Περίπου 75.000 νεαροί Αιγύπτιοι υπέγραψαν σε κάλεσμα από την ιστοσελίδα του Facebook για συμμετοχή στην «Ημέρα Οργής» στις 6 Απρίλη. Το κάλεσμα παρότρυνε τον κόσμο να συμμετάσχει σε απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στην συνεχώς αυξανόμενη φτώχεια, την ανεργία, τις ιδιωτικοποιήσεις και την καταπίεση των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Η «Ημέρα Οργής» καθιερώθηκε πέρυσι, μετά το κάλεσμα μιας νεαρής Αιγύπτιας από το Facebook, και εξαπλώθηκε μέσα από mails και blogs, ενώ η τρομοκρατία που άσκησε η δικτατορία της Αιγύπτου για να αποτρέψει την συμμετοχή του κόσμου τελικά βοήθησε για να διαδοθεί η ιδέα ακόμη περισσότερο (ο αριθμός υπογραφών ήταν αντίστοιχος με τον φετινό).
Φέτος- σε αντίθεση με πέρυσι- δεν έγιναν καν μεμονωμένες απεργίες, αλλά υπήρξαν μαζικές διαδηλώσεις με τη συμμετοχή χιλιάδων φοιτητών από 9 πανεπιστήμια της χώρας, παρά την μαζική παρουσία της αστυνομίας σε κάθε γωνιά της πόλης. Επιπλέον, παρά τη μειωμένη συμμετοχή στις 6 Απρίλη, τις τελευταίες βδομάδες έχουν γίνει μια σειρά από απεργίες, καταλήψεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε αρκετούς εργατικούς ή πανεπιστημιακούς χώρους.
Τα τελευταία χρόνια η ανεργία και η φτώχεια στην Αίγυπτο αυξάνονται συνεχώς, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες Αιγύπτιοι μετανάστες που δούλευαν σε κατασκευαστικές και πετρελαϊκές εταιρίες στον Περσικό Κόλπο έχουν χάσει τις δουλειές τους και πιθανά θα αναγκαστούν να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Ταυτόχρονα, τα δημοκρατικά δικαιώματα καταπιέζονται συνεχώς από τη δικτατορία, ο τουρισμός- που αποτελεί πηγή εσόδων για τη χώρα- έχει μειωθεί δραματικά, ενώ τον τελευταίο χρόνο ο πληθυσμός της χώρας βίωσε κατακόρυφη αύξηση στις τιμές των τροφίμων (παρότι πλέον οι τιμές έχουν μειωθεί σχετικά).
Το κίνημα της 6ης Απρίλη είχε αρκετά καλά αιτήματα: ελάχιστος μισθός 1.200 αιγυπτιακές λίρες, αυξήσεις στις συντάξεις, αξιοπρεπής υγεία και παιδεία, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την κρατική καταστολή, κ.ά. Παρόλα αυτά, ένα κάλεσμα από το ίντερνετ- όσο προωθητικό ρόλο κι να καταφέρει να παίξει για το κίνημα- δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει τη διέξοδο που χρειάζεται η νεολαία και η εργατική τάξη της χώρας.
Αυτό που είναι απαραίτητο να γίνει, είναι να οργανωθεί το εργατικό κίνημα με απεργίες ανά κλάδο, πράγμα καθόλου εύκολο σε μια δικτατορία όπως αυτή της Αιγύπτου. Όμως, οι μαζικές απεργίες και κινητοποιήσεις των εργατών στην Αίγυπτο τα τελευταία 5 χρόνια έχουν αποδείξει ότι η εργατική τάξη της χώρας είναι διατεθειμένη να δώσει σοβαρές και σκληρές μάχες, όταν ξέρει ότι αυτές είναι καλά οργανωμένες και έχουν προοπτική νίκης.
Οι ακτιβιστές της 6ης Απρίλη, αλλά και όσοι συμμετέχουν στις απεργίες, τις διαδηλώσεις και το χτίσιμο ανεξάρτητων συνδικάτων σε χώρους δουλειάς πρέπει να οδηγηθούν στο συμπέρασμα ότι είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητος ο συντονισμός όλως των διαφορετικών κινημάτων της χώρας. Αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη η εργατική τάξη είναι ένα νέο αριστερό κόμμα, με σοσιαλιστικό πρόγραμμα, που θα αποτελέσει το εργαλείο για τους αγώνες των νέων και των εργαζομένων και θα πάει το κίνημα μπροστά. Ένα κόμμα που, με βάση τα συμπεράσματα από προηγούμενους εργατικούς αγώνες, θα συνδέσει τις μάχες αυτές με την ανάγκη για σοσιαλισμό και θα θέσει τις βάσεις για τη δημιουργία ενός επαναστατικού κόμματος στην περιοχή.
