’ όλα τη δημιουργία τοπικών επιτροπών όπου δεν υπάρχουν ή όπου υπάρχουν την υιοθέτηση της αντιφασιστικής εκστρατείας με όποιο τρόπο αυτοί σχεδιάσουν δημοκρατικά. Αλλά και βάζοντας καθήκοντα προς το ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΚΕ να αναλάβουν κοινές πρωτοβουλίες. Όσοι αρνούνται φέρουν και την πλήρη ευθύνη της άρνησης. Σε τελευταία ανάλυση το γεγονός πως το ΣΕΚ κάνει την δική του ξεχωριστή πορεία στις 15 Γενάρη και αρνείται ακόμα και την συζήτηση κοινών πρωτοβουλιών, βαρύνει το ίδιο. Και η άρνηση της ηγεσίας του ΚΚΕ, το ίδιο. Για τις τοπικές κοινωνίες που υποφέρουν ανάμεσα στην Σκύλλα της υποβάθμισης και την Χάρυβδη των φασιστικών συμμοριών, δεν υπάρχει η πολυτέλεια της ανάδειξης του “πρωταθλητή” του αντιφασισμού…
Η δημιουργία τοπικών επιτροπών και η κοινή δράση της Αριστεράς, δεν θα δημιουργούσε μόνο ένα αριθμητικό αλλά και ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα. Αυτή την στιγμή πολλοί άνθρωποι σ’ αυτές τις περιοχές αισθάνονται την απειλή του φασισμού όχι θεωρητικά, αλλά στην πόρτα τους, στην είσοδο του σχολείου τους, σε κάθε στενό. Και προφανώς ούτε η μετακόμιση, ούτε το να κλειστεί κάποιος στο σπίτι του αλλάζει τα δεδομένα. Αυτό ισχύει 10 φορές παραπάνω για τους μετανάστες ή πρόσφυγες γείτονες μας.
Την διαφορά δεν μπορούν να κάνουν η συναυλία της Καμεράτας μέσα στην εκκλησία, οι υποκριτικές ηθικολογικές καταδίκες της φασιστικής βίας -το συνηθίζουν άλλωστε ακόμα και εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κεντρικά ή στον δήμο, η δημιουργία αυταπατών ότι η δημοτική αρχή του Καμίνη θα λύσει τα προβλήματα ή 1-2 πορείες στην περιοχή.
Ο δύσκολος δρόμος του να χτιστεί μαζικό κίνημα, καταρχήν τοπικά αλλά και συνολικά, είναι ο μόνος δρόμος. Τα τελευταία χρόνια πολλά τέτοια μαζικά τοπικά κινήματα άνοιξαν την παραλία του Ελληνικού, έσωσαν το πάρκο στην Βίλλα Δρακόπουλου και τον Ελαιώνα, δίνουν την μάχη σήμερα στην Κερατέα, παλεύουν ενάντια στην κλοπή των διοδίων κ.λ.π. Αλλά και στην πάλη ενάντια στο φασισμό, ένα τέτοιο κίνημα κατάφερε στους Αμπελόκηπους πέρσι να πιαστούν και να περιμένουν την καταδίκη τους μέλη φασιστικών οργανώσεων που επιτέθηκαν σε αντιφασιστική εκδήλωση.
Με τοπικές εκδηλώσεις-συναυλίες, με κάλεσμα των εργαζομένων και των σωματείων τους στην περιοχή, με απεύθυνση σε ανθρώπους των τεχνών που εδρεύουν στην περιοχή, με συστηματική δουλειά στους χώρους νεολαίας, με πλατιά καμπάνια ενημέρωσης πόρτα-πόρτα, αλλά και με προτάσεις και αιτήματα, μπορεί να γίνει η διαφορά.
Το “ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ” από την μεριά του θα οργανώνει και μεγάλα κεντρικά γεγονότα, με πρώτο την αντιφασιστική πορεία στην Αθήνα στις 19 Μάρτη.
